021
lijken over het algemeen niet zo geïnte- resseerd in de fi nanciën.” Vroeger waren er maatschappen die goudgeld verdien- den, gaat Bleichrodt verder. “Die liepen als een trein. Vrouwen lijken meer voor de kwaliteit van zorg te gaan en minder voor de omzet.” Hij vindt dat een goede zaak: “Bedrijfseffi ciency gaat hoe dan ook ten koste van de aandacht voor de patiënt. De menselijke factor is belangrijker gewor- den. Je zou kunnen zeggen: de mannelijke arts feminiseert óók!” Longarts Remco Djamin, werkzaam in
het Amphia Ziekenhuis in Breda, herkent dat. Tot voor kort bestond zijn vakgroep uit tien mannelijke longartsen. Onlangs is er een vrouwelijke longarts bij geko- men. De balans werd direct beter, vertelt hij: “Voor die tijd konden we nog weleens machismo gedrag vertonen.” Met zelfspot: “Als er gedoe was, intern of met de buiten- wereld, werd er weleens met een vuist op de tafel geslagen. Dan brulden we dat we boze brieven gingen schrijven. Dat is nu anders. Het is alsof er opeens een breder palet aan oplossingen op tafel ligt.” Is de werkwijze van vrouwelijke artsen
anders? Nauwelijks, zeggen de meeste mannen. Toch merken ze op dat vrouwen een ‘groot verantwoordelijkheidsgevoel’
hebben en ‘nogal precies en gedetail- leerd’ werken. Radioloog Alexander van Straten heeft die ervaring ook: “Als een vrouwelijke arts een CT aanvraagt, schrijft ze veel informatie op over de patiënt. Mannen zijn daar een stuk nonchalanter in.” Drie jaar geleden verruilde Van Straten zijn Nederlandse maatschapsplek voor een carrière en leven op Aruba. De zorg is daar hië- rarchischer, vertelt hij. Van de tachtig specialisten in het ziekenhuis is 58 man. Zelf zit hij in een maatschap met alleen mannen. Deze zomer komt daar een vrouw bij. “Ook prima. Ik zou niet in een groep met alleen vrouwen willen wer- ken. Mannen zijn over het algemeen wat pragmatischer. Dat vind ik prettig, want zo ben ik zelf ook.”
Lang genoeg gedomineerd Kinderarts Carsten Lincke van het Erasmus MC in Rotterdam zou het prima vinden als vrouwen straks ver in de meerderheid zijn. Of het dan geen kip- penhok wordt? “Welnee. Trouwens: beter een kippenhok dan een apenrots.” Man- nen hebben de geneeskunde lang genoeg gedomineerd, vindt hij. “Laat die vrouwen nu maar het voortouw
nemen. Ze moeten juist nog veel meer leidinggevende posities bekleden. Die balans is nog scheef.” Maar daar is niet iedereen het mee
eens, zoals neurochirurg Pieter van Eijsden, werkzaam in UMC Utrecht. Hij vindt de feminisering van de vrouw een zegen, maar ‘ergert zich kapot aan de ge- forceerde manier waarop vrouwen naar de top moeten’. “Mijn vriendin is huis- arts en die krijg je met geen stok naar de top. Die wil gewoon lekker voor haar patiënten zorgen en voor de kinderen. Dat wordt haar bijna kwalijk genomen.” Al het wetenschappelijk bewijs laat
ook zien dat mannen en vrouwen een heel verschillende motivatie hebben, zegt Van Eijsden, en dat mannen veel competitiever zijn. “Zo is er ook goed wetenschappelijk bewijs uit ruim vijftig landen dat hoe egalitairder een samen- leving is, hoe meer vrouwen kiezen voor traditionele vrouwenberoepen. Wil je een andere samenstelling in de top van een organisatie, dan moet je de organisa- tie veranderen. En niet de vrouwen naar de top helpen die het beste passen bij de huidige organisatiestructuur. Laten we veel meer kijken naar eigenschappen, in plaats van naar sekse.” <
Hoogleraar: ‘70 procent vrouwen? Geen probleem’
Wat is waar van de verhalen dat vrouwen in de genees- kunde empathischer en preciezer zijn? En is het echt zo dat mannen in maat- schappen meer op omzet sturen? Helaas zijn daar, volgens prof. dr. Toine Lagro- Janssen, hoogleraar Gender & Women’s Health aan het Radboudumc in Nijmegen, geen studies naar gedaan. “Maar ik vind de vragen zó leuk”, roept ze uit, “ik ga er onderzoek naar doen!” Ze zegt dat wel bekend
is dat vrouwen tijdens het spreekuur communicatief beter aansluiten bij de vra-
gen van patiënten en meer vanuit een biopsychosociale context werken. “Een man zal na een knieoperatie eer- der vragen: hoe functioneert uw knie nu? Een vrouw sluit meer aan bij het perspectief van de patiënt. Zij zal eerder vragen of die tevreden is met de operatie.” Wat haar opvalt, is dat de
meeste mannelijke artsen empathie een vrouwelijke eigenschap vinden. “Alsof er een soft luchtje aan het woord zit. Maar empathie is niet soft, of feminien! De arts als communicator is een van de zeven competentiegebie-
den volgens de CanMeds. Empathie wordt daarin nadrukkelijk genoemd. Het is dus een vaardigheid die elke goede dokter moet hebben, of je nu man of vrouw bent.” Artsenorganisatie KNMG
waarschuwde er in 2011 voor dat de feminisering het artsenvak geen goed deed. Voor mannen zou het minder aantrekkelijk worden om geneeskunde te gaan studeren, omdat het een vrouwenvak is geworden. Toine Lagro-Janssen: “Dat is devaluerend. Waarom zou het artsenvak aan status in- boeten als er meer vrouwen
dan mannen zijn? Daarmee komen we juist tegemoet aan de voorkeuren van de vrouwelijke patiënt. Ik hoop dat het 70 procent vrouwen en 30 procent mannen blijft.”
<
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100
