066 Mijn huis
Wie Roland Zeilstra (55 jaar, huisarts en kaderhuisarts spoedzorg) en Marja Versteeg (52 jaar, huisarts en kaderhuisarts urogynaecologie i.o.). Niet op de foto: dochters Inge (24, student geneeskunde Utrecht) en Annette Zeilstra (22 jaar, student geneeskunde Leiden). Huis vrijstaand, in Apeldoorn. Bouwjaar 1916.Wonen hier sinds 1996.
Doktertje spelen
We zijn ze in deze rubriek al vaker tegengekomen: echte doktershuizen. Ook de woning van huisartsenechtpaar Marja Versteeg en Roland Zeilstra verdient dit predicaat, hoewel het niet een arts maar een sigarenhande- laar is die in 1916 opdracht geeft tot de bouw ervan. In 1952 neemt de eerste ‘medische bewoner’ zijn intrek in het vrijstaande huis aan de oude doorgaande weg van Apeldoorn naar Arnhem. “Zijn naam was Jan van Es”, vertelt Marja. “Hij had hier zijn praktijk en werd later de eerste hoogleraar huisartsgeneeskunde.” Ze voegt eraan toe dat Roland zijn co-schap heeft gelopen bij diens zoon Adriaan. “Toen die hoorde dat wij dit huis hadden gekocht, riep hij meteen: ‘oh wat leuk, daar ben ik opgegroeid’.” De huisartsen die na Van Es volgen, drukken allemaal in meer of
mindere mate hun stempel op de dokterswoning. Regelmatig wordt er ver- bouwd om meer ruimte te creëren. Wanneer Roland en Marja in 1996 met dochtertjes Inge en Annette hun intrek nemen in het huis, is het wederom een kwestie van passen en meten. “We dachten, we werken onszelf eerst in en kijken dan wel naar een andere praktijkruimte uit.” Uiteindelijk zal het nog twaalf jaar duren voordat de twee huisartsen, samen met hun col- lega Maarten de Graaf, naar een nieuw gezondheidscentrum verhuizen. Met veel plezier blikken Roland en Marja terug op de jaren dat wonen
en werken zich nog onder hetzelfde dak voltrok. Ze wijzen het deel van de woonkamer aan waar ze ooit samen een kleine spreekkamer deelden, en vertellen over hun praktijkondersteuner, die op een kamertje op zolder bivakkeerde. “Geregeld liepen er patiënten door het huis, onze
‘Geregeld liepen er patiënten door het huis, onze kinderen wisten niet beter’
kinderen wisten niet beter.” Lachend halen ze herinneringen op aan de massale toestroom tijdens de jaarlijkse griepvaccinaties. “Dan stonden er lange rijen voor ons huis, dat was lopendebandwerk, wij stonden in de deur van onze spreekkamer met de spuit, en door het gangetje van de praktijk liep men via onze gang en voordeur weer naar buiten.” Hoewel hun dochters inmiddels op kamers wonen, mogen zij op deze
plek beslist niet ongenoemd blijven. Beiden zijn namelijk geneeskunde gaan studeren, een beslissing waar het huis ongetwijfeld óók een rol in heeft gespeeld, denken hun ouders. “Ze deden niets liever dan pleisters plakken, luisteren door de stethoscoop en gesprekken doorverbinden met de telefooncentrale. Onze spreekkamer was dé favoriete speelplek.”
Wilt u ook met uw huis meedoen?Mail naar
oproep@artsenauto.nl Benieuwd naar nog meer foto’s van dit huis?
artsenauto.nl/wonen
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100
