search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Tekst: Özcan Akyol Beeld: Robin de Puy


Spiegel


Op deze plek verhalen schrijvers, journalisten en publicisten over een persoonlijke ervaring met de gezondheidszorg en houden ze (para)medici een spiegel voor.


Slaapprobleem


De gekste zaken passeerden de revue


We hebben sinds kort een baby. Onze dierbaren vragen tijdens de kraam- visite meewarig of we wel voldoende slapen, want de meesten weten uit eigen ervaring dat een pasgeboren kind, ondanks de sensatie en het geluk, ook voor slopende nachten zorgt. Maar voor mij vormen de rusteloze nachten geen probleem, in die zin dat ik al vanaf mijn jongste jeugd een slaapstoornis heb, eentje die ervoor zorgt dat ik nooit meer dan vier uur per nacht slaap. Ik heb de afgelopen jaren veel specialisten bezocht, ik begon bij mijn huisarts en eindigde bij een psychiater. Tussendoor bivakkeerde ik twee afzonderlijke nachten bij de deskundigen van een slaapwaakcentrum, maar tot duidelijke en behandelbare diagnoses heeft dat nooit geleid. Het enige wat me werd verteld, is dat ik verhoogde bewustzijnsprikkels heb, vooral tijdens mijn remslaap. Vervolgens werden allerlei suggesties gedaan, iedereen had zijn eigen ideeën over mijn kwaal. Hoewel ik me al lang had neergelegd bij het feit dat ik de rest van mijn leven slaapmedicatie moest slikken, wilden de artsen daar aanvankelijk niets van weten. Zij erkenden weliswaar dat Flunitrazepam en Oxazepam niet hun effect misten – ik was inmiddels fan –, maar zij beoordeelden deze middelen als tijdelijke bestrijding van mijn ziektebeeld. Er moest een duurzame oplossing komen, iets wat er definitief voor zou zorgen dat ik elke nacht minimaal acht uur ging slapen. In mijn puberteit heb ik nog veel meer moeten proberen: yogalessen en meditatiecursussen. Ik ben naar psychologen en voodoovrouwtjes gestuurd en naar een klooster, iets buiten mijn woonplaats, om met de monniken zwijgzaam cirkels te lopen in een tochtige ruimte. Ook dat mocht allemaal niet baten. Ik bleef


Özcan Akyol (1984) schreef de bestseller Eus. In februari verscheen Turis. Akyol schrijft verder columns voor verschillende dagbladen en tijdschriften en is veelvuldig op tv te zien als opiniemaker.


last houden van mijn slaapprobleem. Af en toe besloot de huisarts dat ik het weer een poos zonder medicatie moest proberen, maar in die periodes kon ik de slaap hélemaal niet meer vatten – het euvel had toen ook zijn weerslag op mijn dagelijks functioneren. Ondertussen bleven de knappe knoppen, goed bedoeld, met diagnoses strooien; de gekste zaken passeerden de revue. De een riep dat ik een angststoornis had, een ander bedacht een milde vorm van narcisme. Ze zochten ook allemaal ijverig naar een trauma. Helaas konden ze dat niet vinden. Ik schokschouderde bij de zoveelste keer dat me een of andere afwijking werd aangepraat. Zolang ze mijn medicijnen maar voorschreven, zag ik geen enkel probleem. Ze deden hun best maar. Inmiddels zijn we ruim vijftien jaar verder. Al die tijd heb ik met verschillende pammetjes geslapen. Ik heb vaak geprobeerd om af te kicken, met oprechte intenties wilde ik stoppen met die troep, maar die ambitie zorgde ervoor dat ik soms niet verder kwam dan anderhalf uur slaap per nacht, met als gevolg dat ik niet meer kon studeren, werken en later schrijven. Veel medici die ik tegenkwam, wilden zich niet neerleggen bij mijn slaapstoornis, of eigenlijk hekelden ze het idee dat ik voor altijd pillen zou moeten slikken. Maar van lieverlee hebben ook zij zich overgege- ven. Er is gewoon geen oplossing voor mijn probleem. Is dat erg? Ik vind van niet. Misschien moeten we ons soms gewoon neerleggen bij het feit dat er niet voor elk ziektebeeld een oplossing bestaat. Bovendien is zo’n slaapstoornis wel handig: als de baby huilt, kan mijn vriendin lekker blijven liggen. Ik waak over hen.


ArtsenAuto mei 2016 033


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100