Interview


‘Al dat gepraat over indicatoren en businesscases hoort niet bij het vak van huisarts’


al jaren afgerekend op de manier waarop ze inkopen en dat verander je niet zomaar even.” Valkenburg begrijpt heel goed dat verzekeraars een andere taak in het proces hebben. “Als wij een mooi plan bedenken, is het aan de zorgverze- keraar om te bepalen of het rendabel te krijgen is. Het mooiste is als je het plan dan zo kunt bij- stellen dat iedereen tevreden is. Dan heb je een dialoog met gelijke verantwoordelijkheid. En dat is ook veel leuker, want dan doe je allebei waar je goed in bent.”


Curriculum vitae Toosje Valkenburg (1967), geboren in Helmond


1987-1995 geneeskunde Universiteit Utrecht 1995-1996 assistentschap (agnio) psychiatrie Sinai Centrum, Amersfoort 1996-1999 huisartsopleiding, Utrecht 2000 stage Marie Curie hospice, Edinburgh, Schotland 2000-heden huisarts, De Bilt 2007-heden hospice-arts hospice Demeter, De Bilt 2011-2012 masterclass eerstelijns bestuurders, Tranzo, Tilburg University 2012-heden huisartsopleider, Utrecht 2013-heden vicevoorzit- ter raad van toezicht Saltro, centrum voor eerstelijns- diagnostiek 2014-heden medisch directeur hospice Demeter 2015 lid raad van toezicht/ raad van commissarissen Stichting Amsterdamse Gezondheidscentra 2015 lid actiecomité ‘Het Roer Moet Om’


014 mei 2016 ArtsenAuto


Flinke tijdsbesparing Dat huisartsen nu minder papierwerk hoeven te doen, is goed merkbaar in de groepspraktijk van Valkenburg in De Bilt. “Veel formulieren zijn verdwenen. Onze assistentes komen nog bijna dagelijks verrast vragen of ze dat ene formulier voor die ene aanvraag echt niet meer hoeven in te vullen.” Verder zijn er op kwaliteitsgebied afspraken


gemaakt. Zo hoeven huisartsen minder indi- catoren aan te leveren over de geleverde zorg. Dat levert een flinke tijdsbesparing op, tijd die ze nu gericht kunnen besteden aan patiënten- zorg. Over de afspraak dat huisartsen met een beter kwaliteitssysteem moeten komen, met meer keuze-informatie voor patiënten, heeft Valkenburg een dubbel gevoel. “Kwaliteit is natuurlijk heel belangrijk, maar de zorg lijdt aan ‘transparantitus’ waarbij van alles aange- vinkt en aangetoond moet worden. Dat lijkt misschien op kwaliteit maar eigenlijk gaat het alleen maar over controle. Al dat gepraat over indicatoren en businesscases hoort ook niet bij het vak van huisarts. Doelmatigheid van de zorg zit al in de genen van de huisarts. Dat moet je benutten door de huisarts vertrouwen te geven en zijn werk te laten doen, in plaats van hem te dwingen steeds maar weer iets aan te tonen. Patiëntenverenigingen willen dat we onze standpunten over complexe zorgvraagstukken delen. Moet ik dan mijn beroepsopvatting over euthanasie op onze website zetten? Dat wil ik helemaal niet, vooral omdat die opvatting afhankelijk is van de patiënt en de situatie.” Valkenburg ziet veel meer in een kennis- makingsgesprek voor patiënten. “Daar kun je je eigen vragen stellen. Er zijn patiënten die


het niets interesseert hoe ik over euthanasie denk, maar die wel graag willen weten wat mijn standpunt is inzake homeopathie. Nu is er geen tarief voor zo’n kennismakingsgesprek, maar dat zou er in mijn ogen wel moeten komen.”


Maakbaar leven Behalve dat alles maar meetbaar moet zijn, merkt Valkenburg ook dat steeds meer mensen denken dat het leven maakbaar is. “Natuurlijk is het goed om een second opinion aan te vra- gen om te controleren of je arts het goed heeft gezien, maar ik zie nu veel mensen die zich niet neerleggen bij hun diagnose en doorgaan voor een third opinion, of zelfs nog verder. Dat schiet echt te ver door. Veel Nederlanders zitten in een modus waarin ze het gevoel hebben dat ze altijd maar moeten vechten. Ook die acties zoals ‘Sta op tegen kanker’ getuigen hiervan. Vaak is het zo’n flauwekul en valt er gewoon niets te vech- ten.” Zelf probeert ze altijd eerlijk te zijn tegen patiënten, ook al leidt dat er soms toe dat niet iedereen tevreden over haar is. “Ik zeg altijd: een huisarts hoort drieën en tienen te scoren. Die drieën krijg je van patiënten die boos op je zijn, soms terecht soms onterecht.” Desondanks geeft Valkenburg toe dat ze zich


ook weleens laat beïnvloeden door patiënten als het gaat om haar professioneel handelen. Daarin is ze zeker niet de enige, zo bleek onlangs uit een VvAA-onderzoek naar defensieve zorgverlening onder 1200 zorgverleners. Vier op de vijf zorgver- leners behandelt onder druk van verzekeraars, patiënten of familie van patiënten weleens minder of juist meer dan zij als professional optimaal beschouwen. Bij huisartsen ligt dat met 97 procent zelfs nog een stuk hoger. De toe- nemende claimcultuur zou hieraan ten grond- slag liggen, denken insiders. Artsen zouden vaak het zekere voor het onzekere nemen, uit angst voor een claim van een patiënt. Valkenburg gelooft niet dat die angst een rol speelt in de spreekkamer van de huisarts. “Maar huisartsen zijn wel steeds banger om een fout te maken en durven minder te vertrouwen op hun niet- pluisgevoel. Daarbij komt ook die veranderende maatschappij waarin alles maar maakbaar moet zijn en waarin steeds gezocht wordt naar een schuldige als er iets fout gaat. We denken niet meer zo makkelijk: ‘shit happens’.” Ook de toegenomen mondigheid waardoor


patiënten soms al met een diagnose de spreek- kamer binnenkomen, zou ertoe kunnen leiden dat artsen anders gaan handelen dan optimaal is. Maar Valkenburg denkt dat het eerder te maken heeft met de onzekerheid van patiënten. “Als huisarts wil je mensen geruststellen en


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100