search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
soms doe je daarvoor misschien weleens een onderzoekje dat niet strikt noodzakelijk is. Zoals een foto bij lage rugpijn. Dat levert misschien geen medische informatie op maar het zorgt er soms wel voor dat de patiënt zich serieus geno- men voelt en met frisse moed verdergaat bij de fysiotherapeut, in plaats van dat hij de tweede lijn ingaat. Het zorgt er ook voor dat jouw relatie met de patiënt goed blijft. Huisartsgeneeskunde is wat dat betreft geen vak waarin je alleen maar via protocollen en richtlijnen kunt werken. Ons werk bestaat voor een groot deel uit het omgaan met de onzekerheid van patiënten en dat brengt andere beslisregels met zich mee.”


Steeds meer substitutie Huisartsen krijgen steeds meer te maken met substitutie vanuit de tweede lijn. Valkenburg erkent dat huisartsen op dat vlak veel kunnen betekenen, zeker als je kijkt naar het succes van de overname van de begeleiding van dia- betes2-patiënten. “De begeleiding van hartfalen patiënten klasse 1 en 2 zou ook door de huisarts kunnen worden overgenomen, maar dan moet ook de cardioloog erop vertrouwen dat wij goede zorg leveren en dat vraagt afstemming van kennis en kunde. Bij COPD-patiënten neemt het aantal ziekenhuisopnames niet echt af ondanks goede begeleiding in de eerste lijn. Bij de eerste de beste griepgolf ligt een substantieel deel in het ziekenhuis, als huisarts heb je daar weinig invloed op.” Bovendien wil Valkenburg niet dat de huisarts door de zorgverzekeraar verantwoordelijk wordt gemaakt voor het halen van de substitutienormen. “Dat zou echt onzin zijn. Zo moet je niet met elkaar omgaan. Ikzelf teken in elk geval nooit een contract waarin die verantwoordelijkheid alleen bij mij komt te liggen”, zegt ze strijdbaar. Het stoort Valkenburg dat altijd alles in geld


uitgedrukt wordt. “Als je bijvoorbeeld wilt dat huisartsen gesprekken gaan voeren met patiënten over de zinnigheid van vervolgbe- handelingen, kost dat tijd en geld. Je moet een huisarts dan afrekenen op het feit dat hij dat gesprek gevoerd heeft en niet op de uitkomst van het gesprek.” Nu op hun lauweren gaan rusten, is het dom-


ste wat huisartsen kunnen doen, vindt Valken- burg. “We zijn op de goede weg, maar het glas is pas halfvol. Eind dit jaar komt de stuurgroep weer bij elkaar. In mijn ogen is dat te laat, we moeten nu de druk erop houden en vaart blijven maken. Vooral op het gebied van kwaliteit moe- ten er nog veel afspraken worden gemaakt.” Waarschijnlijk zal Valkenburg zich ertegen- aan blijven bemoeien, want daarvoor vindt ze


‘Ons werk bestaat voor een groot deel uit het omgaan met de onzekerheid van patiënten’


de beleidskant van haar werk veel te belangrijk en te leuk, al roepen haar drie kinderen regel- matig dat ze bijna nooit thuis is. “Het mooie van mijn vak is de verbinding; dat je samen met de patiënt op zoek gaat naar een oplossing voor een probleem. Dat doe je ook in het groot. Samen met de andere partijen zoek je naar de verbinding. En als je het eens bent, kijk je samen naar een oplossing en waak je ervoor dat het uitmondt in een conflict.” Sowieso zijn huisartsen volgens Valkenburg


niet goed in conflicten en harde confrontaties, ook al wordt ‘Het Roer Moet Om’ een actieco- mité genoemd. “Huisartsen gaan niet snel de barricades op. We hebben een grote loyaliteit voor onze patiënten. En ik denk dat actievoeren ons níet in de genen zit.”


<


Wilt u ook zelf verantwoordelijk zijn voor uw kwali- teit? Kom dan naar het VvAA Congres ‘Zelf aan het Roer’ op 22 juni in Utrecht. vvaa.nl/congres2016


ArtsenAuto mei 2016 015


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100