Reacties
Reacties op artikelen in Arts en Auto of op de website zijn welkom. De redactie behoudt zich het recht voor brieven te weigeren of brieven langer dan 150 woorden in te korten. U kunt uw brieven sturen naar: Redactie Arts en Auto, Postbus 8153, 3503 RD Utrecht of:
brieven@artsenauto.nl
Nederland, en naar het Europees Hof. OMS en andere koepels denken blijkbaar dat ze het nog steeds zullen redden op de huidige ingeslagen weg, niet voor niets zijn er akkoorden op hoofdlijnen gesloten. G.K Mitrasing
Exit artsenkeuze Directeur Kennismanagement en Netwer- ken van VvAA Groep, Edwin Brugman, schrijft in een blog op
artsenauto.nl over de vrije artsenkeuze die opnieuw onder druk staat. Deze keer is het de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) die pleit voor afschaf- fing ervan omdat de vrije keuze effectieve zorginkoop belemmert. Met die stelling neemt de NZa stevig plaats op de schoot van een van de machtigste en rijkste particuliere lobbyorganisaties van het land – Zorgverzekeraars Nederland, aldus Brugman. Brugman verbaast zich erover dat niemand echt in actie komt. ‘Blijkbaar kunnen slechts weinigen zich voorstellen dat de politiek in Nederland daadwerkelijk zal besluiten tot het afschaffen van een van de belangrijkste rechten die we heb- ben, namelijk die van de vrije artsenkeuze. Want zelfs patiëntenorganisaties roeren zich niet.’
Reken maar dat dat voorstel er even vlak voor de vakantie doorheen gejast wordt #mark my words. Diep triest hoe een goed Nederlands vrije-keus-zorgsysteem de nek wordt omgedraaid. Roelof Veenbaas
Exit artsenkeuze (2) De NZa is echt een verderfelijke totali- taire instelling. Met dank aan de politici in de Tweede en Eerste Kamer. De NZa is ontstaan op grond van de wetgeving uit 2005. Daaraan ontleent de NZa haar bestaansrecht. Wie wat over de beden- kelijke acties van de NZa wil zeggen, zal naar de rechter moeten stappen, hier in
090 april 2014 ArtsenAuto
Exit artsenkeuze (3) De besparing zit niet in het niet meer vergoeden van niet-gecontracteerde zorg, maar in het nog meer onder prijs- druk zetten van de wel gecontracteerde zorgverleners! Maar u kunt natuurlijk altijd nee zeggen tegen de in uw regio prominent aanwezige verzekeraar. Helaas zult u het als eenling natuurlijk nooit winnen bij de onderhandelingen over de prijs van het door u te leve- ren zorgproduct. Niet akkoord gaan betekent dan gewoon geen brood op de plank. Dit is alleen tegen te gaan wanneer u als zorgverleners massaal afspreekt helemaal geen contracten te tekenen of besluit (samen met patiën- tenfederatie/verenigingen) een eigen ziektekostenverzekering in het leven te roepen. De Diabetesvereniging heeft dat ooit geopperd. Van de zorgverzeker- den hoeft u geen steun te verwachten. Zolang die consument zijn en nog geen patiënt, kiezen de meesten voor de goed- koopste verzekering. Waar ze vaak spijt van hebben als ze eenmaal patiënt zijn. Tja, dan ben je te laat. Een brandend huis… snapt u? J. de Vries
Dilemma
In de rubriek Het dilemma (Arts en Auto 03) kwam een casus aan de orde rondom de geboorte van een kind in een gezin met weinig draagkracht (in de breedste zin van dat woord).
Met verbazing heb ik de reacties gelezen op de casus in de rubriek Het dilemma. Reacties die het geschetste probleem re- duceren tot een taalprobleem: het moei- zaam communiceren met de ouders. In een Marokkaans gezin wordt een meisje geboren met het syndroom van Down, dat ook nog eens een hartgebrek heeft. Een coïncidentie die wel vaker voorkomt. Vroeger zou dit kind hieraan overlijden. Mongooltjes, zoals ze toen werden genoemd, werden niet oud, dat
wist iedereen. Dat was verdrietig, maar werd ook als heel natuurlijk beschouwd. Medisch-technisch kan er nu van alles, dus móet het ook gebeuren. Derhalve is het plan om het meisje aan haar hartge- brek te opereren als het drie maanden oud is. Maar de vraag is of de ouders in die tussenliggende tijd voldoende kun- nen inspelen op de zorgbehoefte van dit kindje. Het dilemma is nu: moet de arts het kind mee naar huis geven, met de kans op een nadelige afloop, of in het ziekenhuis houden terwijl daar geen medische noodzaak voor is? Unaniem is de reactie dat de ouders duidelijk moet worden gemaakt wat er aan de hand is. De ethicus beperkt zich tot het inschakelen van een tolk, zodat de ouders goed begrijpen wat ze moeten doen. En eventueel een imam. En de ju- rist voegt daar de Jeugdgezondheidszorg aan toe, waar deskundigen werken die kunnen inschatten hoe de zorgcapaciteit van de ouders is. Desnoods het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling. Zo nodig kan dan via de kinderrechter vervangende toestemming voor behan- deling worden gevraagd. Dan worden ouders (tijdelijk) uit de ouderlijke macht gezet, zodat het kind kan worden ge- opereerd. Want dat is wat de artsen nu eenmaal willen…
Maar niemand vraagt zich af of dit kind überhaupt wel moet worden geope- reerd. Stel dat het geopereerd wordt, en daar goed doorheen komt, wat dan? Het is en blijft een kind met een handicap (en niet alle kinderen met een syndroom van Down zijn troetelmongooltjes zoals we die op tv te zien krijgen). Wat is het voorland van dit kindje? Het komt terecht in een gezin dat weinig ziekte- besef heeft, gebrekkig Nederlands spreekt en reeds drie kinderen heeft, waarvan één met een verstandelijke beperking. Bovendien is de vader schizofreen. Arme moeder, denk ik allereerst. Er is niet veel voor nodig om te voorspellen dat hier vroeg of laat iets fors misgaat. Er wordt immers bij de geboorte al ingeschat dat dit gezin niet de benodigde zorg kan geven. En in dit gezin moet dit kindje met het syndroom van Down groot worden? De kans dat de nu al overbelaste Jeugdgezondheidszorg er vroeg of laat aan te pas zal moeten ko- men is nu al groot. Is dat wat wij willen? Stel dat het kindje mee naar huis gaat en daar niet de door de artsen gewenste
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108
