Opinie


Waarom niet ourTomorrows?


Op 16 april 2013 verspreidde het Nederlandse myTomorrows een bericht met de titel Uitbehan- delde patiënten krijgen versnelde toegang tot innova- tieve medicijnen en de ondertitel Wereldprimeur: Patiënt-community myTomorrows brengt via internet, uitvinder, arts en patiënt bij elkaar. In het bericht stond: ‘Vanaf vandaag is het voor uitbehandelde en chronisch zieke patiënten met ziekten zoals kanker en de spierziekte ALS mogelijk om ver- sneld toegang te krijgen tot innovatieve medi- cijnen via de community van myTomorrows. Het is voor het eerst dat op die manier uitvinders van medicijnen, artsen en patiënten bij elkaar worden gebracht. De initiatiefnemers hopen daarmee patiënten die geen tijd te verliezen hebben te helpen’. Over de risico’s van dit initiatief wordt helaas


niet bericht en dat de betreffende patiënten zelf de innovatieve medicamenten moeten betalen, staat er evenmin bij. Rechts van het bericht staat onder het kopje


‘PR Contacten’ de naam en het gsm-nummer van Wouter Glaser, die mij ondanks het feit dat ik hem ’s avonds bel uitgebreid en uiterst vriende- lijk te woord staat. Wederom word ik bevestigd in mijn afkeer van het modieuze gebruik van Engel- se termen, die in dit soort berichten de glans van het nieuwe van hooglak moeten voorzien maar tegelijkertijd tot verwarring kunnen leiden. Mijn interpretatie van een patient community blijkt fout: myTomorrows is geen patiëntenvereniging of iets dergelijks, maar een bedrijf met een com- mercieel doel. Het gaat, aldus de pr-medewerker, om een ‘social entrepreneurship’ oftewel (snel even op Google opgezocht...) om een winstgevend bedrijfsmodel, waarin maatschappelijke doelstel- lingen en ondernemerschap samengaan. Achter dit initiatief is inderdaad sprake van


een reëel probleem: op farmaceutisch gebied loopt Nederland achter: veelbelovende nieuwe medicamenten die in andere landen verkrijg- baar zijn, worden hier te traag toegelaten;


omgekeerd kan het voorkomen dat in het bui- tenland een middel wordt verboden, terwijl dit hier nog – zelfs zonder recept – verkrijgbaar is. Het feit dat Nederland weinig voortvarend is bij de toelating van bepaalde innovatieve genees- middelen maakt ons land extra aantrekkelijk voor de diensten van myTomorrows. Overigens ontbreekt het myTomorrows bepaald niet aan


Achter dit initiatief is inderdaad sprake van een ree¨ el probleem


ambities: op de site kan men kiezen uit vier talen: Nederlands, Engels, Frans en Turks. Een social entrepreneurship past op zich


uitstekend in een land met een – sinds 2006 – mede op marktwerking gebaseerd zorgstel- sel, maar toont hiervan ook het rafelrandje: patiënten moeten immers bij een appel op myTomorrows zelf betalen voor de benodigde medicamenten. Wanneer het gaat om middelen, die eigenlijk in Nederland al verkrijgbaar had- den moeten zijn, wordt hier het principe van solidariteit geweld aangedaan. Betreft het mid- delen die ook elders nog niet zijn toegelaten, dan speelt behalve het principe van solidariteit ook in hoge mate het aspect van de veiligheid mee en daarmee de verantwoordelijkheid van de arts die de patiënt in deze moet begeleiden. De aantasting van het principe van solidariteit weegt voor mij heel zwaar, maar beperkt zich niet tot dit initiatief. De gemeenschappelijke verantwoordelijkheid lijkt in de hele zorgbran- che steeds minder gevoeld te worden. Als zoda- nig is myTomorrows een kind van deze tijd: het is een teken aan de wand dat myTomorrows niet ourTomorrows heet, want om dat laatste zou het moeten gaan!


Ignace Schretlen is arts-publicist en beeldend kunstenaar.


Wat vindt u?


Op deze pagina biedt Arts en Auto ruimte aan lezers en belang- hebbenden met een uitgesproken mening over zorggerelateerde onderwerpen. Stuur uw voorstel voor een tekst van maximaal 500 woor- den naar redactie@ artsenauto.nl.


ArtsenAuto april 2014 017


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108