Interview


Hoogleraar sociologie Tanja van der Lippe over de voldoening van een goed gevuld leven


We zijn druk, maar gelukkig


Tanja van der Lippe, hoogleraar sociologie van huishoudens en arbeidsrelaties aan de Universiteit Utrecht, doet onderzoek naar de vraag hoe mensen werk en privé combineren. Een belangrijk issue, ook binnen de zorg. Inspiratie voor verbeteringen vindt ze in het buitenland. “Wat betreft het combineren van arbeid en zorg kunnen we nog leren van Zweden.”


H


oe verdelen mannen en vrou- wen in hun relatie betaald werk en zorgtaken? En zijn ze tevreden met de hoeveelheid en kwaliteit van hun vrije tijd? Dat zijn de vragen die Tanja van der Lippe (50) als hoog-


leraar sociologie van huishoudens en arbeids- relaties aan de Universiteit Utrecht probeert te beantwoorden. Ze is gefascineerd door het fenomeen ‘familie’ dat zij als het oudste instituut aller tijden beschouwt. Maar wel een instituut dat in deze tijd van flexibele werk- uren en oprukkende social media permanent onderhoud vergt. Dit geldt misschien wel juist specifiek voor zorgprofessionals, die in som- mige gevallen onregelmatige diensten hebben. Een manier van werken die een permanente inbreuk vormt op een gestroomlijnd privéleven. Voor jonge artsen komt daar nog bij dat zij in de beginfase van hun loopbaan forse werk-


010 april 2014 ArtsenAuto


weken draaien en geacht worden om op hetzelf- de moment kinderen te krijgen. Grote vraag: is de werk-privébalans echt


een issue of valt het eigenlijk wel mee? “Ja, die balans is zeker een issue”, stelt Van der Lippe, “maar uit onderzoek blijkt ook dat we Europees gezien gemiddeld genomen helemaal niet veel tijd besteden aan werk en zorgtaken. Sterker, Nederlanders besteden van alle Euro- pese nationaliteiten het minste aantal uren aan betaald werk en zorgtaken. En toch voelen wij ons heel erg druk.” Van der Lippe haast zich te zeggen dat


Nederlanders weliswaar veel klagen over drukte, maar dat de gemiddelde Nederlander tegelijkertijd een van de gelukkigste mensen ter wereld is. Zorgprofessionals die zich geleefd voelen, zijn dus door de bank genomen ook erg gelukkig. “Maar wat niet meehelpt”, meent Van der Lippe, “is dat onze samenleving op tal van terreinen nog niet erg is ingericht op


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108