Spiegel
Tekst: Franca Treur Beeld: Corbino
Op deze plek verhalen schrijvers, journalisten en publicisten over een persoonlijke ervaring met de gezondheidszorg en houden ze (para)medici een spiegel voor.
Laatste adem
Teleurgesteld keek ik toe hoe de familie vertrok
Ze hadden nog nooit zo’n euforische rugpatiënt gezien! Lopen kon ik niet, zit- ten ging niet, maar zodra ze me op een bed hadden gelegd, lag ik te glimmen als een hond met zeven lullen. Een hernia was het, en mijn been deed gek. De pijn was de ergste pijn die ik ooit had gevoeld. “We zoeken naar iets wat aanslaat”, zei de neuroloog. “We gaan een mooie cocktail voor je brouwen.” Ik kreeg iets wat als een elektrisch treintje door mijn aderen gleed, ik kon het helemaal volgen. Ik vond alles best. Toen ik uit de scan kwam, had ik een sms van mijn uitgever. Je boek is er. Kom je ’t halen? Hij had me niet blijer kunnen maken. Kan niet, lig in ’t OLVG. Toen hoorde ik niks meer, maar dat was prima. Ik had een boek geschreven, en het was gedrukt. Het was echt! Ineens kwam er weer een sms binnen. Ik kom het nu brengen. Het is geen bezoekuur, sms’te ik terug, maar het is de 6de verdieping, eind v. gang. Vijf minuten later stond hij aan mijn bed. Met mijn boek. Dorsvloer vol Confetti. Wat lag het lekker in de hand! En wat was de kaft mooi blauw van kleur. “Kunnen ze niet wat aan die stervende man doen?”, vroeg hij na een tijdje. Hij wees naar de enige andere patiënt in de kamer. Alles bij de man pruttelde, boerde en trompetterde op de trage, hulpeloze manier van iemand die alles aan het verliezen is. Elke reutel klonk als de aller- laatste. Moet daar niet iemand bij aanwezig zijn, had ik me al afgevraagd, bij zo’n laatste adem? En met ‘iemand’ bedoelde ik iemand anders dan mijzelf. Een kermend schreeuwtje. Geschrokken keken we elkaar aan. “Zal ik de verpleging voor u bellen?”, riep ik naar het bed. Geen antwoord. Ik zakte terug
Auteur Franca Treur (1979) debuteerde in 2009 met Dorsvloer vol Confetti. Hiervan zijn inmiddels 150.000 exemplaren verkocht. De film die op basis van het boek is gemaakt, komt dit najaar in de bioscoop. In januari 2014 verscheen haar tweede roman De woongroep.
038 april 2014 ArtsenAuto
in de kussens. “Ik heb er niet zo’n last van. Straks zet ik muziek op.” Maar ’s nachts kon ik niet slapen en de nachtverpleegkundige kreeg medelijden met me. Ze ging kij- ken of er nog een kamertje vrij was. Tien minuten later lag ik in een sterfkamertje. Het was er ijskoud. Misschien, dacht ik, was dit eigenlijk het kamertje voor ná het sterven. De deken was veel te dun. De kamer werd kennelijk ook nog als opslag of als privébelplek gebruikt, want steeds ging achter mijn hoofd de deur open en klonk het: “Hé, er ligt hier iemand.” De volgende ochtend moest ik weer terug. Nu was het mijn kamergenoot die bezoek kreeg. Zijn echt- genote kwam langs, een vrouw met een hoofddoek. Ze bracht een stuk of wat familieleden mee, en ineens bleek de man uitstekend te kunnen praten. Serieus, hele verhalen. In het Turks. Toen kwamen er twee verpleegkundigen. Een vriendelijke en een kleine kordate. De kordate zette haar handen in haar zij. “Uw man moet naar huis”, schreeuwde ze naar de vrouw. “Zijn toestand is stabiel.” Ze overschreeuwde de taalbarrière. “Naar huis!” Ik veerde op. Wat een goed nieuws! De vrouw vertaalde de boodschap voor haar man. Ze praatten lang, op hoge toon. “Niet mogelijk”, zei de vrouw zacht. “Niet mogelijk.” Teleurgesteld keek ik toe hoe de familie vertrok. Het bed braakte een af- scheidsboer. De vrouw keek schichtig naar mij. Gegeneerd wendde ik mijn blik af. Mijn oog viel op iets blauws op mijn deken. En weg was de teleurstel- ling, alsof er op een knopje was gedrukt!
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108
