Naast topsport bedreef Bolhuis tot enkele jaren terug ook wetenschap. Hij promoveerde in 1987 op het effect van gebitsbeschermers in het hockey. “Toen ik wegging als voorzitter van de hockeybond, bood onze sponsor Shell mij een afscheidscadeau naar keuze aan. Ik wist meteen wat voor cadeau dat moest worden en zei: ‘Geef de complete Nederlandse hockeyjeugd een gratis gebitsbeschermer. Dan maakt ieder- een er kennis mee en dan kunnen we later een spelregel invoeren om het gebruik van een gebitsbeschermer te verplichten.’ Nou, dat hebben ze gedaan, er zijn 66.666 gebitsbescher- mers uitgedeeld. Voor de jeugd is het gebruik inmiddels verplicht. Voor volwassenen nog niet, maar dat is niet zo gek. Als een 14-jarige jongen op zondagochtend een veteranenelftal fluit en tegen een 60-jarige zegt dat hij niet mee mag doen omdat hij geen gebitsbeschermer draagt, dan wordt zo’n kereltje weggehoond.” De tandheelkunde kwam de afgelopen maan-
den vooral in het nieuws door de vrije tarieven die vanaf 1 januari voor een periode van drie jaar werden ingesteld. Onder druk van de Kamer is dat experiment weer ingetrokken door minister Schippers. Bolhuis kon er sowieso het nut niet van inzien. “Ik begreep niet waarom een overzichtelijk veld als de tandheelkunde met een overzichtelijke financiering zo nodig naar een ingewikkelde structuur van concur- rentie en marktwerking moest. Ik zie niet in dat de tandheelkunde goedkoper wordt door marktwerking. Bovendien geeft het ongelooflijk veel onrust. Ik vraag me af wat het nut is van zo’n operatie.”
Onder druk Bolhuis maakt zich grote zorgen over de kwaliteit van de tandheelkunde. Hij ziet een toestroom van jan en alleman die in de tand- heelkunde komt werken: “Ik zie steeds meer ondernemers om mij heen die in de tandheel- kunde hun geld komen verdienen. Hier in Utrecht bijvoorbeeld. In een pand waar vroeger een drogisterij zat, werken nu ineens mensen uit Oekraïne, Bulgarije en Zuid-Afrika die tand- heelkunde aan het bedrijven zijn. Dat zet de kwaliteit enorm onder druk, en de patiënt kan dat niet beoordelen. Als wij een naambordje op de deur spijkeren en iedereen draagt een badge, dan denkt een patiënt al snel dat hier kwaliteit wordt geleverd, maar zo zit de wereld niet in elkaar. Kwaliteit is: hoeveel mensen hebben nooit klachten en hoeveel mensen hebben tot
het eind van hun leven hun eigen tanden? Dat gaat nu mis, er is geen controle op de oplei- dingsachtergrond van tandartsen waardoor er steeds meer ongekwalificeerde mensen, vaak onder de vleugels van gekwalificeerde tandart- sen, het vak uitoefenen.” Het blijken Bolhuis’ enige zorgen. Wat resteert is de grote liefde voor zijn vak, de
‘De tandheelkundige zorg wordt echt niet goedkoper door marktwerking’
tandheelkunde. Zijn ogen fonkelen. “Ik ben inmiddels 40 jaar tandarts, kijk iedere dag naar gebitten en zie de enorme ontwikkelingen die de tandheelkunde de afgelopen 25 jaar heeft doorgemaakt, namelijk de preventieve tand- heelkunde. In de periode dat ik zelf nog stu- deerde, had een kind elk half jaar twee gaatjes bij de periodieke controle. Nu is dat niet meer zo; in mijn praktijk is bijvoorbeeld 90 procent van de kinderen cariësvrij. Dat is een fantasti- sche verbetering.”
< ArtsenAuto augustus 2012 013
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84
