BORDJE VOOR ELKAAR
DIMPLE SOKARTARA (31) is communicatiemedewerker bij
een vakbond. Ze woont sinds 1 jaar in het appartementencomplex waar ze buurvrouw Sonia leerde kennen.
Dimple heeft Indonesische ouders. In haar cultuur staat eten centraal: voor jezelf én voor anderen. Daarom is het voor Dimple niet meer dan logisch om regelmatig een bordje met eten naar haar buurvrouw Sonia te brengen. En het Suikerfeest, het einde van de islamitische vastenmaand ramadan, is daar helemaal een uitgelezen gelegenheid voor.
‘Eerlijk?’ zegt Dimple. ‘Ik denk non-stop aan eten: wat er die dag op tafel komt en welke recepten ik nog wil uitproberen. Bij ons thuis was het niet anders. Mijn moeder maakte heerlijk Indonesisch eten, mijn favoriete gerecht was rendang. Het was altijd: snel je handen wassen en het dan met je handen opeten. Heerlijk!’ Haar moeder putte niet alleen uit de Indonesische keuken. ‘Ze kon ook fantastische stamppot maken of lasagne. Wat ze ook maakten, het was vaak te veel voor ons gezin alleen, dus ook vroeger al gingen er overal gevulde bakjes naartoe. Naar familie, vrienden ende buren.’
Mentale detox Tijdens de ramadan wordt er door moslims gevast: tussen zonsopkomst en -ondergang eten of drinken ze niets. Dimple: ‘Ik beleef deze maand als een moment om mentaal en fysiek te detoxen. En als moment van bewustwording. Ik moet tijdens het vasten bewust omgaan met mijn energie. Ik bid in die dagen nog meer, ik voel me altijd heel ontspannen tijdens ramadan. Dat komt mede omdat ik me bewust ben van wat ik eet.
Sommige mensen zijn geneigd om – op de momenten dat het mag – lekker, maar niet zo gezond te eten. Ik begin altijd traditioneel met twee dadels, zoet en energierijk. Maar verder kies ik vaak voor voedzaam. Veel fruit, groenten en ’s ochtends vroeg havermout bijvoorbeeld. Ik wil wel dat ik het de hele dag volhoud op mijn werk. Hoewel ik ’s avonds af en toe ook zwicht voor kolak, een dessert op basis van palm suiker, kokosmelk en pandanblad.’ Bij het Suikerfeest – in het Indonesisch: Idul Fitri en in het Arabisch: Eid al-Fitr – laat Dimple de touwtjes wel meer vieren. ‘Die dag ga ik eerst naar de moskee. Daarna heeft iedereen uit onze gemeen- schap “open huis”, dus maak ik een tour langs vrienden en kennissen. De tafels staan vol met lekkernijen: van sayur tauco, geroerbakte groenten met gefermenteerde zwarte boontjes en rendang en altijd met lontong: kleefrijst in blokjes. Ik probeer voor de gezonde opties te gaan, maar ik neem dan ook gerust koekjes of taart.’ Zoals de Indonesische ananaskoekjes, die ze nu – naar een recept van haar moeder – voor haar buurvrouw Sonia maakt.
Dimple ‘OOK BIJ ONS THUIS
GINGEN ER VROEGER AL OVERAL GEVULDE BAKJES NAARTOE’
SONIA MURESAN (24)
komt uit Roemenië en woont sinds 6 jaar in Nederland. Ze is yogalerares.
Ze leerde haar kennen toen ze een jaar geleden in het appartementencomplex kwam wonen. Als Dimple een pan vol eten heeft gemaakt, krijgt Sonia een appje: ‘Heb je al eten?’ Dan gaat er een bordje die kant op. Andersom brengt ook Sonia regel matig een gevuld bordje terug. ‘Ik krijg weleens haar lavacake met witte chocolade. Die is geweldig!’
Veel verschillende keukens Buurvrouw Sonia deelt haar passie voor eten en koken met Dimple. ‘Ik hou ook van experimenteren in de keuken. Zeker sinds ik 3 jaar geleden vegetariër ben geworden, vind ik het leuk om nieuwe gerechten uit te proberen. In Nederland zijn er zoveel verschillende keukens waar je inspiratie uit kunt putten. Ik maak graag groentecurry’s met Indiase paneer – een soort kaas – of tofu en rijst. Of buddhabowls met geroosterde groenten. Ik ben ook gek op soep. Ik kook over- wegend gezond, daar voel ik me beter bij. Ik kook niet zo vaak Roemeens, in de meeste gerechten zit veel vlees en vaak zijn ze redelijk vet en zwaar. Op één uit- zondering na: mijn aubergine salade, de Roemeense variant van baba ganoush. Die is heerlijk.’
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116 |
Page 117 |
Page 118 |
Page 119 |
Page 120 |
Page 121 |
Page 122 |
Page 123 |
Page 124 |
Page 125 |
Page 126 |
Page 127 |
Page 128 |
Page 129 |
Page 130 |
Page 131 |
Page 132 |
Page 133
