COLUMN ▶▶▶
Wie gaat ‘klimaat’ betalen? D
DOOR HANS KOOLHAAS, GLASTUINDER EN VOORZITTER ENER- GIECOÖPERATIE ZUIDPLAS
e afspraken die wereldleiders in 2015 in Parijs maakten over de wereld in 2050, kennen we allemaal wel enigs- zins. Maar Parijs is ver weg en 2050
ook. Groningen is voor de meeste Nederlanders een stuk dichterbij. We kennen er mensen, vrien- den, familie. Dus die aardbevingen die daar af en toe voorkomen, ja die raken ons wel. Daarom was er begin dit jaar op tal van plekken instem- ming met het kloeke besluit van minister Eric Wiebes om de gaswinning in het noorden snel en drastisch te verminderen en in amper een de-
‘Draagvlak in de
samenleving, niet het recht van de sterkste, lijkt me.’
cennium af te bouwen. Vlak daarna startten de discussies en voorzichtige onderhandelingen over een Klimaatakkoord. LTO Glaskracht Neder- land praat daarin namens ons mee. De eerste rapportage is opgeleverd, het kabinet en de Tweede Kamer buigen zich daar nu over en dit najaar volgen de echte onderhandelingen. Eind van het jaar zou het Akkoord af en getekend moeten zijn. So far, so good? Nou, met het ver- strijken van de tijd lijkt de euforie over de daad- krachtige besluiten wat weg te ebben. En maakt plaats voor lastige vragen. Vragen over alterna- tieven en belemmeringen, maar zeker ook over verdeling van de lasten. Vanuit het CDA waar- schuwden zowel fractieleider Buma als senator Brinkman voor een rechtvaardige verdeling van de lasten van de energietransitie. Ze spraken let- terlijk over een revolte, een opstand die anders zal ontstaan. Het Planbureau voor de Leefomge- ving constateerde vorige week in haar Balans voor de Leefomgeving dat er weliswaar al veel is bereikt in verbetering van de leefomgeving,
46
maar dat er met betrekking tot landbouw en klimaat nog veel te winnen valt. Directeur Mommaas betoogde (waarschijnlijk terecht) dat de uitstoot van broeikasgassen niet snel ge- noeg afneemt, vooral in de veeteelt en (waar- schijnlijk ónterecht) in de glastuinbouw. Om vervolgens óók te benadrukken dat bij de ener- gietransitie die voor ons ligt een gedragen ver- deling van lasten en lusten cruciaal is. Om het samen te vatten: het onderwerp staat door de besluiten van Wiebes eerder dit jaar scherp op de kaart. Scherper nog dan vanuit het Klimaat- akkoord van Parijs. Aan verschillende klimaatta- fels wordt gewerkt aan afspraken over hoe we dat gezamen lijk gaan doen. Onder meer over
▶GROENTEN & FRUIT | 14 september 2018
techniek, megawatts en petajoules. En daar komt nu steeds duidelijker bovenop de vraag hoe de lasten van deze majeure omschakeling in de Nederlandse samenleving in redelijkheid te verdelen? Het móet een oplossing worden met draagvlak in de samenleving, niet het recht van de sterkste lijkt me. Misschien is het vinden van de oplossing voor deze vraag nog wel lasti- ger dan de technische uitdaging van de ener- gietransitie. Als samenleving kijken we hiervoor allereerst richting politici. Die moeten het voor- touw nemen, waarbij draagvlak moet gaan bo- ven partijbelang. Het zal leiderschap vergen om naast de techniek juist ook een rechtvaardige verdeling van de lasten te realiseren.
FOTO: FRED LIBOCHANT
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48
