Tekst: Katrijn van Berkum en Timo van Oosterhout


Tekst: Katrijn van Berkum en Timo van Oosterhout Beeld: ??


Juridisch 031


D Beperkingen in aanpak zorgfraude


Dat micro-zorgaanbieders geen aanvullende vragen hoeven te beantwoorden bij de jaarverantwoording, heeft volgens de NZa gevolgen voor de aanpak van zorgfraude.


e voorzitter van de raad van bestuur van de NZa heeft minister Fleur Agema van VWS eind oktober schrif- telijk geïnformeerd dat de


zorgautoriteit afziet van de aanvullende vragenlijst bij de jaarverantwoording voor micro-zorgaanbieders. Per 1 januari 2025 blijft de jaarverantwoording voor deze groep daarom beperkt tot maximaal drie vragen. In het regeerprogramma, dat een uit-


werking is van het Hoofdlijnenakkoord 2024-2028, is opgenomen dat er wordt ingezet op vermindering van de admi- nistratieve lasten in de zorg. Er is dan ook geen draagvlak – noch in de Tweede Kamer noch bij zorgaanbieders – voor de aanvullende vragenlijst die bij de jaar-


verantwoording hoort, want die vragen zouden tot extra administratie leiden voor zorgaanbieders. De micro-zorgaan- bieders hoeven deze vragen nu dus niet te beantwoorden. Dit betreft met name eerstelijnspraktijken, die samen het merendeel van het totaal aantal zorgaan- bieders in Nederland vormen. Al weet de NZa niet precies hoe groot de groep micro-zorgaanbieders is. Het niet stellen van de aanvullende


vragen aan deze groep, heeft volgens de zorgautoriteit wel gevolgen voor de uitvoering van haar wettelijke taken. Het kan zelfs betekenen dat zij later alsnog extra informatie moet uitvragen bij individuele micro-zorgaanbieders. Wat bij hen, zo geeft de NZa aan, voor meer administratieve lasten zal zorgen dan


Afschaffing restitutiepolis


In 2025 biedt geen enkele zorgverzekeraar nog een zuivere restitutie polis aan. Daarnaast is met veel zorgaanbieders de contractering nog niet afgerond. Redenen voor grote onzekerheid bij vooral ggz-patiënten.


Als een patiënt in 2025 kiest voor behandeling bij een ongecontracteerde zorgaanbieder, dan betaalt de patiënt een groot deel van de behandeling zelf. In het bijzonder in de ggz is de uitwerking wrang, zo schetsten onder meer de Consumentenbond en de Landelijke Vereniging van Vrijgevestigde Psychologen en psychotherapeuten (LVVP). Eerder konden patiënten de lange wachtlijsten soms ontlopen door het afsluiten van een restitutiepolis. Nu is dat niet meer mogelijk. Met als gevolg grote onzekerheid bij patiënten. Deze onzekerheid wordt nog eens versterkt doordat de contractering met veel zorgaanbieders en bijvoorbeeld ziekenhuizen (bij het ter perse gaan van dit nummer) nog niet is afgerond. Ook zijn nog niet alle premies voor de aanvullende verzekeringen bekend. Patiënten kun- nen zo geen zorgvuldige keuze voor een zorgverzekering en zorgaanbieder maken. Bovendien kunnen zorgaanbieders daardoor patiënten op dit moment niet vooraf zorgvuldig


actief en aantoonbaar voorlichten. Terwijl zij dat wel verplicht zijn, onder andere op grond van de vernieuwde Regeling transparantie zorgaanbieders. Deze regeling, die sinds 1 september 2024 van kracht is, is een aanscherping van de bestaande afspraken, omdat volgens de NZa patiënten nu nog te vaak onbedoeld zorg ontvangen die niet wordt vergoed door hun zorgverzekeraar. De Consumentenbond maakte zich medio november sterk voor een oplossing voor ggz-patiënten


die langer dan de Treeknormen moeten wachten op een gecontracteerde zorgaanbieder. Zij moe- ten zonder bijbetalen terechtkunnen bij een niet-gecontracteerde zorgaanbieder, al dan niet via wachtlijstbemiddeling van de zorgverzekeraar, aldus de Consumentenbond. “Consumenten zijn al jarenlang de dupe van het falende contracteerbeleid van zorgverzekeraars en zorgaanbieders. Dat moet nu echt afgelopen zijn”, zo stelde de bond in een bericht.


Senior jurist Katrijn van Berkum en advocaat Timo van Oosterhout zijn werk- zaam bij stichting VvAA Rechtsbijstand


wanneer de aanvullende vragen tegelijk met de jaarverantwoording zouden wor- den gesteld. Zonder de aanvullende vragen zou de


NZa belangrijke informatie missen om goed toezicht te houden en om onrecht- matig gebruik van zorggeld tegen te gaan. De keuze voor lagere administratieve


lasten maakt het volgens de zorgautori- teit juist extra belangrijk dat er stren- gere toetredingsregels voor micro- zorgaanbieders komen. Zij pleit daarom voor striktere regels, zodat potentiële zorgaanbieders de markt minder gemak- kelijk kunnen betreden en misbruik kan worden voorkomen. Dit biedt voor de NZa kansen om de verantwoordingseisen aan te passen. De zorgautoriteit vindt het belangrijk


dat dit dilemma in het zorgveld en in de politiek aandacht krijgt en vraagt de minister nadrukkelijk oog te hebben voor dit dilemma bij beleidsontwikkeling en om de NZa daarbij te betrekken.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100