Samenstelling: Marte van Santen Illustraties: Tamar Smit


025


Bang voor bloed Voor mij zij n de twee grootste voorbeel- den onze vroegere dorpshuisarts en mij n oude biologieleraar. Huisarts Westra in Balk was erbij als


er een kind werd geboren, als iemand overleed en in alle fasen daartussen. Hij was enorm betrokken. Meneer Westerhof was mij n biologie-


leraar op de middelbare school in Sneek. Ik vertelde hem dat ik graag dokter wilde worden, maar dat ik geen bloed kon zien. Hij zei toen dat dat later de beste dokters werden. Op een gegeven moment had mij n twee jaar jongere broer een vriendje op bezoek. Dat vriendje viel bij ons door het kelderraam, met een slagaderlij ke bloeding tot gevolg. Mij n moeder was er niet, dus moest ik wel handelend optreden: de arm afgebonden en de huisarts gebeld. In de zenuwen kon ik eerst niet zo snel het telefoonnummer vinden. Nu, na al die jaren, heb ik dat nummer nog steeds in mij n hoofd. En met die angst voor bloed bleek het in de praktij k dus wel mee te vallen. Na mij n eindexamen in 1965 kreeg ik


te maken met de numerus clausus voor de geneeskundestudie. Helaas viel ik buiten de boot. Ik ben toen naar de kweekschool voor vroedvrouwen in Amsterdam gegaan. Uiteindelij k heb ik in mij n werk zame leven dus heel wat bloed gezien.


Jenny Pot-Timmerman Voormalig verloskundige


helpen, maar dat helpen niet altij d veran- dering betekent. Aanwezig zij n, iemand helemaal zien, onmacht kunnen verdra- gen; ook dat zij n belangrij ke aspecten van het beroep van een GZ-psycholoog. En zeker ook van mens zij n. Deze inzichten pas ik nog altij d toe in


mij n eigen leven. En ik help er andere leiders mee binnen mij n praktij k. Want ik geloof in een betere wereld als de leiders van nu hun menselij kheid en kracht behouden en uitdragen. Hoe ze dat kunnen doen? Door altij d nieuwsgie- rig te blij ven naar zichzelf en de ander, hierin te willen groeien en tegelij kertij d een accepterende houding te beoefenen. Want we zij n allemaal overgeleverd aan de grilligheden van het leven. Niet alles is te veranderen, en dat hoeft ook niet.


Emma Hafkamp GZ-psycholoog, EMDR-therapeut, yogatherapeut en coach


“Ah, een medisch student. Ga maar naar Jan Wouter. Daar.” Ze wees me naar een halfopen deur. Na het kloppen riep een zware, vriendelij ke stem: “Kom maar.” Achter een bureau vol met paperassen, bloedbuisjes en allerlei andere zaken zat een grote man met een snor, rommelig haar en een oude blauwe trui met een scheur. Zij n vriendelij ke, intelligente donkere ogen zullen mij altij d bij blij ven.


‘Niet alles is te veranderen, en


dat hoeft ook niet’


Na een stevige handdruk vroeg ik hem of ik bij hem stage kon lopen. “Weet je iets van stolling?” vroeg hij . “Nee”, antwoordde ik. “Goed, kom maar mee. Dit is Rita en zij laat je alles zien en leert je wat bloedstolling is. Morgen om acht uur begin je.” Iedereen was aardig; de laboranten, de


Menselijkheid “Mensen sterven zoals ze hebben geleefd”, zei mij n supervisor, een psychiater in Canada met wie ik elke twee weken via Zoom contact had. Een uitspraak die mij altij d is bij gebleven. Hij begeleidde mij in het verfij nen van psychotherapie voor patiënten met kanker in de palliatieve en terminale fase van hun leven. Ik deed zo hard mij n best om iemand in rust en acceptatie de laatste levensfase te laten beleven. En dat lukte mij onvoldoende, vond ik zelf. Mij n supervisor leerde me dat niet alles


te veranderen is of hoeft te zij n. Dat we als zorgverleners, vriend of familielid er alles aan willen doen om iemand te


Een echte dokter Als oudere jongere – na wat zwerven, een studie Business Management in de VS, uitgeloot worden, etc. – bevond ik mij op een gegeven moment in het derde jaar geneeskunde. Het was tij d voor de weten- schappelij ke stage. In de wandelgangen hoorde ik dat er misschien plaats was op het ‘stollingslab’. Smal trappetje op, boven de eerste hulp, onder het kantoor van de professor van de hematologie. Het was er druk en vol met witte jassen, warmte- baden, glazen buisjes en allerlei appa- raten. Een ‘witte jas’ kwam naar me toe en vroeg of ze me kon helpen. Of ik hier stage zou kunnen lopen, vroeg ik haar.


promovendi en bovenal Jan Wouter. Hij kon iedereen enthousiasmeren. En hij gaf je vertrouwen in jezelf. JW, zoals iedereen hem noemde, nam me mee de kliniek in. Zo zag ik mij n eerste echte patiënten. Eén patiënt maakte heel veel indruk op mij . Ze was een jonge vrouw met een bij zon- dere afwij king die uiteindelij k leidde tot haar dood. Kapot was ik ervan. JW sloeg een arm om me heen en zei: “Schrij f een case-report. We gaan het publiceren.” Zo begon het. JW heeft een echte dokter van mij en vele anderen gemaakt. Ook heeft hij mij , met wat moeite, de wetenschap en het uitdragen daarvan bij gebracht. Hij was geniaal, had veel humor en was een echte dokter voor zij n patiënten. Negen jaar heb ik een hechte band gehad met het ‘stollingslab’ en met JW. Bij na ieder- een die bij hem gepromoveerd is, werd later hoogleraar. Prof. dr. J.W. ten Cate, je zult altij d in


mij n gedachten blij ven voortbestaan. Dank je.


Pieter Henny Anesthesioloog/intensivist


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100