Lezersverhalen 027


Gelijk In mij n tij d als aios heb ik een periode erg getwij feld over de voortzetting van mij n opleiding. Door de krappe banenmarkt en de toenemende uitval van collega’s vroeg ik me af of ik nog wel verder wilde. Mij n opleider indertij d begreep mij n scepsis en steunde me in mij n zoektocht naar de juiste weg om op voort te gaan. Wel gaf hij mij mee dat het beroep dat wij uit- oefenen ongeëvenaard is wat betreft de bevoorrechte positie die het oplevert. Met


‘Bij iedereen die bij me komt, hoor ik


mijn opleider nog in mijn achterhoofd’


name in hoe mensen zich aan ons tonen. “Mensen zitten naakt voor je”, zei hij . “Ze delen op dagelij kse basis hun grootste angsten en intiemste geheimen. Zaken die hun beste vrienden misschien één keer in een dronken bui van ze horen, maar misschien ook helemaal nooit.” Uiteindelij k heb ik de opleiding afge-


maakt. Ik werk nu met veel plezier in mij n specialisme. Bij iedereen die bij me komt, hoor ik mij n opleider nog in mij n achterhoofd. Hij zal het hopelij k waarde- ren te horen dat hij gelij k had.


Max Peters Radiotherapeut-oncoloog


behandelbaar zij n. Daarnaast heeft ze oog voor alle praktische en psychosociale problemen die spelen bij deze chronisch zieke mensen, die door veel zorgverleners aan hun lot worden overgelaten. Met haar team verzet ze bergen werk voor indivi- duele patiënten. Ook vraagt ze aandacht voor een groeiende patiëntengroep met ziektebeelden die al decennia, ondanks al het wetenschappelij ke bewij s voor het onderliggend somatisch lij den, worden afgedaan als modeziekten. Toen ik zelf ziek werd door de ziekte


van Lyme, leerde zij me over posturaal orthostatisch tachycardiesyndroom (POTS) en post-exersitionele malaise (PEM). Dankzij haar tips heb ik nu weer kwaliteit van leven en hoop ook ik me in te kunnen zetten voor het verbeteren van de zorg voor mensen met PAIS. Begrepen Klachten geeft zorg zoals elke zorgverle- ner dat zou moeten doen: met een open blik, praktisch en zorgzaam. Hulde voor deze heldin en haar team!


Jolien Plantinga Voormalig huisarts


Er waren inloopspreekuren, maar de meeste mensen bezochten we buiten. Wij waren de rij dende psychiaters. Iedere ochtend deed de dienstdoen-


de assistent verslag van zij n bezoeken. Dat waren lange vergaderingen, waar we de diagnoses en behandelideeën uitwisselden. Het was aan onze voor- zitter, Jitze Verhoeff , het beleid vast te stellen. Hij was een kleine, erudiete man met een aanstekelij ke, bulderende lach. Een verhalenverteller ook, die aanstekelij k sprak over de mensen. En een ervaren psychiater, die wist hoe hij met onze patiënten moest omgaan. Op een gegeven moment riep hij


De rijdende psychiater In mij n opleiding tot psychiater (eind jaren 70) kwam ik terecht bij de afdeling VAP van de Amsterdamse GG&GD. VAP was de afdeling die zich bezighield met de spoedeisende psychiatrie en de zorg voor mensen die nergens anders terechtkonden.


mij bij zich voor een gesprek met een man van wie we wisten dat hij zich steeds aan het begin van de winter agressief gedroeg. Zo gooide hij ruiten van gebouwen in, met de bedoeling gedwongen opgenomen te worden en zo de winter door te komen. Jitze Verhoeff legde de man dit patroon voor en vroeg hem voortaan het stenen gooien achterwege te laten en zich gewoon bij ons te melden als de winter naderde. Dit gesprek maakte op mij grote indruk, wat er mede toe leidde dat ik psychiater op zij n afdeling ben geworden. Een keuze die bepalend is geweest voor mij n (beroepsmatige) leven.


Wouter M. van Ewijk Voormalig psychiater


<


Kwaliteit van leven Voor mij is Marlies van Hemert een heldin. Na jaren zelf niet de zorg te hebben gekregen die ze nodig had, startte ze met zorginitiatief Begrepen Klachten. Samen met een klein team zorgt ze voor medische hulp, praktische ondersteuning en psychosociale steun voor patiënten met ME/CVS en post-acuut infectieus- syndroom (PAIS). Met de beperkte energie die ze door haar eigen ziekte heeft, inventariseert ze voor deze ernstig zieke patiënten welke symptomen er eventueel


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100