Tekst: Martijn Reinink Beeld: De Beeldredaktie/Gerlinde Schrijvert
Uitlaatklep 049
In ‘Uitlaatklep’ vertellen collega’s op welke manier zij even stoom afbla- zen en loskomen van de hectiek van alledag. In deze afl evering: huisarts Lisette van de Weg, praktijkhouder in Apeldoorn.
Haar oma leerde haar naaien toen ze nog kind was. En hoewel Lisette van de Weg (62) geen coupeuse maar huisarts werd, heeft ze altijd affi niteit met het ambacht gehouden. In de jaren dat ze op het toneel stond, maakte ze zelf kleding voor de ac- teurs. Ze heeft trouwens ook aan cabaret gedaan, gezongen en geschilderd. “In mijn werk gebruik ik vooral mijn linkerhersenhelft, daarbuiten stimuleer ik graag de creatieve rechterkant.” Zo’n vijf jaar geleden kwam de huisarts op het idee om oude, versleten stoelen opnieuw te gaan bekleden. “Ik heb een meubelbekleder in Apeldoorn gevraagd of zij cursussen gaf. Dat deed ze niet, door mij is ze daarmee begonnen. Inmiddels zijn we met z’n vieren.” Elke maandagavond storten de vier zich in de
werkplaats van FotoVintage op een oude stoel of fauteuil. “Eerst helemaal ontmantelen en dan weer opbouwen”, zegt Van de Weg. “Maar de weg van ‘kaal tot klaar’ is een lange, vol hobbels. Vaak moet iets opnieuw of toch weer uit elkaar. Het is conti- nu twee stappen vooruit, één achteruit. Een stoel bekleden vraagt ongelofelijk veel geduld. Eerst vond ik dat frustrerend, maar nu juist leuk. Ik ga er helemaal in op. Een les duurt drie uur, maar die tijd vliegt voorbij.” Soms gaat Van de Weg thuis verder met ontmantelen of dichtnaaien, maar het liefst is ze in de werkplaats bezig. “Dan zie ik om me heen dat ik niet de enige ben die ploetert”, lacht ze. “Ik vind het vooral leuk omdat ik nog steeds elke week iets nieuws leer. Hoe span je deze veer, hoe rek- baar is deze stof, hoe dik moet dit kussen? Geen stoel is gelijk, en onze juf weet altijd raad.” De huisarts heeft een aantal stoelen uit haar
HUISARTS LISETTE VAN DE WEG
‘Een stoel bekleden vraagtongelofelijk veel geduld’
praktijk opgeknapt, maar de meeste van de ver- sleten stoelen die ze – kosteloos – onder handen neemt, zijn van familieleden of bekenden. Wat de meesten van hen (nog) niet weten, is dat ze in elke stoel een briefje stopt. “Het zijn vaak stoelen met een bijzondere waarde, omdat ze bijvoorbeeld van een grootouder zijn geweest. Dat schrijf ik op. Het lijkt me leuk voor degene die hem ooit weer opnieuw bekleedt, om iets over de geschiedenis van de stoel te lezen.”
Wilt u ook vertellen over uw ‘uitlaatklep’? Mail het naar
redactie@artsenauto.nl o.v.v. ‘Uitlaatklep’
<
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92
