Tekst: Lia van Bekhoven Beeld: Mike Rutten


Spiegel 041


Op deze plek verhalen schrijvers, journalisten en publicisten over een persoonlijke ervaring met de gezondheidszorg en houden ze (para)medici een spiegel voor.


Baarmoeder van de NHS


NHS is ’s lands heilige koe; kritiek wordt niet geduld


De diagnose was het punt niet. Mijn klachten golden een verzakking die met een hysterectomie en nog wat lichte, aanverwante ingrepen verholpen konden worden. Van de procedure, een jaar of tien geleden in mijn plaatse- lijke, West-Londense ziekenhuis, herinner ik me alleen dat de anesthesiste zei een zwak te hebben voor Nederlandse netbalspelers. Tachtig minuten later was het karwei geklaard en was ik een baarmoeder lichter. Dacht ik. De volgende dag mocht ik naar huis. “En ik mag niet tillen, niet sjouwen, geen boodschappen doen en niks vasthouden dat zwaarder is dan een glas prosecco”, lichtte ik mijn echtgenoot in. “Voor hoe lang?”, vroeg hij. “Ik weet het niet precies. De arts zei iets met zes.” “Zes dagen?”, vroeg The Man hoopvol. “Nee, volgens mij was het zes maanden.” Ik was met een stapeltje documenten naar huis gestuurd, maar nergens stond er iets over duur van herstel. Sterker: er stond ook niks over een hyste- rectomie. Er was van alles aan de baarmoe- derhalswand opgetrokken en vastgezet, maar geen bevestiging dat mijn uterus, na gedane arbeid, het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld had. Er was maar één oplossing, zoals ze vroeger in Engelse detectiveromans zeiden.


Lia van Bekhoven werkt sinds eind jaren zeventig als cor- respondent in Groot-Brittannië. Ze leverde bijdragen voor Nederlandse en Vlaamse media en is momenteel verbonden aan o.a. BNR Nieuwsradio. Eerder dit jaar kwam haar vierde boek uit, Klein-Brittannië.


De bewuste chirurg deed er twee weken over zich te laten vinden. Telefoontjes en e-mails liepen vast op liederlijke, soms hilarische bureaucratische chaos. Uit het gesprek, dat pijnlijker was dan de chi- rurgische ingreep, bleek dat ik wel degelijk van mijn baarmoeder verlost was, maar dat mijn papieren waren verwisseld met die van een andere patiënt. De reactie van mijn Nederlandse vrienden was typerend. Of ik een klacht ging indienen? Mijn Engelse omgeving vond het een kostelijk verhaal. Zo ging het nou eenmaal bij de landelijke gezondheidszorg NHS. Maar hee, er waren geen doden gevallen, niemand had opzettelijk iets verkeerd gedaan en ieder- een in die ziekenhuizen werkt zo hard, geen wonder dat het soms verkeerd gaat. De NHS is ’s lands heilige koe. De Britten zijn er misschien niet langer van overtuigd dat de hele wereld jaloers is op hun gezondheidszorg, ze klampen zich nog altijd vast aan de illusie van een functionerende NHS. De wachtlijsten mogen langer zijn dan in andere, vergelijkbare landen (6.2 miljoen patiënten, een tiende van de totale bevolking, wacht op een routine ziekenhuisbehandeling), de personeelstekorten groter, de overheidsinvesteringen lager, de overlevingskansen van kanker- patiënten kleiner; kritiek wordt nauwelijks geduld. En al helemaal niet van een buitenlandse. Het is onvermijdelijk dat in een ziekenzorg die jarenlang financieel is uitgeknepen en inmiddels op zijn tandvlees loopt, fouten gemaakt worden. Maar soms vraag ik me wel eens af of er hier in West-Londen nu een vrouw rondloopt die destijds met mijn papieren naar huis is gestuurd en nu denkt dat ze geen baarmoeder heeft terwijl ze er wel degelijk nog een bezit.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92