038 Interview


Tekst: Adri van Beelen Beeld: De Beeldredaktie/Bart van Overbeeke


Opnieuw beginnen


Rouhollah Qurishi was kno-arts in Afghanistan en vluchtte 27 jaar geleden met zijn vrouw en twee kinderen naar Nederland, waar hij zich ‘omschoolde’ tot arts in de verslavingszorg. Op 29 november promoveert hij aan de Radboud Universiteit. Hoe kijkt hij terug? “Achteraf denk ik: shit, het was toch wel een zware periode.”


Z


ijn gevoel voor humor is nooit geweken. Lachend ver- telt Rouhollah Qurishi (61) dat het werken in zijn land hem bijna onmogelijk werd gemaakt omdat hij zonder


islamitische baard in het ziekenhuis verscheen. “Fundamentalisten willen een baard zien, als een soort paspoort. En je moet vijf keer per dag bidden. Daar had ik in het ziekenhuis natuurlijk geen tijd voor. Dus werd ik gezien als een tegenstander, die heulde met de linkse oppositie. Dat was geen fijne tijd. Veel collega’s werden opgepakt. In 1992 zijn er collega’s van me doodgeschoten in het ziekenhuis.” Qurishi komt uit een gezin met


tien kinderen. Allemaal met een goed verstand, maar Rouhollah kon het beste studeren. Daarom spoorde zijn moeder hem aan geneeskunde te doen. Ze had regelmatig kaakholteontsteking en daardoor altijd hoofdpijn. “Word jij maar kno-arts, zei ze. Dan kun je mij helpen. Maar toen ik klaar was met de studie, was ze helaas overleden.” Dat Qurishi in zijn werk gehinderd werd, was onder meer de reden om te


vluchten. Mensen zonder enige kennis van kno kwamen hem vertellen hoe hij zijn vak moest uitoefenen. Ze waren beledigend en agressief. Hij noemt het voorbeeld van een collega-arts, een neurochirurg, die een patiënt met een kogel in het hoofd behandelde. De neurochirurg verwijderde de kogel, maar dit leidde helaas tot een complica- tie waaraan de patiënt overleed. “Mijn collega werd voor mijn ogen fysiek mis- handeld. Ze gingen ervan uit dat hij de patiënt expres niet goed had behandeld. Ze waren zeer achterdochtig.” Qurishi en zijn vrouw (ook arts) kon-


den geen verantwoorde patiëntenzorg meer leveren en besloten te vertrekken. Ze kwamen naar Nederland, dat bij hen bekend stond als tolerant en vriendelijk. En bovendien democratisch. “Met een koning zonder macht, dat is mooi.” Ze werden gastvrij ontvangen. Eerst in het asielzoekerscentrum in Deventer en na drie maanden in Sprang-Capelle (in het westen van Noord-Brabant), waar ze een huis kregen. Hoe kijkt hij aan tegen de huidige


opvang van en omgang met asielzoe- kers, zoals in Ter Apel? Qurishi vindt


het jammer en wijt het aan de verande- rende tijd. “Er zijn nu andere problemen dan toen wij aankwamen. Er is inflatie, een energiecrisis, toenemende crimina- liteit en agressie. De mentaliteit in de maatschappij verandert. Maar Neder- land doet nog steeds zijn best.” In Sprang-Capelle moesten ze eerst


erg wennen. In het nogal gelovige dorp werd het bijvoorbeeld vervelend gevon- den dat ze op zondag de was ophingen. Qurishi: “De buurman kwam ons dat vertellen. Het verschil met Afghanistan is echter dat je er gewoon over kunt pra- ten. We zeiden dat we het niet wisten en dat werd geaccepteerd.” Qurishi en zijn vrouw volgden taal- en


inburgeringscursussen en kwamen in aanraking met typisch Nederlandse ge- woontes zoals stipte afspraken. “Spreek je om twaalf uur af, dan moet je er ook stipt twaalf uur zijn. Verder leerden we dat het normaal wordt gevonden dat je fiets kan worden gestolen. En het is hier ook zo dat je vrouw op straat gewoon naast je loopt en niet 10 meter achter je. Dat soort dingen.” Voor buitenlandse artsen is Neder- land streng, vindt hij. Qurishi kon niet


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92