search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Tekst: Marianne den Hollander Illustratie: Marcel Leuning


Onvergetelijk 045


Geen moment “


Marianne den Hollander (huis arts, niet praktiserend) denkt nog geregeld terug aan een afscheidsgesprek met een bijzondere patiënt.


Bij het kennismakingsgesprek vertelde hij dat hij bij zijn vorige huisarts elk jaar zijn PSA liet prikken. Ik reageerde met het verhaal over voorspellende waarde, fout positieve uitslagen en het risico op onnodige ingrijpende behandelingen. Ik was een vurig voorstander van evidence based medicine. “Nee, dan doen we het niet”, zei hij, meteen meegaand in mijn argumentatie. Hij kwam bijna nooit naar het spreek-


uur maar ik zag hem vaak op de fiets. Hij had altijd lange afstanden gefietst en was nog heel vitaal. Hij had een uitge- sproken scoliose: zijn ene schouder stond veel hoger dan de andere, ik herkende hem al van ver aan zijn silhouet. Toen kreeg hij hevige, onbegrepen


pijn in zijn been. Oriënterend onderzoek leverde niets op, maar gelukkig ging de pijn na een poosje vanzelf weer weg. Niet veel later kwam hij weer naar het spreekuur, nu met zijn zoon die in het buitenland woonde, maar gealarmeerd


door de situatie van zijn vader naar huis gekomen was. De zoon was geschrokken van de pijn die hij bij zijn vader had gezien en kwam mee naar het spreekuur omdat zijn vader niet gauw klaagde en misschien niet zou vertellen hoe erg het was. De pijn zat nu op een andere plaats, meer in zijn rug. Ik verwees hem naar de internist. Op een dag werd ik onder het spreekuur gebeld door de internist: prostaatcarcinoom, uitgezaaid naar de botten. Ik had even tijd nodig om me te herpakken. Dezelfde dag nog bezocht ik hem in


het ziekenhuis. Ik wist nog niet wat ik zou zeggen, wat hij zou zeggen en hoe ik eventueel zou reageren, maar toen ik de zaal opkwam, liep hij naar me toe om me te begroeten en hij gaf me geen hand maar een hug. Even stonden we dicht bij elkaar en ik hoorde een snik. Hij werd behandeld, palliatief, en ik


zag hem weer fietsen met zijn vrouw. Met een slakkengang ging het nu. Op het spreekuur vertelde hij dat hij pijn had, maar dat hij vooral leed onder het verlies aan vitaliteit. Hij vertelde over zijn leven en hoe hij zijn levenseinde zag. Toen het voor hem te belastend werd


om naar het spreekuur te komen, kwam ik bij hem en zat ik naast zijn bed in de


flat waar hij nu verzorgd werd door zijn vrouw. Zijn vraag om euthanasie werd actueel, de procedure werd in gang gezet en bij één van onze laatste gesprekken vroeg ik het, eindelijk: “U zult wel boos op me geweest zijn dat ik destijds geen PSA heb laten prikken.” Hij keek oprecht verbaasd, strekte zijn handen naar me uit en trok mijn hoofd een beetje naar zich toe. “Geen moment”, zei hij toen hij me weer losgelaten had. In de lift naar beneden ging er van alles in me te keer: over mijn vak, over het leven, over dokters en patiënten, maar voor slechts één indruk had ik toereikende woorden: ‘Wat een vent!’


‘In de lift ging er van alles door me heen’


Iedere (para)medisch professional heeft wel een patiënt (gehad) die hij of zij nooit vergeet. U stuurde ons zo veel indrukwekkende verhalen voor deze rubriek dat we voorlopig geen nieuwe inzendingen kunnen verwerken. U hoort het als dat weer kan.





Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92