043


‘Ik ben in de schilderij enkamer. En waar sta ik nu naast, denk je?’


Juni 1927 'Ik ben in positie’, zei Rina en even had Daniël gedacht dat ze zij n kind bij zich droeg, in een fl its had hij gedacht dat hij de heimelij ke vader was. Dat was natuurlij k ontegenzeggelij k absurd. Hij had haar nooit met een vinger aange- raakt. ‘In verwachting!?' vroeg Geertruida. Haar stem leek over te slaan. Rina knik- te schuldbewust. 'Mag ik vragen wie de vader is?' 'Arie Smit, mij n vriend’, antwoordde Rina op fl uistertoon. 'We gaan trouwen. Hij heeft goed werk als metselaar. Hij werkt in het nieuwe tuindorp in de Watergraafsmeer.' 'Maar daar gebruiken ze beton’, zei Daniël. Geertruida wendde haar blik in zij n richting. Hij haalde de schouders op. 'Een experiment', zei hij alsof hij zich ervoor verontschuldigde. 'Ja meneer', ging Rina verder, 'maar ook veel bakstenen. In ieder geval heeft hij nog voor jaren werk.' 'En waar gaan jullie wonen?' 'Bij mij n ouders, totdat we zelf een huis- je kunnen huren.' Ze begon weer zacht te snotteren. 'Maar dat betekent wel dat ik ontslag moet nemen.' 'Dat geeft niet', suste Geertruida. 'Het is volkomen begrij pelij k nu. Wees blij , het is een nieuwe fase in je leven. Wanneer is de bruiloft?' De bruiloft was na twee weken en werd eenvoudig gevierd. De Heuvelsen schonken een delicaat porseleinen theeservies, dat ze hadden aangeschaft bij Grand Bazar Français in de Reguliers- breestraat. Ze plaatsten een advertentie in het Algemeen Handelsblad en namen een nieuw meisje aan: Sientje, een onverschrokken Amsterdamse met het hart op de tong.


'Goedemorgen, dokter', zei assistente Else de Mérode bij na fl emend toen Da- niël op een ochtend de praktij k binnen- kwam. 'Ik heb wat extra verbandmidde-


len besteld. Er was veel te weinig.' 'Dat is goed, Else.' 'Je zult er maar om verlegen zitten. Een achterneef van mij n buurvrouw heeft in de loopgraven gevochten. Hij is een arm én een been kwij tgeraakt. Kilo's ver- bandmiddelen zij n er doorheen gegaan.' 'Ja, maar dat was in de oorlog, Else…' 'Ja, precies. Je moet overal op voorbereid zij n, toch?' Onwillekeurig moest hij denken aan het nieuwe pianoconcert van Maurice Ravel dat hij onlangs in het Concertgebouw had gehoord. Ravel had het gecompo- neerd voor een pianist die in de Grote Oorlog zij n linkerarm was kwij tgeraakt. Het stuk had hem geëmotioneerd vanwege het heroïsche karakter van de muziek, vertolkt door slechts één hand. 'Ik heb al elf patiënten voor het spreek- uur,' ging Else verder, 'en wat er daarna nog bij komt natuurlij k.' Ze zweeg en de stilte die erdoor ontstond werd abrupt doorbroken door het geblaf van een hond. Het leek vanaf de gang naast de praktij k te komen. 'Nemen patiënten tegenwoordig hun honden ook al mee?' zei Daniël. 'Het komt uit de woning.' Daniel luisterde scherper. 'Uit de wo- ning?' Hij stond op en liep via de tussengang naar de hal. Het geblaf werd steeds pregnanter. 'Kom!' hoorde hij roepen. 'Kom dan! Ja, braaf. Je bent braaf.' Het was de bre- kende stem van de puberende Noël. De jongen knielde neer bij een donkere, bij na zwarte hond die eruitzag als een labrador retriever. Het dier blafte weer en likte Noël in zij n oor en over zij n neus. De jongen grinnikte. 'Noël!' riep Daniël. 'Wat heeft dit te be- tekenen? Van wie is die hond?' De hond kwam kwispelend op hem af en sprong bij wij ze van begroeting tegen hem op. 'Hij vindt je nu al aardig, pap.' 'Ja ja, alles goed en wel, maar…' 'Dit is Hector, een zeldzame kruising tussen een Duitse herder en een


Koningspoedel.' 'Bij zonder. En wat wil je nu?' 'Hij is van de buren van Wally. Ze heb- ben hem jaren gehad, maar nu willen ze hem wegdoen omdat ze kleiner gaan wonen. Dus ik dacht, waarom nemen wij hem niet?' Noël had vaker gevraagd of hij een hond mocht en Daniël had het altij d weten te- gen te houden. Maar nu werd hij ermee overvallen. 'Als niemand hem wil, moet-ie worden afgemaakt. En dat is wreed, pap. Zo'n mooi, lief dier.' De hond sprong weer tegen Daniël op en likte zij n wang. 'Het kan niet, Noël,' sprak hij gedeci- deerd. 'Ach pap, waarom nou niet?’ 'Ik ben huisarts. Ik kan me geen dieren permitteren. Wat zullen de patiënten wel niet zeggen, met zo'n vies dier in huis.' 'Hector is niet vies.' 'Als we nou op een boerderij woonden, op het platteland, dan was het nog tot daaraantoe. Hier in de stad is het een ander verhaal. Het is al erg genoeg dat je konij nen hebt. Ik heb je dit al vaker gezegd, Noël. Zo'n beest moet uitgelaten worden, anders gaat hij zwerven.' 'Maar we hebben een levensgroot park naast ons huis.' Daniël luisterde niet. 'Er zij n al zwerf- honden genoeg’, ging hij verder, ‘soms is het gewoon een plaag. En dan zouden wij een huishond moeten nemen?' De hond leek de stemming aan te voe- len, hij jankte zachtjes en ging in een hoek van de gang liggen. 'Nou, ouwe jongen, je hoort het.' Noël aaide de hond over zij n kop. 'Je bent hier niet welkom. Hector had zij n kop op zij n voorpoten gelegd en liet zij n ogen van links naar rechts schieten. 'Er zit niks anders op’, ging Noël verder. ‘Je moet worden afgemaakt.'


Volgende maand: Daniël komt in contact met een Antwerpse commissionair die hem een bijzonder verzoek doet. Noël maakt kenbaar welk beroep hij wil gaan uitoefenen.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92