Onvergetelijk


Tekst: Lex Horst Beeld:Marcel Leuning


Het werk van oogartsen gaat in de dagelijkse praktijk doorgaans niet over zaken van leven of dood. Maar uiteraard blijft ook dat niet he- lemaal buiten de deur. Oud-oogarts Lex Horst uit Reeuwijk ervoer dat op aangrijpende wijze.


Dramaholics “


Oproep Iedere medisch professional heeft wel een patiënt (gehad) die hij of zij nooit vergeet. Omdat de omstandigheden bijzonder waren, het behan- deltraject aangrijpend, of juist omdat zich iets grappigs voordeed in het contact. Wilt u ons uw verhaal (laten) vertellen, dan nodigen wij u uit contact op te nemen via 030 247 46 64 of wout.de.bruijne@artsenauto.nl


040 december 2014 ArtsenAuto


Wij zijn dokters en er zijn drama-collega’s en non-drama-collega’s. Dokters zelf zijn meestal geen ‘dramaholics’, maar sommige beroeps- groepen binnen de zorg veroorzaken nog wel- eens een verhoogde adrenalineafgifte bij lezers van doktersromans: de chirurg, de anesthesist, de gynaecoloog en de huisarts. Daar gebeurt het! Lees drie van zulke boeken (inzicht vraagt inspanning) en u weet het. Ik ben een oogarts. In mijn beroep gaat nie-


mand dood, we zien nooit soa’s (hoewel) en we opereren eindeloos cataracten. Saaie staar- ingrepen die nooit mislukken, zegt men (het is een fluitje van een cent, dokter) en we zien, behalve met oudjaar natuurlijk, zelden trauma’s. Oogheelkunde is een slaapverwekkende discipli- ne, die zich dan ook voornamelijk in het donker afspeelt. We hebben altijd schone handen en raken een oog nooit met onze vingers aan. Wij zijn non-drama-collega’s. Vandaag de dag zijn tien cataractoperaties


onder lokaalanesthesie goed mogelijk op één operatieochtend. De patiënten staan een half uur later weer op straat. Daarna mag de oogarts weer het donker in op de polikliniek. Begin jaren tachtig waren vier operaties het maximum voor een ochtend en de patiënten bleven een week in het ziekenhuis, als het een academische kliniek was. Perifeer genas men wat trager. Later verbleven patiënten voor een staaroperatie in mijn perifere ziekenhuis één, soms twee dagen in huis. De helft van hen werd nog onder algehele anesthesie geopereerd. De dag na de operatie werd het verbandkapje van


het oog verwijderd en keek de oogarts naar het resultaat met de spleetlamp op de polikliniek. Dezelfde dag of de volgende kon de patiënt dan naar huis. En in al die routine slaat soms het ongewone toe. Ik had een man uit een van de ons omringende dorpen geopereerd. Cataract: lensje uit, lensje in. Routine. Hij mocht uit bed en verwachtte zijn vrouw, die op het avondbezoekuur zou komen. Hij wachtte bij de hoofdingang, maar ze ver-


In al die routine slaat soms het ongewone toe


scheen niet. Terzelfder tijd werd zijn vrouw de spoedeisende hulp binnengebracht, nadat ze in de bus op weg naar het ziekenhuis in elkaar was gezakt. Bij aankomst in het ziekenhuis was ze overleden. Mijn patiënt werd natuurlijk meteen ontslagen. Een week later kwam hij op mijn spreekuur. Ik condoleerde hem nogmaals, keek zijn oog na en vroeg hem om een laatste controleafspraak te maken. Hij keek me aan en zei: ‘Ik denk het niet, dokter.’ Ik begreep zijn ontmoediging, maar liet hem


toch een afspraak meegeven. Een dag of wat later belde zijn huisarts me op. ‘Je weet van je staar- patiënt met zijn overleden vrouw? Hij is gisteren in de rivier gesprongen. Hij is dood. Ze waren net zestig jaar getrouwd, wist je dat?’ Ik wist het. Dat wel.


”


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116  |  Page 117  |  Page 118  |  Page 119  |  Page 120  |  Page 121  |  Page 122  |  Page 123  |  Page 124