Ook anios chirurgie Paul den Brave (30) beleeft twee jaar geleden een anticlimax als hij na een cursus advanced trauma life support in Kaapstad terugvliegt naar Nederland. Na de oproep om een arts springt hij vol zelfvertrouwen op van zijn net geserveerde ontbijt. Een stewar- dess neemt hem mee naar de business- class, terwijl Den Brave de mogelijkhe- den de revue laat passeren: hartaanval, epileptisch consult, bevalling? Maar wat blijkt: “De passagier had hoofdpijn! Daar ging mijn heldenmomentje. Niks reanimatie of noodlanding. Twee parace- tamolletjes waren genoeg.” De passagier is tevreden, maar het ontbijt van Den Brave is ondertussen koud geworden. “En er kon niet eens een nieuw kopje koffi e af”, weet hij nog. Luchtvaartarts Ries Simons heeft nog
wel een advies: “In sommige gevallen laat ik zo mogelijk de patiënt naar de businessclass verplaatsen, zodat hij rui- mer kan zitten. En ik blijf er dan uiter- aard bij, zodat ik af en toe de bloeddruk kan meten”, zegt hij lachend.
Patiënten blijken niet altijd even dank- baar voor de geboden hulp. Tijdens een vlucht van Amsterdam naar Tokio wordt emeritus hoogleraar interne geneeskun- de Edo Meinders (74) bij een Japanse pas- sagier in de businessclass geroepen die onwel is geworden. Meinders is de hele vlucht druk met zijn patiënt en heeft meerdere malen overleg over een tus- senlanding. “De patiënt reisde met twee andere mannen en ze spraken alleen Japans. Ik vermoedde een hartinfarct, maar de communicatie was erg lastig. Ik ben zo’n tien uur af en aan met de man bezig geweest.” Toch besluit Meinders dat een tussenlanding in Rusland niet nodig is en bij aankomst in Tokio staat er een ambulance klaar. “Een dag later sprak ik toevallig de piloot en die ver- telde dat er – toen de patiënt van boord ging – een autootje aan kwam racen dat nog voor de ambulance parkeerde. De patiënt en zijn begeleiders stapten in en weg waren ze. Nooit meer iets van gehoord. Dus ik heb ook nooit gehoord wat er nou aan de hand was.”
‘Ook als je niet zo ervaren bent, kun je helpen: bloeddruk meten, pols opnemen, het stelt de mensen gerust’
Ook Ries Simons’ hulp is niet altijd in dank afgenomen. Zo herinnert hij zich een vlucht boven Rusland. Een passagier heeft last van hartklachten en Simons besluit dat de man zo snel mogelijk naar een ziekenhuis moet. Maar als het vliegtuig een tussenlanding heeft gemaakt, wil de patiënt het vliegtuig niet uit. “Hij had daar nog een gevange-
nisstraf openstaan. Dus na zijn verblijf in het ziekenhuis, mocht hij door naar de gevangenis. Nee, deze patiënt was niet echt dankbaar.” Simons waarschuwt dat er ook situaties
zijn, waarbij je als arts terughoudend moet zijn met handelen. “Bijvoorbeeld wanneer een passagier onrustig is, ande- ren lastigvalt en onhandelbaar is. Dan komt vaak de vraag of je de patiënt een tranquilizer wilt geven. Maar dat moet je nooit doen. De patiënt heeft er niet zelf om gevraagd en bovendien weet je niet hoeveel er gedronken is. De combinatie van een tranquilizer met alcohol is geen goed idee. Hoe vervelend ook, dan moet het cabinepersoneel iemand maar de handboeien omdoen.”
Vaak hoef je helemaal niet zo veel te doen als een passagier onwel is geworden, zegt Simons. “Uit onderzoek blijkt dat fl auwvallen het meeste voorkomt. Als er ruimte is, kun je de patiënt op de grond leggen met de benen omhoog. Hij zal dan vanzelf weer bijkomen. Het is wel zinvol om zuurstof te geven, want door de lage cabinedruk heeft iedereen aan boord een licht zuurstofgebrek en er is natuurlijk een kans dat het toch het hart is. Dus ook als je niet zo ervaren bent, kun je helpen. Bloeddruk meten, pols opnemen, het stelt de mensen gerust en het is belangrijke informatie voor de medische dienst op de grond.” Ook angst voor een claim hoeft nooit
een reden te zijn om niet in actie te ko- men, meent luchtvaartarts Simons. “Daar hoef je niet bang voor te zijn. In Amerika is dat goed geregeld. Als er een verzoek van de gezagvoerder komt om te helpen, is de aansprakelijkheid gedekt door de ver- zekering van de vliegmaatschappij, good samaritan lawnoemen ze dat. In Europa en de rest van de wereld is dat niet geregeld, maar er is nog nooit een arts vervolgd nadat hij hulp verleende in een vliegtuig.”
Meer ervaringen van artsen en informatie over het verlenen van hulp aan boord van een vliegtuig (onder meer over meest voor- komende aandoeningen, ontwikkelingen en medische hulpmiddelen aan boord), leest u op
artsenauto.nl/dokteraanboord
ArtsenAuto december 2014 035
<
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116 |
Page 117 |
Page 118 |
Page 119 |
Page 120 |
Page 121 |
Page 122 |
Page 123 |
Page 124
