021


ding. Zelf kan ik als het nodig is meer gaan werken, daar ligt al een rooster voor klaar. Het is afwachten wat de gevolgen op


de wat langere termijn zijn. Ik verwacht dat zorgpersoneel ook na het opheffen van beperkingen gevraagd zal worden niet naar het buitenland te reizen en misschien hebben we van de zomer minder verlof. Het zou me niet verbazen als we pas in de herfst het gewone leven weer een beetje kunnen oppakken.”


Ook Marjolein Liedenbaum (39), werkt in Noorwegen, als gastro-intestinaal radioloog in het academisch zieken- huis in Bergen. Als wij haar spreken op 25 maart is ze niet naar haar werk: “In Noorwegen hebben we nog relatief wei- nig ziekenhuisopnames door COVID-19. Alle electieve patiënten zijn uitgesteld dus het is nu juist heel rustig in het ziekenhuis. Omdat de scholen dicht zijn, ben ik in overleg met mijn collega’s deze week thuis. Volgende week werk ik drie dagen en dan kan een andere collega weer thuis zijn. Vorige week konden de kinderen (8


en bijna 10) toch een paar dagen naar school, ondanks dat mijn man niet in een vitaal beroep werkt. De school is eigenlijk alleen open voor kinderen van ouders die beiden een vitaal beroep hebben, maar school gaat er soepel mee om, net als mijn werkgever die relaxed reageert. Dat is prettig, ze houden er echt rekening mee dat je kinderen hebt. Mijn man heeft ook een drukke baan en we hebben hier geen familie in de buurt die kan oppassen. Als het nodig is, kan ik dus thuis zijn. Het is wel een gekke situatie. De scho-


len blijven zeker tot na de paasvakantie (13 april) dicht en we zijn veel binnen. Als het mooi weer is, kunnen we wel wandelen en fietsen. We hebben veel na- tuur om ons heen en wonen dicht bij het water. We moeten dan wel de drukkere plekken mijden. Het lijkt nu in Noorwegen mee te


vallen met de besmettingen. Groeps- immuniteit krijg je daardoor niet hier. Om de besmettingsgraad laag te houden, moeten de maatregelen langer duren, denk ik. Maar stel dat de scholen tot de


zomer dicht blijven, dan lijkt me dat voor ouders en kinderen moeilijk vol te houden.”


MDL-arts en internist Michiel van Nieuwenhoven (54) is afdelingshoofd in het academisch ziekenhuis in Örebro, Zweden. Hij vertelt over de impact van COVID-19: “De overheid heeft in Zweden minder beperkende maatregelen opge- legd dan in Nederland. Er is alleen een verbod op bijeenkomsten van meer dan vijfhonderd personen. De universiteiten en gymnasiums geven onderwijs op afstand, maar alle andere scholen zijn open, net als de restaurants. De Zweedse cultuur is anders dan de Nederlandse. De Zweden trekken zich niets aan van wat er in het buitenland gebeurt, bepalen hun eigen koers. Maar de mensen hier luisteren dan wel weer goed naar de au- toriteiten, nu dus ook naar de aanbeve- lingen. Mensen gaan niet onnodig naar buiten, houden afstand en begeven zich niet in grote groepen. In het ziekenhuis hebben we draai-


‘Zelf spatschermen


maken van sheets voor de overheadprojector’


boeken voor als er een grote patiënten- stroom gaat komen: welke afdelingen gaan die opvangen, welk personeel gaat die bemannen. In een dunbevolkt land als Zweden gaat de verspreiding van het virus langzamer dan in Nederland. We zien nu alleen een groot cluster in Stockholm. Vooruitkijkend verwacht ik dat we hier de piek nog krijgen. Grootste probleem is het tekort aan beschermen- de middelen, zoals mondkapjes en vizie- ren. We overwegen nu van sheets voor de overheadprojector zelf spatschermen te maken. Door het gebrek aan testen en aan


capaciteit om deze te beoordelen, wordt er in Zweden alleen getest als patiënten met verdenking van het virus opgeno- men moeten worden. Personeel wordt niet getest, tenzij diegene een sleutel- functie heeft. Dat betekent dat zorg-


personeel met klachten − ook met lichte verkoudheidsklachten − drie dagen thuis zit. Dat is een belasting voor de rest van de medewerkers, maar we kunnen zon- der testen COVID-19 niet uitsluiten. Als ik verder vooruitkijk, dan zie ik


een volgend groot probleem. De zorg staat nu onder enorme druk door de pandemie. Maar als die voorbij is, wordt de zorg nog een keer geraakt. We moe- ten dan puin gaan ruimen: alle zorg die we nu niet verlenen, moet dan alsnog geleverd worden. Dus de druk op de zorg blijft onverminderd hoog, dat zal de kwaliteit niet ten goede komen. Het zijn drukke tijden, ook voor mijn


vrouw die als huisarts en als arts op de obesitaseenheid werkt. Ik begeleid pro- movendi en zij doet promotieonderzoek, dat kunnen we niet zomaar stopzetten. Dus de extra tijd die alles nu kost, gaat wel ten koste van ons gezin. Gelukkig kunnen de kinderen (van 14, 12 en 10) nog naar school en gaan de meeste spor- ten nog gewoon door, maar ze krijgen nu wel minder aandacht van ons.” Half april laat Van Nieuwenhoven


weten wat de stand van zaken op dat moment is. De Zweedse overheid heeft inmiddels bijeenkomsten van meer dan 50 personen verboden en in het zieken- huis van Van Nieuwenhoven zijn er 200 COVID-bedden vrijgemaakt, waar alle afdelingen personeel voor leveren. “Wij hebben nu vier mensen op de ic liggen met COVID-19 en 10 tot 15 op de gewone afdelingen."


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76