search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Tekst: redactie Arts en Auto


019


de grens


een groot terrein, maakt dat ze zich met haar gezin niet totaal ‘opgesloten’ voelt tij dens de strikte lockdown. “We mogen maximaal één keer per dag een wande- lingetje maken waarbij we binnen een straal van één kilometer rondom ons huis moeten blij ven. Mensen mogen hier alleen de deur uit voor boodschappen of een bezoek aan arts of apotheek met een papieren verklaring. Heb je die niet bij je, dan krij g je een boete van € 135,-.” Opvallend vindt de huisarts de toena-


me van het aantal mondkapjesdragers in het straatbeeld. “Vorige week zag je ze nog amper, nu loopt meer dan de helft van de mensen in de supermarkt met handschoenen en een mondkapje.” Ook haar eigen werksituatie is in


korte tij d veranderd. “Patiënten moeten aanbellen en buiten wachten. Wij huis- artsen werken de hele dag met mond- kapjes op, in beschermende kleding. Zodra er zich een patiënt aandient met COVID-19-symptomen, komen daar nog een haarnetje, spatbril en extra bescher- mingsschort bij . Een apart spreekuur of aparte ruimte hebben we hier niet voor. Maar het is echt niet zo dat we de hele dag verdachte gevallen zien.” Qua aan- tallen beschikbare tests en mondkapjes verschilt de Franse situatie niet veel van die in Nederland, is haar indruk. Net als collega’s in andere landen


baart het Schoenmakers zorgen dat het in alle ziekenhuizen momenteel alleen


nog maar draait om COVID-19. En dat in Frankrij k de informatieverstrekking vanuit de ziekenhuizen richting huisart- sen te wensen over laat. “In Veldhoven word ik altij d goed geïnformeerd over de capaciteit in de omliggende ziekenhui- zen. Hier gebeurt dat niet. Ook gevestig- de collega’s worden niet geïnformeerd. De info díe ik heb, verneem ik via-via. En ik volg op internet de cij fers van de overheid en van de verschillende depar- tementen. Gelukkig lij kt het erop dat we vooralsnog genoeg bedden hebben.” Dat ook de communicatie tussen huisart-


‘Communicatie tussen huisartsen en medisch specialisten laat te wensen over’


sen en medisch specialisten te wensen overlaat – geen onbekend fenomeen in de Franse gezondheidszorg − signaleert Schoenmakers ook nu weer. Ze merkt dat sommige medisch specialisten momen- teel zelfs helemaal onbereikbaar zij n. “Zo zag ik pas een patiënt die tegen dialy- se aanzat, en het lukte niet om in contact te komen met de nefroloog. Iemand met pij n op de borst wordt nog wel gezien, maar er komt momenteel wel erg veel op het bordje van de huisarts terecht.”


Omdat ze vreest dat het nog wel even duurt voor de situatie normaliseert (“In het toeristenseizoen draai ik normaliter veel uren. En of we onze vier gîtes op korte termij n weer kunnen verhuren, zie ik somber in.”), werkt Schoenmakers sinds kort ook voor een organisatie die teleconsulten aanbiedt. “Mij n indruk is dat vooral de Fransen die het wat minder hebben en geen eigen huisarts hebben, hier gebruik van maken. Ik vind het heel waardevol om te doen en een mooie aan- vulling op mij n werk als waarnemer.”


DierenartsHenk Jan Ormel (64) zit – als Arts en Auto hem belt op 7 april – 28 dagen opgesloten in zij n appar- tement in Rome, waar het met het aantal besmettingen in vergelij king met Noord-Italië vooralsnog meevalt. “De stad is leeg. Het is stil. De situatie is onwerkelij k. Gelukkig hebben we een hond. Daarom mag ik twee keer per dag een rondje om het complex lopen. Dan moet je wel een ID en een verklaring bij je hebben waarin staat dat je je hond mag uitlaten. Er wordt veel gepatrouil- leerd; ik ben al een paar keer staande gehouden.” Net voor dit gesprek heeft Ormel in het nieuws gehoord dat er meer dan tachtig artsen aan de gevolgen van COVID-19 zij n overleden in Italië. “Ik vind het onvoorstelbaar hoe moedig de mensen in de medische en verzor-


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76