016 Opinie


Arts en Auto-blogger Armand Girbes en VvAA-bestuurs- lid Raymonda Romberg schrijven over hun ervaringen en indrukken van de afgelopen weken.


Separate COVID-19-ziekenhuizen


In de afgelopen tijd hebben patiënten met COVID-19 beslag gelegd op de gezondheidszorg zonder precedent. Met een enorme inspanning van intrinsiek gemotiveerde gezondheidswerkers is een prestatie geleverd die aan het ongeloof- lijke grenst. Dat was vooral mogelijk door op een verstandige manier te improviseren vanuit professionele kennis. In korte tijd zijn zij-instromers voor het werken op de intensive care ge- schoold en ingezet, waardoor het aantal ic-bedden in Nederland verdubbeld is. Enige kanttekening is wel op zijn plaats, want het zijn natuurlijk geen ic-bedden volgens de vigerende definitie, maar wel bedden waarop op een geïmproviseerde wijze maximaal haalbare en naar mijn overtuiging ook kwalitatief voldoende ic-behandelingen worden gegeven. Hulde voor iedereen die dit mogelijk


heeft gemaakt. Bureaucratische drem- pels werden geslecht of eenvoudigweg genegeerd, en het is nu weer duidelijk waar het in de zorg om draait: de mensen die aan het bed werken. Evenzo werd pijnlijk duidelijk hoeveel


mensen zonder voldoende kennis van de inhoud van de zorg werken op strategisch belangrijke plekken. In een later stadi- um, op een meer gepast moment, kom ik daar graag nog eens in analytische zin op terug. Ons land is nu niet gebaat bij analyses van oude misvattingen, maar bij snelle oplossingen voor een immens probleem.


Het mag duidelijk zijn dat de organisatie van de huidige zorg niet is ingericht om de nieuwe werkelijkheid van COVID-19 in kwalitatieve én vooral kwantitatieve zin het hoofd te bieden. De stroom van COVID-19-patiënten maakt de behande- ling van alle andere categorieën pati- enten vrijwel onmogelijk, ontregelt de bestaande zorg voor niet-COVID-19 -


‘We hebben geen tijd te verliezen’


patiënten volledig en die situatie kan niet voortduren. In mijn vorige bijdrage heb ik daar al op gewezen. De zorg van de COVID-19-patiënten


moet daarom heel snel anders georgani- seerd worden. We kunnen daarbij leren van de geschiedenis. Mijn pleidooi is die van het oprichten en inrichten van COVID-19-categorale ziekenhuizen, waar uitsluitend patiënten met COVID-19 worden behandeld. COVID-19 is een goed definieerbare


aandoening. De behandelmogelijkheden zijn momenteel nog beperkt, maar zijn met name van belang voor de 15 tot 20 procent met ernstige hypoxie bij wie reversibiliteit van de klachten mogelijk is. Op dit moment is de ernstigste vorm van de ziekte slecht te behandelen met ook een matig behandelresultaat, op


korte maar zeer waarschijnlijk ook op lange termijn. De discussie dat de behan- deling van een kleine groep patiënten niet de behandeling van een veel grotere groep patiënten met betere prognose kan blijven blokkeren, moet in versneld tempo gevoerd worden. Aanpassing van de behandelroute die patiënten volgen in aparte COVID-19-ziekenhuizen zal dit kunnen vergemakkelijken. Laten we daarom heel snel een aantal


categorale ziekenhuizen inrichten voor de behandeling van COVID-19-patiënten, waardoor de stroom van deze patiënten loskomt van de gebruikelijke patiënten. Door clustering van deze COVID-19-zorg kunnen de processen veel efficiënter wor- den ingericht, mede ook in het kader van de veiligheid van de zorgmedewerkers. Om nu toch even dieper op mijn vak in te gaan: kamers met onderdruk, meer mogelijkheden voor High Flow Nasal Oxygen (HFNO) en non-invasieve beade- ming in een voor het personeel veilige omgeving. Ook kan daarbij de kennis omtrent de behandeling en nabehande- ling gebundeld en gecentreerd worden. Het is een voorstel. Visie en aanvul-


lingen vanuit andere perspectieven zijn uiteraard gewenst op dit voorstel. Maar we hebben geen tijd te verliezen. Om in de door mij weinig geapprecieerde mana- gerstaal te spreken: snel uitrollen.


Armand Girbes is intensivist/klinisch farmacoloog en hoofd afdeling ICV VUmc


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76