Tekst: Monique Bowman
037
Hester Jansma in 2018
‘Op het platteland wordt nog echt tegen ‘de dokter’ opgekeken’
met ‘bonjour Madame’, en zich later, toen hij ontdekte dat zij de arts was, uitgebreid veront- schuldigde dat hij niet ‘bonjour docteur’ had gezegd. “Maar het werkte ook wel een beetje een ‘wij-en-zij-gevoel’ in de hand”, ondervond Jansma. “Er is nog sprake van een sterke hiërar- chie op de werkvloer, iets wat wij als Nederlan- ders niet gewend zijn.” Nog een verschil met Nederland, aldus de
bedrijfsarts: “Ik merkte dat Franse artsen min- der gewend zijn aan protocollen en richtlijnen. En ook intercollegiaal overleg en bij elkaar in de keuken kijken vormden, toen ik er werkte althans, geen onderdeel van de werkcultuur.” Wie in Frankrijk gaat werken, moet vooral over geduld beschikken, weet ze. “Besluitvor- ming gaat er niet zo snel. Fransen hebben er een handje van zaken door te schuiven naar een volgende vergadering.” Wat haar eigen vakgebied betreft, voelde ze
zich in Frankrijk wel als een vis in het water. “De arts van de ziektekostenverzekering bepaal- de of iemands ziekteverlof werd verlengd. Als bedrijfsarts maakte ik daar dus geen deel uit van het ja/nee-spel, ik kon me helemaal concen- treren op preventie.” Collega’s die emigratie overwegen, doen er
goed aan een secretaresse te nemen die Frans als moedertaal heeft, is Hesters advies. “Ik kan me
in het Frans heel goed redden, maar merkte dat spreken toch andere koek is dan schrijven. Een Franse secretaresse is écht goud waard.” Van haar keuze voor de Bourgogne heeft ze
nooit spijt gehad. “Het is een vrij behoudende streek, dat moet je wel liggen. Maar ik vond het, door de rust en de eenvoud die er heersen, een ideale omgeving voor jonge kinderen.” Hester weet nog hoe ze vol ongeloof keek naar de eerste factuur van de door de gemeente verzorgde kinderopvang. “Aan het eind van de maand moest ik in totaal ongeveer drie tientjes betalen voor de opvang van twee kinderen voor een paar dagen per week. Ik hoefde geen vaste dagen af te nemen, ik kon steeds per dag bekijken of ik van de gemeenteopvang gebruik wilde maken. En voor€ 3,50 extra werd er desgewenst ook nog gezorgd voor een warme maaltijd.” Lachend: “Mijn dochter heeft er een voorliefde voor erwtjes uit blik aan overgehouden!”
Lange dagen Huisarts Céleste Schoenmakers-Smits (51) emigreert in 2010 met haar man Theo en twee kinderen naar Chassiers in de Ardèche, na elf jaar als HIDHA te hebben gewerkt in Veldhoven. In Arts en Auto van februari 2014 vertelt ze dat ze op zoek zijn naar een leven ‘meer in de natuur, met de vrijheid van een eigen bedrijf’.
Werken in Frankrijk
Al meer dan tien jaar begeleidt de in Frank- rijk woonachtige Ne- derlander Jan van der Lee zorgprofessionals die in Frankrijk willen werken. Aanvankelijk wierf hij vooral voor lo- kale en regionale over- heden in de Bourgog- ne zorgprofessionals, maar inmiddels zoekt Van der Lee medici en paramedici voor zie- kenhuizen, klinieken en gemeenten in heel Frankrijk. Sinds kort bestrijkt hij ook over- zeese gebiedsdelen als Guyana, Réunion en Martinique. Voor meer ervarings- verhalen en info:
werkeninfrankrijk.com
<
Hester Jansma in 2011
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92
