Interview
‘Het zou best kunnen dat ik me een keer voor de Tweede Kamer beschikbaar stel’
in een armoedig gedeelte van zuidoost Gronin- gen. Ik denk dat mijn vader toen aan den lijve heeft ondervonden hoe sterk vrouwen kunnen zijn. Hij vond het daarom ook erg belangrijk dat zijn dochters gingen studeren om zelfstandig te kunnen zijn.”
Curriculum vitae Geboren 6 oktober 1972
2003 afronding huisartsen- opleiding Universiteit Leiden 2006-heden promotie- onderzoek UMC St Radboud Preventie bij vrouwen in de eerste lijn 2006-2010 PvdA-gemeente- raadslid Den Haag 2007 start praktijk V&V Huisartsen in Den Haag 2010-heden voorzitter Stichting Yasmin, een stede- lijk participatiecentrum voor vrouwen in Den Haag 2011-heden lid van de ver- gadering van afgevaardigden van het beroepspensioen- fonds huisartsen 2012-heden lid Raad van Toezicht Nederlands Huisart- sen Genootschap (NHG)
012 juni 2013 ArtsenAuto
Hormoonschommelingen Vos’ interesse in de vrouw binnen de genees- kunde werd aangewakkerd toen zij op de universiteit zag dat er voor medische onder- zoeken alleen maar gezonde, jonge mannen werden gezocht. “Dat vond ik bijzonder, omdat de patiëntenpopulatie toch voor de helft uit vrouwen bestaat. Mannen zijn meer in trek, om- dat zij geen hormoonschommelingen kennen en makkelijker te onderzoeken zijn. Maar dat is niet terecht. Een hartinfarct of een longtumor ziet er bij een vrouw heel anders uit dan bij een man en dit geldt voor nog veel meer ziektes. En ook medicatie werkt bij vrouwen anders: bij het gebruik van antidepressiva reageren mannen meer op de ouderwetse tricyclische antidepres- siva, terwijl vrouwen waarschijnlijk meer op de moderne varianten reageren. Bij hartritme- stoornissen hebben vrouwen een grotere kans om daar een herseninfarct aan over te houden dan mannen. Hierdoor moeten vrouwen sneller worden behandeld met antistolling dan man- nen. Het zijn stuk voor stuk voorbeelden dat de vrouw in veel gevallen een aangepaste behande- ling verdient.” Vos koos ervoor om praktijk te voeren in
Rustenburg-Oostbroek, een gemengde wijk in Den Haag. De omgeving voelt vertrouwd, ze groeide er als kind op: “Het is toch een beetje de drang van terugverlangen naar je oude dorp, maar dan in de stad. Dit deel van Den Haag trekt mij wel. De bevolking is half allochtoon en half autochtoon en bestaat uit starters en jonge gezinnen, studenten en ambtenaren. Maar er wonen ook veel Polen en Bulgaren en er is veel achterstandsproblematiek. Ik hou daar juist van, met chique mensen heb ik niet zo veel. De arrogante houding van: ik moet nu gezien worden omdat ik zo belangrijk ben, daar kan ik niet zo goed tegen. Ik heb een allergie tegen
mensen die menen dat ze op grond van hun beroep sneller geholpen moeten worden. Maar dat heb je hier niet. Ik voel me goed bij de mix in deze wijk.” Naast haar werk als huisarts promoveert Vos
op genderverschillen bij preventie. “Preventie is natuurlijk een belangrijk thema in de zorg”, zegt ze, “maar dat betekent niet dat je zomaar alles moet willen doen. Beter is het om eerder in het ziekteproces zorg te verlenen bij minder patiënten waardoor je ze meer kunt bieden.” Vos vertelt dat de norm voor een huisartsen-
praktijk 2350 patiënten is en dat uit recent onderzoek van de Nederlandse Zorgautoriteit blijkt dat het gemiddelde op 2150 ligt. “Onze praktijk heeft ruim 1800 patiënten en dat vind ik eigenlijk wel goed zo. Hierdoor kan ik patiënten die extra begeleiding nodig hebben, deze hulp ook echt bieden. Zoals hulp bij het voorkomen of veranderen van een verkeerde leefstijl. Want gedragsverandering is echt heel moeilijk.” Vos is zelf gestopt met roken: “Ik vond het niet kunnen dat ik als arts een rationele keuze maakte om te roken, terwijl ik als geen ander weet wat me zou kunnen overkomen. Ik gun mijn patiënten, net als mijzelf, een langer en gelukkiger leven met minder ziektedagen.”
Beleidsmakers Hoewel Vos gelukkig is in haar werk als huisarts sluit ze niet uit ooit iets anders te willen gaan doen. Politieke ervaring deed ze al op als raads- lid in Den Haag. “Ik ben natuurlijk huisarts en alleen als huisarts opgeleid. Dit is wat ik kan. Maar ik hou van de combinatie met iets anders erbij, zoals mijn huidige bestuursschappen. Het zou best kunnen dat ik me een keer voor de Tweede Kamer beschikbaar stel. Ik weet vanuit de praktijk hoe mens en maatschappij in elkaar zitten. Ik heb vaak het gevoel dat beleidsmakers wel veel beleid maken, maar de voeling missen met de realiteit.” Vos noemt als voorbeeld het recente zorg-
akkoord, waarbij mensen langer thuis blijven wonen. “Dat is op zich een prima idee, veel mensen willen dat ook, maar mensen met ern- stige beperkingen vragen veel zorg.” Ze somt op: “In een verpleeghuis gebeuren zo veel dingen tussen neus en lippen door, dat moet je niet onderschatten. Verpleging in een verpleeghuis kost 50.000 euro per jaar. Staatssecretaris Van Rijn zegt dat je daar bij thuiswoning twee mede- werkers voor kunt inhuren. Maar zijn rekensom klopt niet, want hij vergeet de werkgeverslasten.
<
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108
