Interview


Huisarts Hedwig Vos over preventie in de eerste lijn


Meer aandacht voor de vrouw


Huisarts Hedwig Vos wil meer aandacht voor de positie van de vrouwelijke patiënt. Ze promoveert op genderverschillen bij preventie. Sowieso is zij een voorstander van preventie: “Ik gun mijn patiënten, net als mijzelf, een langer en gelukkiger leven met minder ziektedagen.”


H


edwig Vos (40) zit nog altijd in de slipstream van de Corrie Hermann-prijs die ze onlangs kreeg uitgereikt door de Vereniging van Nederlandse Vrouwelijke Artsen (VNVA).


De prijs wordt toegekend aan zorgverleners die zich inzetten voor de positie van de vrouw in de zorg. Vos krijgt de prijs voor haar promotie- onderzoek Preventie bij vrouwen in de eerste lijn. Collega’s en patiënten spreken haar hierover geregeld aan. “Niet zo gek, aangezien mijn as- sistent alle gepubliceerde interviews en foto’s op de deur van de wachtkamer heeft geplakt”, vertelt de huisarts lachend. “Ik merk dat ik door die aandacht toch wel een rolmodel ben geworden: een student benadert mij met het verzoek om mee te mogen lopen in de praktijk en een co-assistent mailt me met de vraag of ze een interview met mij op haar site mag zetten. Blijkbaar werkt het zo.” Dan lachend: “Ik voel me dan wel een beetje oud. En vraag me ook af wat ik mensen te bieden heb. Maar misschien


010 juni 2013 ArtsenAuto


moet ik daar wat meer overheen stappen. Het is een soort overgangsfase naar het besef dat ik andere mensen blijkbaar kan en mag inspireren en motiveren.” Het winnen van de prijs was wel een verras-


sing voor haar: “Normaal gesproken wordt de prijs gewonnen door vrouwelijke artsen die wat verder in hun carrière zijn. Ik heb het gevoel dat ik nog aan het begin sta. Maar de commissie wilde, denk ik, een signaal afgeven dat ik goed bezig ben en dat ik vooral zo door moet gaan. Dat ben ik ook van plan. Mijn promotieonder- zoek naar de rol van preventie voor de vrouw hoop ik eind dit jaar af te ronden.” De positie van de vrouw loopt sowieso als een


rode draad door haar leven. Al in haar jeugd vertelde haar vader dat de rol van de vrouw belangrijk is: “Mijn vader stemde altijd op een vrouw. Zijn moeder – mijn oma – stond er in haar leven grote delen alleen voor, doordat mijn opa vaak ziek was. Ze heeft voor negen kinderen gezorgd en moest ondertussen zelf haar inko- men verwerven. Ze woonde in een klein huisje


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108