Tekst: Roel Notten
Column
Pieter Ramler is trainer/coach bij VvAA opleidingen & teamcoaching.
VvAA vestigingskaart
Anouk van Loon, praktijkadviseur bij VvAA: “Zorgprofessionals die overwegen om als zelfstandige een praktijk te starten of over te nemen, moeten veel keuzes maken. Denk alleen al aan het op orde brengen van alle werkgeverszaken, de hele bedrijfsvoering, alle juridische en financiële zaken en het afsluiten van de benodigde verzekeringen. Om startende ondernemers in dit proces zo goed mogelijk te begeleiden heeft VvAA de Vestigingskaart ontwikkeld. Deze kaart brengt in één oogopslag in beeld wat er allemaal komt kijken bij het starten of overnemen van een praktijk. Met de Vestigingskaart heeft de ondernemer de zekerheid dat hij alle noodzakelijke stappen neemt op weg naar het realiseren van zijn droom.” De VvAA vestigingskaart kan gratis worden aangevraagd bij VvAA ledenservice via 030 247 47 89 of
ledenservice@vvaa.nl.
De achterban
enorm geholpen.” De belangrijkste stap was het formuleren van een missie en een visie, zo meent Jab- bour. “Cruciaal voor een startende ondernemer is het beantwoorden van de vraag waar je over drie of vijf jaar wilt staan. Van daaruit kun je terugrekenen welke kosten je moet maken en welke inkomsten je gaat genereren. Toch ervaar ik nu dat een plan nooit klaar is. Als ondernemer bepaal je weliswaar een hoofdlijn, maar je moet ook zo flexibel zijn om daarvan af te durven wijken.”
Businessplan Jabbour denkt dat het niet voor ie- dere zorgprofessional is weggelegd om een zelfstandige praktijk te star- ten. “Sommige zorgprofessionals ervaren al genoeg stress bij de zorg voor hun patiënten, dus extra sores van een eigen onderneming kun- nen zij er onmogelijk bij hebben. Een zelfstandig ondernemer moet bestand zijn tegen onverwachte dingen en niet te eigenwijs zijn. Dat is voor veel medici erg lastig, want zij denken vaak dat ze koning zijn.” Over de risico’s van een eigen onderneming oordeelt Jabbour
opvallend mild: “Als je een goed businessplan hebt geschreven en je weet waarvoor je staat, dan kun je vrij makkelijk incalculeren welke risico’s zich in de loop der tijd zullen aandienen. Ik weet precies hoeveel extra assistenten ik over vier maanden nodig heb. De grootste valkuil van een zelf-
standige praktijk is communicatie. Als je niet goed communiceert met jezelf en je omgeving over waar je met de praktijk naartoe wilt, kom je niet verder. Durf daarom continu te reflecteren en jezelf bloot te stellen aan kritiek. Aan mensen die alleen maar lopen te pleasen, heb je niets.”
Tips
Praktische tips van Dany Jabbour: 1. Bepaal vooraf de missie en visie van de onderneming.
2.Wees niet eigenwijs en durf je visie aan te passen als de omstandigheden hierom vragen.
3. Probeer de beste te zijn in wat je kunt en delegeer aan anderen wat je niet onder de knie hebt.
Besturen van bijvoorbeeld huisartsenorganisaties, maar ook stafbesturen in het ziekenhuis merken dat het vaak lastig is om de achterban bij de besluitvorming te betrekken. Om gewogen en getoetste besluiten te kun- nen nemen, is afstemming met de achterban nodig. En om met mandaat te kunnen besturen, is ook vertrou- wen nodig. De praktijk leert dat bij zeer grote besluiten waar de belangen van de achterban mee samenvallen de betrokkenheid meestal wel voldoende is, maar dat die voor de vele kleinere dossiers en de lopende zaken te wensen overlaat. De nieuwsbrief en de ledenver- gaderingen lossen dat probleem niet op. Er ontstaat daardoor risico op verwijdering. Tegelijkertijd is er ook sprake van een zekere gelatenheid bij de achterban om bestuurlijk geïnteresseerd en actief te zijn, en stelt de achterban zich overwegend receptief op. Nu is het ook wel begrijpelijk van de achterban. Door
de schaalvergroting neemt de directe betrokkenheid af. Grotere organisaties ontkomen er niet aan om getrapte vertegenwoordiging in te stellen en dat voelt als ‘minder
De gedrevenheid wordt niet door iedereen gedeeld
eigen’. Managers professionaliseren de zorgorgani- saties, waardoor het gevoel van eigen verantwoorde- lijkheid af kan nemen. Daarnaast zijn de te besturen samenwerkingsverbanden zeer talrijk: coöperaties, zorggroepen, adviesraden, klankbordgroepen en RVE’s. De individuele zorgverlener is er veel tijd mee kwijt om alle ontwikkelingen bij te houden. Ook geldt dat daadwerkelijke bestuurlijke interesse altijd door een minderheid wordt getoond. Zo’n 5 tot 10 procent trekt de bestuurlijke kar (‘the usual suspects’). Manieren om het contact in stand te houden zijn
er genoeg: nieuwsbrieven, persberichten, voorlich- tingsavonden, participatie in projecten, vergaderingen, commissies, cursussen, jaargesprekken, interactieve website, enquêtes, terugkoppeling van overzichten/cij- fers, presentaties, jaarverslagen, open dagen en borrels. Solide contact met de achterban is nodig maar reali-
seer u dat de gedrevenheid en passie van de bestuur- ders niet door iedereen wordt gedeeld. Besturen lijkt soms een ondankbare taak. Maar het hoort erbij.
ArtsenAuto september 2012 031
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84
