Uw mening


65


Dat kunnen we ons misschien met de huidige systematiek (‘Ik heb er recht op en hoor vanzelf wanneer ’ie wordt opgespeld’) niet voorstellen, maar het verklaart wel dat velen destijds dachten laat maar zitten. Daarnaast was het de tijd van wederopbouw en mensen had- den wel wat anders aan hun hoofd dan een medaille aanvragen, die ze waar- schijnlijk toch nooit zouden dragen.


Reguliere inzet Tegenwoordig wordt er zelfs actief naar nabestaanden gespeurd – met vervolgens aanzuigende werking van sociale media – die dan gevraagd wordt of ze het aardig zouden vinden dat opa postuum nog een medaille krijgt. Elke nabestaande zal het leuk vinden om op Bronbeek, op De Zwaluwenberg of bij een gemeentehuis een medaille in ontvangst te mogen nemen, met een taartje en koffie of fris en aardige woorden door een autoriteit in indruk- wekkend uniform. Daar zegt niemand


‘Niemand zegt nee tegen een medaille plus feestelijke bijeenkomst’


nee tegen. Maar er moet een kolonel of vlag- of opperofficier een dagdeel aan besteden, informatieverzoeken via SIB en Nederlands Instituut voor Militaire Historie kosten inspanning en de ‘hard- ware’ (oorkonde, medaille) is ook niet gratis. Je kunt je afvragen waarom je dit (zo vaak) wilt optuigen en voor welk probleem dit nu een oplossing is.


Er zit een groot verschil – in mijn optiek – tussen ‘ergens recht op hebben’ en ‘ergens voor in aanmerking komen’. En ik denk dat de betrokkenen bij Defensie genoeg aan hun hoofd hebben als het gaat om actiefdienenden en (nog in leven zijnde) postactieven. Ook gaat het echt zelden om dapper- heid. Het zijn veelal onderscheidingen voor reguliere inzet, zoals die paste in de tijd van toen. Natuurlijk is elk mens bijzonder, maar er wordt soms in kran- ten en defensiebladen over geschreven alsof elke drager van een Ereteken voor Orde en Vrede of van een MOK een oorlogsheld was die het verschil gemaakt heeft. Dat is uiteraard niet zo.


VWS Veel logischer zou het zijn om het ministerie van Defensie hier niet mee te belasten, maar om het bij het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) te beleggen, want dat ministerie heeft de beleidsverantwoordelijkheid. En als ik dan toch praktisch denk: orga- niseer een of twee grote uitreikmomen- ten in een jaar, zodat je (net als met de huidige missiemedailles) efficiënt bezig bent. En omdat het gaat om belasting- geld zou ik heel eerlijk gezegd willen pleiten voor het instellen van leges, die kostendekkend moeten zijn. De spulle- tjes en de uren die dan besteed worden aan archiefnazoek, aan het administra- tief verwerken van de aanvragen en aan het uitreiken worden dan op redelijke en marginale wijze gecompenseerd. Als ik een vergunning of akte aanvraag bij gemeente of politie moet ik dat toch ook. Eens kijken of al die nabestaanden dan nog steeds een medaille en een taartje willen. Thijs Jansen


Vaandel TRI


Uw blad lees ik steeds via mijn moe- der. Mijn vader deed op het einde van WO II namens de Stoottroepen mee aan dijkbewaking in de omgeving Boven-Leeuwen. Zelf lees ik met name alles wat gaat over Neder- lands-Indië en Nieuw-Guinea. In het blad van maart 2022 stond een stukje over het in beslag nemen van het divisievaandel TRI te Solo tijdens de tweede politionele actie. Ik vroeg me af of het niet goed zou zijn dit vaandel terug te geven aan Indonesië en zelf dan een replica te houden. Gerard van Bergen, Arnhem


check point.


Vaandel- drager


Magazine voor veteranen


JUNI 2022 NR 04


De foto van vaandeldrager Dick Jansen staat prachtig op de omslag van CP04 van dit jaar. Wat mij verbaast is dat het embleem


Hulp voor Oekraïne VETERANEN IN ACTIE


Paul, Audrey en Cees gingen


INDIVIDUEEL OP MISSIE


Vaandelopschriften


VOOR ACHTTIEN EENHEDEN


‘ Het is een mooi eerbetoon’


VAANDELDRAGER DICK JANSEN IS TROTS


op de hoed rechts gedragen wordt. In 1962 droegen wij in NNG ook zo’n type hoed, maar zat het embleem aan de linkerkant! Op de tegenwoordig gedragen baretten wordt het em- bleem steeds links gedragen. Heeft de vaandeldrager zijn hoed achter- stevoren op zijn hoofd? Het lijkt er wel op! H.F.M. van Groenestijn


checkpoint


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108