26


Martijn en Jasper bellen elkaar elke dag. Gewoon ‘even lullen over de dag’. De mannen zijn graag actief bezig, ze sporten veel en als er tijdens hun missie een klusje buiten het kamp was, stonden ze vooraan.


‘Hup, bezig!’ Tekst Sanne van de Grift Fotografie Niels Blekemolen


‘Als hij me knuffelt, lijk ik een lappenpop’


Hoe hebben jullie elkaar ontmoet? ‘Eind 1996 ontmoetten we elkaar in ’t Harde bij de 101 Divisie Veldartilleriegroep. Het was een klein maar fanatiek peloton. Overdag hadden we vaste taken en als er niets te doen was, werden we naar de sport- instructeurs gestuurd. Stilzitten was er niet bij. Na werktijd was het vanzelfsprekend om alles samen te doen: boodschappen, eten en sporten ... daarna kon je pas gaan liggen. Prachttijd. In 1999 gingen we samen op uitzending naar Kosovo, eerst als gevechtsleiding maar later bij het stafpeloton. We deden van alles: van het rijden van onderofficieren en officieren tot wachtlopen. Jasper en ik sliepen samen met Nauta en Acda (hij heet De Munnik) in een tent, dus wederom onafscheidelijk. Nu, anno 2022, is ieder zijn eigen weg ingeslagen, maar de broederschap is supersterk.’


Wat is typisch Jasper? ‘Ik bewonder zijn doorzettingsvermogen. Hij gaat er altijd voor en hij staat werkelijk altijd voor iedereen klaar. Maar een echt typisch ding van Jasper vind ik wel zijn kracht. Kolere, wat is die gozer sterk! Ik ben echt


checkpoint


Martijn Jurgens (46) MISSIES: Bosnië 1996, KFOR1 1999 NU: Hoofd materieeldienst bij een bouwbedrijf MARTIJN OVER JASPER: ‘In hem heb ik een back-up’


niet de slapste, maar als hij me vasthoudt lijk ik wel een lappenpop. En hahaha, hij heeft het vermogen om gewoon uit het niets ineens iets om te gooien. En als hij van zijn huis naar mijn huis rijdt, dan moet je niet raar staan te kijken als hij de route halverwege wijzigt om nog even een omweg langs de MediaMarkt in Dordrecht te maken. Voor hem heel normaal, terwijl ik denk: waaróm?’


Waarvoor ben je dankbaar in de vriendschap? ‘Nadat ik besloot om bij Defensie weg te gaan, had ik tien jaar lang continu het gevoel dat ik foute keuzes had gemaakt. Het verlangen om terug te keren naar Defensie was groot en dat heeft ook veel van mijn gezin gevergd. Ik werd om niets chagrijnig of down en vergeleek alles met het peloton van 101 divvagp (Divisie Veldartilleriegroep), waar we een gesmeerde machine waren. Jasper legde mij uit dat het nooit meer wordt zoals het was en nam mij mee naar reünies. Zodat ik het allemaal een plek kon geven en verder kon. Het is altijd een toptijd als we samen zijn.’


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108