search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Column


15


Barry Hofstede


over jonge mensen


D


Jordy: ‘Vooral de eerste zin over zijn kameraad Guido raakt me. We moeten gezamenlijk


hard aan de slag om dit te voorkomen bij


veteranen van missies in en na Bosnië. We weten dat het speelt, maar we handelen nog te weinig! Houd elkaar goed in de gaten en trek bij twijfel meteen aan de bel.’


Deze dodenherdenking was ik twee minuten stil voor mijn kameraad Guido, die in 1995 besloot uit het leven te stappen. Het was de ultieme daad en keuze waardoor hij voor altijd jong zal blijven. Ik gun hem zijn dood, maar ik zou willen dat de oorzaak ouderdom was geweest … Mijn uitzending ligt dit jaar alweer dertig jaar achter me, maar soms voelt het alsof ik gisteren uit het vliegtuig stapte. Iedere militair is jong als hij veteraan wordt en veteraan ben je dan voor de rest van je leven. Sommigen zijn het tegen wil en dank, anderen lopen van trots naast hun schoenen en daartussenin zitten nog honderdduizend gradaties. Op de laatste dag van mijn uitzen- ding werd ik 21. Terug in Nederland voelde ik me allesbehalve volwassen. Tegelijkertijd voelde ik mij oud als de mensheid zelf. Het verhaal van de mensheid is het verhaal van oorlog. Dat wonderlijke natuurverschijnsel waar geen redelijk alternatief tegen gewassen is. Want in al zijn welvaart en wijsheid, en ondanks de almaar voortschrijdende wetenschappe- lijke en technologische inzichten, is de mens ook nog steeds slaaf van zijn angsten en instincten. En ik heb medelijden met al die jonge


jochies, aan beide zijden, die voor niks sneuvelen in Oekraïne, terwijl ik dit schrijf en u dit leest. Democratisch politicus en WO II-veteraan George McGovern zei ooit dat hij ze spuugzat was, die oude mannen die oorlogen beginnen voor jonge mensen om in te sterven. En het is makkelijk om met het ver- strijken van de jaren onverschilliger te worden en te denken ‘dat het mijn tijd wel zal duren’, maar zo cynisch hoop ik nooit te worden. Wat dat aangaat wil ik altijd jong blijven. Want als de aarde en de mensheid gered moeten worden door de volwassenen, dan ben ik bang dat we lang kunnen wachten. Gehersenspoeld door het kapitalisme denken die dat alles met geld is op te lossen. Fatsoen is iets wat ze hun kinderen voor de vorm bijbrengen, zodat ze kunnen zeggen dat ze het hebben geprobeerd. Maar zolang het bij woorden blijft en er niet wordt gehandeld in het belang van volgende generaties, zullen jeugd en uitbundigheid het altijd afleggen tegen ouderdom en verraad. Jongeren verspillen hun jeugd, is een oud gezegde. In 1965 voegde columnist Claire MacMurray daaraan toe dat geluk wordt verspild door hen die geen echte zorgen meer kennen.


Barry Hofstede vertrok als dienst- plichtig soldaat vrijwillig naar Bosnië. Hij was van november 1992 tot mei 1993 vrachtwagenchauffeur op een viertonner bij het 1 NL/BE VN Transportbataljon. Een halfjaar lang hebben hij en zijn kameraden door centraal Bosnië gereden om de lokale bevolking van hulpgoederen te voorzien, terwijl om hen heen een totale oorlog woedde. Barry heeft veel over zijn ervaringen geschreven. Tegenwoordig kan hij er ook over praten. Barry werkt als tekstschrijver.


checkpoint


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108