‘Na een paar dagen thuis mis ik de boeren echt’


Ze is geen boerendochter en als vrouwelijke bedrijfsadviseur opereert ze in een mannenwereld. Maar dat belemmert Linda Brouwer allerminst. ‘Als ik iets wil, dan ga ik ervoor.’ TEKST INGE VAN DRIE


‘W


at kom jij hier doen?’ Die kritische vraag tijdens een kennismakingsgesprek op de has herinnert Linda Brouwer (43) zich nog goed. ‘Ik kwam uit een nieuwbouwwijk in Heiloo, mijn ouders werkten in het basisonderwijs en ik had een afgebroken studie culturele antropologie achter de rug. Die docent zal wel gedacht hebben…’ Maar Linda was vastberaden: dit was wat ze wilde. ‘Interesse in de landbouw heb ik altijd gehad; dat kwam ook uit een beroepentest. En mijn opa en oma waren ook boer. Het zal toch wel ergens in de genen zitten’, vertelt ze met een glimlach. En ze kreeg geen seconde spijt van de beslissing om van opleiding te switchen. ’Het praktische van de studie sprak me aan; je kunt alles meteen toepassen.’ Met extra stages en een paar maanden werken in Nieuw-Zeeland werkte Linda als niet-boerendochter haar achterstand op het gebied van praktijkervaring weg. Die gezonde dosis werklust hielp haar ook toen ze kort na haar studie als bedrijfsadviseur aan de slag ging. ‘Zeker in het begin moet je soms een stapje harder lopen. En als ik het niet wist, zocht ik het uit en kwam ik er gewoon later op terug’, vertelt Linda.


‘Wat vind jij ervan Linda?’ Van een kennisachterstand is nu, bijna twintig jaar later, geen sprake meer. Sterker nog, steeds vaker vragen melkveehouders haar: ‘Wat vind jij ervan, Linda?’ ‘In het begin was ik vooral met technische dingen bezig, zoals het opstellen van een bemestings- plan. Maar tegenwoordig vragen veehouders me ook vaak om mee te denken over hun strategie. Juist die combinatie vind ik leuk’, zegt Linda, die eerst voor DLV werkte, maar tien jaar geleden samen met col- lega’s adviesbureau PPP-Agro Advies oprichtte. Als vrouwelijke bedrijfsadviseur opereert ze in een mannenwereld. Zelf staat ze daar niet vaak bij stil. ‘Eigenlijk vind ik het zelfs wel leuk. Mannen zijn gemakkelijker; ik blijf als vrouw soms langer ergens in hangen. Daar leer ik ook weer van.’ Of ze haar werk als vrouw anders doet dan haar


mannelijke collega’s? Lachend zegt ze: ‘Ik weet niet hoe het is om man te zijn.’ Om vervolgens serieus te vervolgen: ‘Misschien houd ik als vrouw nog iets meer het sociale aspect in de gaten. Ik probeer altijd aan te sluiten bij wat bij de ondernemer leeft. Maar ik weet zeker dat mijn mannelijke collega’s dat ook kunnen.’ Vrouwelijke collega’s heeft Linda amper. ‘Mijn enige vrouwelijke collega doet de administratie. Eigenlijk ken ik ook nauwelijks andere vrouwen die bedrijfsad- viseur zijn. Ik ben ook heel lang de enige vrouwelijke weidecoach geweest.’


Linda heeft wel een vermoeden waar dat aan ligt. ‘Dit vak leer je door te doen. Je moet een bepaald aantal uren werken om je kennis en ervaring op peil te houden. Vier dagen vind ik daarom wel het mini- mum. Heel veel vrouwen willen dat niet.’


Hard werken en betrokken zijn Zelf heeft ze tot haar eerste kind geboren werd, altijd fulltime gewerkt. ‘Als ik iets wil, dan ga ik er ook voor. Juist dat harde werken en mijn betrokkenheid hebben me zover gebracht.’ Inmiddels heeft Linda drie kinderen, maar nog altijd werkt ze vier dagen in de week.


Jan Gijsen is een van die melkveehouders die Linda als bedrijfsadviseur bezoekt. Waar sommige veehou- ders misschien even moesten wennen aan een vrou- welijke adviseur, speelde dat bij Gijsen geen enkele rol. ‘Ik ben niet anders gewend. De voorganger van Linda was ook een vrouw en ik heb ook een vrouwe- lijke veearts.’ De melkveehouder uit Abcoude vindt het vooral belangrijk dat je elkaar ligt. ‘Met Linda had ik vanaf het begin een klik.’ Hij waardeert haar openheid en eerlijkheid. ‘Als ze denkt dat iets verbe- terd kan worden, dan zegt ze dat ook. En ze kan het goed overbrengen. Maar het is ook niet erg als je het soms niet eens bent; zo houd je elkaar scherp.’ Het is juist dat contact met mensen wat Linda het meest aanspreekt in haar werk. ‘Als ik een paar da- gen thuiswerk, dan mis ik de boeren echt.’


veeteelt DECEMBER 1/2 2017 31


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98