BEDRIJFSREPORTAGE WILLIG


De melkveehouderij is onderdeel van een veelzijdig bedrijf waarin het draait om kaas en internationale toeristen


exporteert het Noord-Hollandse familiebedrij f inmiddels naar veertig landen over de hele wereld.


Melkquotum werd reddingsboei


Om aan de groeiende vraag naar kaas te kunnen voldoen moest de familie Willig in 1979 alweer een grotere koeienstal bou- wen. Deze werd ultramodern ingericht met 200 ligboxen en onder andere automatische voerbanden en een draaimelkstal. Opvallend detail voor die tij d: via een trap konden toeristen naar een uitzichtpunt boven in de stal lopen om te kij ken naar het melken van de koeien.


‘Die 200 koeien zouden we nooit melken’, vervolgt Willig zij n verhaal. ‘De invoering van het melkquotum trok een streep door onze uitbreidingsplannen.’ Bizar genoeg was hetzelfde melkquotum enkele jaren later de redding toen het bedrij f in korte tij d meerdere klappen kreeg te verduren, waaronder een grote brand en het instorten van de toeristische markt als ge- volg van de kernramp in Tsjernobyl. ‘Het was geen gemakke- lij ke keuze, maar door de koeien en het quotum te gelde te maken konden we het hoofd boven water houden’, legt Willig uit. ‘Maar daarmee zetten we wel voor lange tij d een streep door de melkveehouderij op ons bedrij f.’


Biologisch garandeert balans Bij na dertig jaar was aan de Hoogedij k in Katwoude het geloei van koeien niet te horen. Geiten en schapen namen de plaats in van de grote herkauwers. Ook de melk van deze dieren werd verwerkt tot kaas. Alle koeienmelk kochten de kaasmakers aan bij melkveehouders in de omgeving. Toen duidelij k werd dat de melkquotering zou verdwij nen, begon het boerenbloed echter weer te kriebelen. ‘Ik zag een kans om weer koeien te gaan melken’, herinnert Willig zich. De mededeling van een buurman dat zij n bedrij f te koop kwam, gaf het laatste zetje. In 2013 kocht de familie Willig 30 hectare grond, grenzend aan de huiskavel, om zich voor te bereiden op een nieuwe start. ‘Die grond hadden we nodig om een volwaardige economische bedrij fseenheid met melkkoeien neer te zetten’, vertelt de on- dernemer, die jaren daarvoor al met de geiten en schapen was omgeschakeld naar een biologische bedrij fsvoering. ‘De koeien wilden we ook op deze manier gaan houden’, legt hij uit. ‘Be- gin jaren tachtig molken we op een gegeven moment 160 koei- en op 25 hectare land. Zo intensief boeren voelde voor ons toch niet goed. Een goede balans tussen grond en dieren is nodig


14 veeteelt DECEMBER 1/2 2017


voor een gezonde bedrij fsvoering’, vindt Willig. ‘Binnen de normen voor biologische veehouderij is deze balans gegaran- deerd.’ Met 65 hectare grond (waarvan 62 hectare huiskavel en allemaal grasland) beschikt het melkveebedrij f over voldoende oppervlakte om binnen de biologische normen 120 koeien en 50 stuks jongvee te houden.


Stal komt vol


De steeds beheerst sprekende Willig verheft zij n stem als, met de uitspraak van de rechter op 31 oktober nog vers in het ge- heugen, het onderwerp fosfaatreductie ter sprake komt. Onbe- grij pelij k vindt hij het dat voor biologische veehouders geen uitzondering is gemaakt. Onrechtvaardig ook. ‘De biologische sector werkt volledig grondgebonden en heeft dan ook niet bij gedragen aan het ontstaan van het fosfaatoverschot. En van de derogatie maken we helemaal geen gebruik’, benadrukt de veehouder, die voor zij n eigen bedrij f de invoering van het stel- sel van fosfaatrechten extra nadelig uit ziet pakken. Op de peildatum was hij nog niet begonnen met melken. ‘We hebben eerst grond gekocht om op een verantwoorde manier weer koeien te gaan melken. Daarmee hebben we gedaan wat de maatschappij van ons vraagt, namelij k grondgebonden pro- duceren. En nu worden we alsnog gedwongen om fosfaatrech- ten te kopen. Dat is een fl inke investering die we niet hadden ingecalculeerd’, moppert Willig om er strij dbaar aan toe te voe- gen: ‘Het opstarten van de melkveehouderij was een beslissing voor de lange termij n. De stal komt daarom hoe dan ook vol.’


Jerseys zijn echt anders Pionieren zit Willig in het bloed. ‘Als je vooruit wilt komen, moet je dingen durven doen die anderen niet doen’, is een van zij n gevleugelde uitspraken. Ook bij de opzet van de nieuwe melkveehouderij maakte de ondernemer eigenwij ze keuzes. Zo reisde hij voor de aankoop van een veestapel naar Denemar- ken, op zoek naar een geschikt koppel van het jerseyras. ‘Mis- schien dat de gemiddelde toerist in deze polder zwartbonten verwacht’, erkent Willig. ‘Maar wij vinden dat de lichte, bruine koetjes heel goed passen op de trapgevoelige veengrond. Daarbij zij n jerseys heel gemakkelij k. Pootproblemen kennen ze niet en de dieren kalven zonder hulp probleemloos af, zelfs van een witblauwkruisingskalf’, somt de veehouder een aantal positieve eigenschappen van het ras op. Maar, zo heeft Willig na twee jaar ook ervaren, jerseys zij n echt anders dan holsteins. ‘Wie denkt verstand te hebben van koei-


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98