Libanonveteranen Bert Terlouw (l) en Jan Glastra van Loon.
kinderen en over een afschuwelijke mishandeling van Palestijnen waar- van hij getuige was. “En ze spanden staaldraden over de weg om chauf- feurs te verwonden. Mijn boord- schutter zag het tijdens een rit glin- steren in de zon, anders was ik er niet meer geweest. Wij waren daar heel kwaad om en dan ga je niet met mensen om zoals professioneel zou moeten. Dan merk je dat je ook maar een mens bent en geen professional. Ik heb geen goede herinneringen aan Libanon.”
Bureaucratie Ze zijn het er beide over eens dat de nazorg voor Libanonveteranen niet goed was. Bij Glastra van Loon werd jaren later PTSS als gevolg van zijn uitzending geconstateerd. “Er zijn na uitzending brieven gestuurd, maar als mensen niet reageren, moeten de alarmbellen afgaan. Ik was er zelf ook zo een. Dan moet je juist denken: daar moeten we eens langs. Dat is bij Libanonveteranen misgegaan, die zijn niet allemaal in
beeld.” Terlouw beaamt dat: “Ik kom in mijn werk als verpleegkundige ook cliënten tegen waarbij nog niet gekeken wordt naar eventuele pro- blemen door een uitzending.” Glastra van Loon: “Nu gaat dat veel beter, maar hoe sommige zaken rond veteranen met PTSS worden afgehandeld, verdient nog steeds geen schoonheidprijs. Alle bureau- cratie die daarbij komt kijken. Als er bij iemand PTSS is vastgesteld en er kan met verslagen en dos- siers worden aangetoond dat dit het gevolg is van dingen die gebeurd zijn op uitzending, dan hoeft een ABP-arts daar niet ook nog eens onderzoek naar te doen. Ik zit zelf nog in de procedure. En het gaat mij niet om het geld. Ik functioneer nu gewoon, maar het gaat er mij om wat er gebeurt als ik ineens niet meer functioneer.”
Waarden Hoewel Glastra van Loon dus geen goede herinneringen heeft aan zijn uitzending heeft het hem wel
inzichten opgeleverd die hij mee- neemt in zijn politieke werk. “Mijn gevoeligheid voor het sociaal domein komt daarvandaan en ik heb gezien hoe belangrijk de over- heid is. De overheid moet een vang- net zijn, ik heb in Libanon gemerkt wat er gebeurt als de overheid dat niet is. Als je altijd leeft in een mooie wereld, waardeer je dat niet meer. Als je in die andere wereld bent geweest, realiseer je dat dit hier juist heel bijzonder is. En de politiek moet zorgen voor die sta- biele basis.” Terlouw knikt instem- mend. “Ik heb er waarden leren kennen: vrijheid, democratie en verdraagzaamheid. Dat neem ik mee in mijn werk en die komen rechtstreeks uit mijn Libanonperi- ode. En je ziet de betrekkelijkheid in van dingen. Waar maken we ons hier druk om? Voor mij heeft het ook opgeleverd dat ik niet bang ben. Ik loop niet weg voor problemen, ga niks uit de weg en blijf met twee benen op de grond staan. Dat kan van pas komen in de politiek.”
januari-februari 2017 57
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65
