search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
mee had. Ik zou ook vanuit Kamp Holland mijn taak uitvoeren, maar dat werd toch vooral Chora, waar net de bekende slag had plaatsge- vonden.” Hoewel het qua gevechten inmiddels wat rustiger was, bleek er op inlichtingengebied volop werk te zijn. “Mijn eerst patrouille herinner ik me nog heel goed. Je loopt in het veld en denkt: het is hier heel rustig, maar dat blijkt al gauw een schijn- werkelijkheid. Mijn eerste telefoon- tje naar huis kan ik me niet herin- neren, maar volgens mijn vrouw en mijn moeder klonk ik behoorlijk zenuwachtig!”


Grote broer Voor het thuisfront bleek het een groot voordeel dat broer René op een staffunctie zat op Kamp Holland. Lex: “Hij had veel meer contact met het thuisfront. Als ik op Kamp Hol- land zat, was het ook geen probleem, maar buiten het kamp had je hoog- uit zeven minuten per week met de satelliettelefoon en dat ging niet altijd door. Maar gelukkig had ik via via redelijk wat contact met René en daardoor ook met het thuisfront.” Hoewel ze allebei werkzaam waren


Dat laatste had ook zo zijn nadelen. René staat nog goed het moment bij dat hij werd geïnformeerd over het incident, begin 2008, waarbij twee Nederlandse militairen in Deh Rawod om het leven waren geko- men. Vanwege zijn functie behoorde hij tot de groep van functionarissen die hierover snel werden geïnfor- meerd. “Ik wist dat Lex buiten de poort was en er was nog geen locatie van het incident bekend. Het eerste wat je dan denkt: het zal toch Lex niet zijn! Ik heb toen wel even – het duurde maar een kleine tien minu- ten voordat een collega vanuit de OPS uitsluitsel gaf – in spanning gezeten. Op dat moment was ik me er even heel erg van bewust dat ik niet als enige van de familie op uit- zending was.”


Kandahar 2011 In 2011 werd Lex voor een tweede keer naar Afghanistan uitgezonden. “Ook dat was een individuele uit- zending waarbij ik werkzaam was op het hoofdkwartier in Kandahar. Ik had een tweeledige functie als commandant van het Nederlandse detachement en Deputy Commander


van ons afhankelijk waren. En in die tijd gebeurde er nogal wat. We hadden in die vier maanden denk ik een gemiddelde van bijna twin- tig medische evacuaties per dag, meestal met meerdere gewonden.” Hij somt enkele grote incidenten op, zoals de aanslag op een helikopter met Navy Seals waarbij meer dan twintig Amerikanen en een aantal Afghanen omkwamen. Ook een aan- slag aan de grens met Pakistan, met meer dan veertig gewonden staat hem nog goed bij. “Dus qua locatie zat ik beter, maar qua werk was het mentaal zwaarder dan in Uruzgan.”


‘Het eerste wat je dan denkt: het zal toch Lex niet zijn!’


op het inlichtingenterrein was er tussen de broers nauwelijks fysiek contact. Lex: “Als ik op Kamp Hol- land was, kwam je elkaar wel eens tegen op weg naar de eetzaal en dan kletste je snel bij, maar vaak is dat niet gebeurd.” René: “Dat wisten ze thuis ook, want we zaten natuurlijk in twee verschillende eenheden. We hadden wel al snel de afspraak dat ik vanaf mijn plaats wel zou com- municeren als er iets zou zijn. Het thuisfront wist dat er bepaalde peri- odes waren dat Lex moeilijk bereik- baar was en ze bij mij met vragen terechtkonden. Want het voordeel van mijn functie was dat ik vrijwel altijd wist waar Lex was.”


18 januari-februari 2017


Medical Operations. Als er gewon- den vielen, dan zorgden wij voor de helikopters om ze snel naar de juiste medische locaties in het zuiden van Afghanistan te brengen.” Hij noemt het ‘een totaal andere’ uitzending dan zijn eerste. “Toen zat ik toch veelal buiten de poort, nu op een gigantisch grote vliegbasis met veel luxe, zoals een stenen slaapge- bouw en een goede internetverbin- ding. Anderzijds was het qua werk- zaamheden af en toe heel spannend. Als er een raketaanval op de basis was, ging iedereen de bunkers in behalve de OPS-commandant en ik. Want er konden elk moment ergens gewonden vallen in het gebied die


Voorouders Alle drie de broers hebben onder- tussen de rang van majoor bereikt. Rob inmiddels b.d.. René volgt op dit moment de Hogere Defensie Vorming in Breda, dus een bevorde- ring ligt op termijn in het verschiet. Lex vervult sinds enige maanden de functie van commandant van een hospitaalcompagnie in Ermelo. “Dat we alle drie bij Defensie car- rière hebben gemaakt, speelt voor onze ouders verder niet zo’n grote rol”, meent hij. “Af en toe hebben ze wel eens problemen met hoe de organisatie werkt. Dan verzuchten ze bijvoorbeeld: waarom kunnen ze dat niet duidelijker communiceren? Maar ondanks dat vinden ze Defen- sie wel een goede werkgever. En dat uitzendingen erbij horen, weten ze. Uiteraard vinden ze dat niet leuk, maar wel overkomelijk.” René: “Zij zeggen: je besteedt een belangrijk deel van je leven aan werk, dan moet het wel werk zijn waarin je je thuis voelt. En dat schijnen we uit te stralen.” Rob ziet wel een nadeel van een gemeenschappelijke werkgever. “Als we met zijn allen bij elkaar zijn, gaat het al snel over Defensie. Dat is voor de overige familieleden weleens irritant.” Lex beaamt dat: “Dat is heel vervelend voor de rest. Dat is onze link en dan ga je het daar toch over hebben. Zeker als ook Rob er bij is. We hebben daarnaast ook alle drie een voorliefde voor genealogie. Daarbij is gebleken dat onze voorou- ders tot ver in de negentiende eeuw veel militaire ervaring hebben. Dus als we bij elkaar zijn, gaat het bijna altijd wel over Defensie.”


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65