Jan Janszen met zijn vader tijdens een verlof in Indië. Foto: privécollectie Jan Janszen


hem steeds meegenomen naar de militaire club om een biertje te drin- ken en te pronken met hem in het ‘Amerikaanse uniform met de kor- poraalsstrepen.’


bekaf en doodmoe. En toen bleek het de landmacht te zijn.” Lachend ver- telt hij erbij dat de jongens van de landmacht er ook nog een spottend spandoek bij hadden gemaakt met de tekst: ‘Al gefikst voor 54 gulden’, duidend op het magere salaris dat zij kregen, vooral in vergelijking met de mariniers.


Vader Het was na deze actie, toen ze het bezette gebied moesten consolide- ren, dat Janszen een grote schok te verwerken kreeg. Hij was op patrouille toen de militaire politie hem kwam ophalen. Hij kreeg te horen dat zijn vader, die bij de Aan- en Afvoertroepen (AAT) werkte, was omgekomen. Janszen werd op een vliegtuig naar Bandoeng gezet zodat hij bij de begrafenis kon zijn. “Toen heb ik mijn vader nog gezien, omdat ik militair was, was dat toegestaan”, vertelt hij. Zijn vader werd begraven op het ereveld Pandu in Bandoeng. Hij is er later nog een keer terug geweest met een goede vriend. Ook zijn ze nog op het ereveld bij Soerabaja geweest waar collega-mariniers lagen begraven. De hele ochtend heeft hij toen zitten praten en herinneringen opgehaald. Met zijn vader heeft hij destijds in Indië nog twee keer samen verlof kunnen doorbrengen. Zijn vader was toen hartstikke trots geweest op zijn zoon als marinier. Hij had


42 januari-februari 2017


Droevige zaak Voor Janszen zelf zat het erop in december 1949. Met de Sibajak slaagden ze er tussen kerst en oud en nieuw in thuis te komen doordat de kapitein “er een beetje stoom op had gezet.” Het was een verdrietige thuiskomst voor Janszen. De bur- gemeester van Haarlem had zijn moeder al veel eerder op de hoogte gesteld van het verlies van haar man. Janszen: “Zij had natuurlijk nooit verwacht dat het met mijn vader zou gebeuren. Die hoefde niet te knokken of zoiets dergelijks. Hij zat bij de colonnes, hij was colonne- commandant. Wij liepen meer risico’s dan mijn vader. Als ze wat verwacht hadden, dan was het van mij en niet van mijn vader. Het was een droevige en verdrietige zaak om terug te komen.” Wanneer Janszen erover nadenkt en ziet dat tegenwoordig de overlede- nen wel gerepatrieerd worden, dan spijt dat hem voor zijn moeder. “De nabestaanden die dit nu meemaken, die hebben ze hier”, legt hij uit. “Ze kunnen gaan en staan wanneer ze willen, wij niet, wij konden niet gaan. Mijn moeder kon er ook niet naartoe, want daarvoor ontbrak het aan geld.”


Indrukwekkend Bij een veteranenbijeenkomst in zijn woonplaats Vianen hoorde een adju- dant van Bevoorrading en Trans- port zijn verhaal. Hij wees Janszen erop dat de naam van zijn vader vermeld moest staan op het monu- ment in Soesterberg. Daar stond het monument van de AAT met al hun gesneuvelden. Janszen was hier niet van op de hoogte en hij was ook nog


nooit naar de Indiëherdenking in Roermond geweest. Vorig jaar werd hij ook als een soort ‘eregast’ naar Roermond meegenomen door de eenheid van de adjudant. Het werd een ontroerende dag voor Janszen. “Ik ben wel vier, vijf keer terug naar die zuil geweest om de naam van mijn vader op het monument te bekijken. Het was de eerste keer dat ik zoiets mee heb gemaakt. Zo indrukwekkend, zo indrukwek- kend. We zaten op de eretribune en de mooiste spreker vond ik onze minister Hennis, die stond daar te praten en ik stond te huilen.” Janszen zou na zijn Indiëtijd nog enige tijd als sportinstructeur in dienst blijven voor hij aan een indrukwekkende carrière in de bouw zou beginnen. Hij trouwde en kreeg drie dochters. Hij gaat nog steeds naar de sportschool, maar de prestaties uit het verleden, zoals de marathon in New York en drie keer de Elfstedentocht, zitten er niet meer in.


Het graf van de vader van Jan Janszen op ereveld Pandu in Bandoeng. Foto: privécollectie Jan Janszen


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65