Dubbel Check
Dezelfde belevings- wereld en nooit ruzie
Acht keer is Nico op missie geweest naar voormalig Joegoslavië. Die ene keer dat hij er samen met zijn broer Berry (links) zat, was heel bij- zonder. Nico “Maar eigenlijk vond ik het niks dat Berry in dienst ging.”
Door: Anne Salomons
gen die je meemaakt en die je ziet, zoals dorpen die gezuiverd werden. De impact is veel groter wanneer je zo jong bent.” Toen hij van zijn broer Berry hoorde dat die vervroegd dienst had aangevraagd, vond hij dat best moeilijk. Het liefst wilde hij zijn broer behoeden voor die ellende. Hij wist ook dat de voorbereiding voor een missie niet bepaald uitgebreid was. Maar militair bloed kruipt waar het niet gaan kan.
I
Rang en functie: korporaal 1, o.a. chauffeur bataljonscommandant Uitzending: Bosnië (1996-’97) Is nu: lid bijstandsteam justitie Hobby: vechtsport Hekel aan: asogedrag Beste oorlogsfilm: Saving Private Ryan
Naam en leeftijd: Nico Congo Lowango (46)
Jongensdroom De broers zaten in 1996/’97 dus tegelijkertijd in Bosnië. Nico zat als chauffeur van de bataljonscommandant bij HQ in Sisava en zijn jongere broer deed het brandstoftransport vanuit Busovaca. Ze zagen elkaar regelmatig. Nico: “Maar we konden niet zomaar naar elkaar toe. Hemelsbreed was de afstand weliswaar slechts 40 kilometer, maar je was toch 3 of 4 uur onderweg. Chocoritjes, zo noe- men ze plezierritjes, hebben we nooit gemaakt.” Oudjaar samen met zijn broer vieren, was ook voor Nico heel bijzonder. “We hebben toen nog met de satelliet- telefoon naar onze ouders gebeld.” Hoewel het gevaar altijd in zijn achterhoofd speelde, heeft Nico zich niet echt grote zorgen gemaakt om zijn jongere broer. Het was in die tijd ook relatief rustig in Bosnië. En koud. Bar koud. “Ik zat bovenop een berg van 1500 meter. Een half jaar heb ik in de sneeuw gezeten bij soms wel min dertig graden.” Toch bleef Nico meerdere keren teruggaan naar dat verscheurde land. De meeste van die missies waren overigens allesbehalve rustig. In 2006 stopte Nico er uiteindelijk mee en verliet Defensie. Het was genoeg geweest. “Niet alleen vanwege de vele uitzen- dingen, maar ook omdat ik een kans kreeg om een eigen horecabedrijf op te zet- ten. Ik heb ook nog een veteranencafé gehad in Harderwijk. Toch bleek dit niet de jongensdroom te zijn die ik had gehad.”
Spijt Nico kreeg spijt als haren op het hoofd dat hij zijn militaire loopbaan aan de wil- gen had gehangen en probeerde terug te keren naar zijn oude functie of naar de infanterie. Maar dat kon niet meer. Defensie was al te zeer veranderd. Nico: “Ik mocht vroeger bij Defensie heel veel, omdat ik altijd een stapje harder liep. Zo heb ik onder meer een bergopleiding gehad, ik ging parachutespringen en dui- ken, dat kon toen allemaal. Die tijd is helaas voorbij.” Met zijn broer Berry, die in 2015 nog op missie ging naar Mali, praat hij regelma- tig over hun ervaringen. “We hebben veel aan elkaar. We hebben dezelfde bele- vingswereld, dezelfde discipline. Nooit een dag zonder werk gezeten. Nooit ruzie. Mensen vragen wel eens of we tweelingbroers zijn.”
januari-februari 2017 33
n 1989 werd Nico opgeroepen voor de dienstplicht. Meteen had hij het bij de Stoottroepen prima naar zijn zin. De structuur en het feit dat hij veel op pad was, bevielen hem uitstekend. Nico: “Ik was jong toen ik in 1994 naar Srebrenica ging, eigenlijk te jong. Dan ben je nog niet bestand tegen de din-
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65
