TED MEINES (1921-2016) WAS VERZETSHELD, INDIËVETERAAN EN BRUGGENBOUWER De ‘veteranengeneraal’
Zijn heengaan is niet geheel onverwacht, maar zorgt voor een forse dreun in de veteranengemeenschap. De op 95-jarige leeftijd overleden generaal b.d. Ted Meines was uitgegroeid tot het boegbeeld van veteranen en ontbrak de laatste jaren vrijwel nooit op belangrijke herdenkingen en veteranendagen. Hij laat een lang en bewogen leven achter zich waarin hij zich onbaatzuchtig inzette voor zijn medemens en voor veteranen in het bijzonder.
Door: Gerrie Koops en Fred Lardenoye W
ie generaal b.d. Ted Meines de laatste jaren wel eens heeft meegemaakt bij een
veteranenbijeenkomst kent onge- twijfeld zijn bevlogen toespraken. Met als vaste ingrediënten zijn ontmoeting met Martin Luther King, zijn pleidooi voor erkenning van veteranen en zijn oproep om elkaar vooral ‘goed vast te houden’. Meines vertelde ook graag over zijn diepe vriendschap met prins Bern- hard, die hem op zijn sterfbed had
gevraagd om zijn werk voor vete- ranen voort te zetten. Dat verzoek heeft hij tot zijn dood hartstochtelijk uitgevoerd. In een uitgebreid inter- view twaalf jaar geleden (Check- point 4-2004) zei hij al: “Een vetera- nenspeld is mooi, een Veteranendag moet, maar er is meer!”
Luitenant-generaal b.d. Ted Meines met de eerste veteranennota die hij als voorzitter van het Veteranen Platform zojuist heeft ontvangen van minister van Defensie Relus ter Beek, 26 maart 1990. Foto: NIMH
22 januari-februari 2017
Verzet Tette (Ted) Meines werd op 25 sep- tember 1921 geboren in Huizum, behorende tot de gemeente Leeuw- arderadeel in Friesland, waar hij met vier zussen opgroeide in een gereformeerd burgemeestersgezin. Hij had in de zomer van 1940 moe- ten opkomen voor zijn militaire dienstplicht, maar de Duitse inval verhinderde dat. Meines werd gemeenteambtenaar, maar dook later onder uit vrees voor tewerk- stelling door de Duitsers. Op 22-jarige leeftijd werd hij actief in het verzet tegen de Duitse bezet- ter. Hij hielp onder meer bij het onderbrengen van honderden joodse kinderen. In 1992 ontving hij hier- voor een Yad Vashem-onderschei- ding. In 2015 ontving hij bovendien het ereburgerschap van de staat Israël. Als verzetsman viel Meines vanaf september 1944 onder de Binnen- landse Strijdkrachten (Gewest Friesland). Maar tot op hoge leeftijd kon hij zich kwaad maken over het feit dat mensen die niet tot
het gewapende verzet hoorden, de veteranenstatus niet kregen. In het eerder gememoreerde interview zei hij daarover: “Schandalig! Het kost niets meer dan een duizendtal vete- ranenpassen en Checkpoints. Het gaat niet om geld, het gaat om erken- ning. Daarvoor brandt in mij nog steeds het heilig vuur en daarvoor voer ik actie.”
Nederlands-Indië Na de bevrijding meldde Meines zich in augustus 1945 als oorlogs- vrijwilliger om naar Nederlands- Indië te gaan. Eerst volgde hij echter een officiersopleiding in Engeland en leidde hij in Nederland andere militairen op. Omdat hij per se naar Nederlands-Indië wilde, tekende hij als beroepsmilitair. Zo vertrok hij in september 1949 – vlak voor de soevereiniteitsoverdracht – alsnog naar Nederlands-Indië. Hij werd commandant van twee batterijen Veldartillerie in Bantam en later in Bandoeng op West-Java. Eind 1950 vertrok hij als een van de laatsten met zijn manschappen uit Indone- sië. Na terugkomst in Nederland bleef Meines als artillerieofficier in beroepsdienst. Hij doorliep als beroepsmilitair een glanzende car- rière. Na een opleiding in Amerika en het afronden van de Hogere Krijgsschool volgde een aanstelling tot generale stafofficier. Na diverse
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65
