‘Toepassen normen wettelijk niet verplicht’


otenbouwers en toeleveranciers zijn sinds de invoering van de CE-verplichting door de branche op het verkeerde been gezet, meent mr. Benedikt Marijnen. Hij ziet de huidige praktijk met ergernis aan. “Wat er nu in de markt van gemaakt wordt, is compleet naast de bedoeling en inhoud van de wet. De bedoeling is vergeten. Niet-juristen hebben de wetgeving totaal verkeerd uitgelegd.”


40


Om te voldoen aan de Wet Pleziervaar- tuigen, is de vrijheid van de producent vergroot, aldus Marijnen. “Dat is de kracht van deze wetgeving. De producent hoort niet vast te zitten in een technisch keurs- lijf. De CE is verworden tot een ingewikkeld technisch pakket voorschriften, waarvan geen mens meer schijnt te weten wat nu verplicht is. Om dat uit te vinden verdienen mensen geld en zijn computerprogram- ma’s gemaakt waar voor geld achterhaald kan worden welke regel ergens voor geldt.” De bedoeling van de wet is dat aan de wettelijke bepalingen wordt voldaan. De producent moet kunnen onderbouwen en bewijzen dat zijn oplossing aan de wettelijke eisen voldoet. Zijn bewijzen en toelichtingen hoe hij gehandeld heeft om aan de wettelijke bepalingen te voldoen, legt hij vast in zijn technisch dossier. “Door de branche is onduidelijkheid gecreëerd hoe de boot zelf er uit moet zien, welke technische eisen er precies gelden en welke eisen aan de documentatie gesteld moet worden. De ideeën en verhalen die rondgaan over de inhoud van een Tech- nisch Dossier en een Eigenaarshandleiding zijn beangstigend. Dat schijnen enorme boekwerken te moeten zijn met enorme hoeveelheden informatie. Het zou verbo- den moeten zijn om een gehele branche zo op een dwaalspoor te brengen.”


‘Onjuiste verhaaltjes’


Marijnen wordt lichtelijk kwaad als hij over dit onderwerp praat. “Juridisch en tech- nisch worden volstrekt verkeerde gevolgen verbonden aan de wetgeving. Er worden verhaaltjes verteld aan botenbouwers die juridisch verkeerd zijn. Het gaat me aan het hart om te zien dat een gehele branche wordt benaderd met verhalen over enorm


moeilijke en ingewikkelde documentatie, eindeloze technische kletsverhalen en enorm dikke eigenaarhandleidingen.” Dat betreurt Marijnen. “Ik ben een fervent zeiler en ken vele botenbouwers. Deze mensen hebben het niet verdiend om met zulke onjuiste informatie het bos in ge- stuurd te worden. De wetgeving is bedoeld om producenten vrijheid te bieden. En een stel techneuten zonder kennis van de wetgeving heeft er een waar regeltjescir- cus van weten te maken. Wat een ellende voor deze branche. De botenbouwer krijgt alle technische vrijheid als hij goed wordt geholpen met de werkelijke inhoud van de wet. Het zou iedere botenbouwer welkom zijn om op de wijze te werken, zoals de wet de kans biedt. En ondertussen wordt de producenten lastig gevallen met allerlei zaken die niet mogen of die juist weer absoluut moeten. De juridische onkunde druipt er van af.”


Door Hannes van de Stadt Foto www.rensgroenendijk.nl


‘CE onnodig te moeilijk gemaakt’ B


bieden. De botenbouwer krijgt alle techni- sche vrijheid als hij goed wordt voorgelicht over de werkelijke inhoud van de wet. Het zou iedere botenbouwer bevallen om op de wijze te werken, zoals de wet de kans biedt.”


De Wet Pleziervaartuigen stelt slechts dat een schip veilig moet zijn om het te gebruiken waarvoor het bedoeld is. Er staat bijvoorbeeld niet in deze wet dat er een zeereling op een boot moet zitten. Als een bouwer goed beargumenteert dat hij goede andere veiligheidsvoorzieningen heeft gebouwd en dat vastlegt in zijn Technisch Dossier, voldoet hij aan zijn wettelijke verplichting.


Marijnen weet waar hij over praat. Hij is als jurist en advocaat betrokken geweest bij de invoering van de CE-verplichting in de jachtbouwsector. Sinds 1992 was hij na- mens Economische Zaken en de HISWA- vereniging betrokken bij de invoering van de wetgeving in Nederland. Hij heeft ver- gelijkbare wetgeving in andere sectoren en andere landen zoals Bulgarije en Roemenië als overheidsadviseur begeleid.


‘Regelzucht en onkunde’ Wat de markt in Nederland er sindsdien van gemaakt heeft, is compleet naast de bedoeling en inhoud van de wet. Het is allemaal niet in het belang van de branche. Het is Nederlandse regelzucht en onkunde ten top, aldus Marijnen. “De wetgeving is bedoeld om producenten vrijheid te


De concurrentiepositie van Nederlandse botenbouwers is in het geding, aldus Marijnen. Door de bedrijven op onnodige kosten te jagen, zijn zij in een nadelige concurrentiepositie. “Goede juridische en technische informatie aan de botenbou- wers zou moeten lopen via betrouwbare, ervaren en gedegen lijnen. Alleen mensen die echt weten wat deze wetgeving inhoudt en hoe met de eisen van de wetgeving moet worden omgegaan zouden deze branche moeten helpen om uit de huidige veel te moeilijke aanpak te komen.”


“De jachtbouw voelt de gevolgen van de crisis hard”, aldus Marijnen. “Door op dit punt de regelgeving recht te trekken zie ik een verlichting van de administratieve en technische druk op de Jachtbouwbranche. Dit zou een opsteker kunnen zijn tijdens deze economisch moeilijke tijd.”


Mr Benedikt Marijnen is oprichter van ECB Nederland en advocaat bij Abma Schreurs Advocaten en Notarissen. Bij dit kantoor doet hij voornamelijk bestuursrecht, claims en contractenrecht. Onder zijn cliënten zijn bekende maritieme bedrijven.


Zie www.ecb.nl en www.abmaschreurs.nl


Jachtbouw Nederland 2


april 2011


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44