052 Vrijetijd


Voor Wilma Jaspers (63, sociaal verpleegkundige seksuele gezond- heid) en Arnold Koers (62, anesthesie- verpleegkundige) gaat er tijdens hun fi etsvakanties met fi etskar niets boven het terug-naar-de-natuur-gevoel van slapen in een tentje.


Als het ook maar even kan, zetten Wilma Jaspers en Arnold Koers, na een lange dag fi etsen, een tentje op. Een bescheiden tentje dat ze vervoeren op een fi etskar. Of beter gezegd: Arnold trekt met zij n gravelbike de fi etskar met de kampeerspullen, en Wilma rij dt op een elektrische fi ets met fi etstassen voor de overige bagage. Iedere (na)zomer rij den ze naar een camping ergens in Europa waar ze één nacht blij ven, en informeren of ze de auto er een of twee weken mogen laten staan (‘dat mag altij d’). Vervolgens trekken ze per fi ets verder. “We volgen bij na altij d een route van cartograaf Paul Benjaminse (cyclingeurope.nl, red.), dan weten we zeker dat deze autovrij of autoluw is.” Hoewel ze inmiddels al heel wat be-


stemmingen tij dens hun fi etsvakanties hebben verkend, vonden ze vooral de 1.300 km lange LAF-route ‘Rondje Nederland’ een eyeopener. “Toen viel ons op dat iedere provincie in ons land echt zij n eigen gezicht heeft.” Heel soms eindigen ze in een hotel of


B&B, maar dat is dan noodgedwongen, omdat ze geen camping tegenkomen of het weer erg tegenzit. Maar er gaat niets boven het ’s morgens openritsen van


een tent, vinden ze. “In alle vroegte op een campingstoeltje met een kop koffi e in je hand de natuur in je opnemen. Er is niets mooiers.”


De nichtjes Fleur Kootstra (31, anios SEH & IC) en Céline Schyns (33, huis- arts) trokken eind juni 2024 2 weken met een rugzak dwars door de Alpen en Dolomieten. Ze sloegen hun tentje in het wild op.


Ja, geven ze toe, er is een moment geweest tij dens hun 330 km lange hike over het Traumpfad van Innsbruck naar Belluno dat ze dachten ‘waar zíjn we aan begonnen’. “Dat was op een stuk waar het wandelen meer ‘klettersteigen’ leek, alleen dan zonder de uitrusting. Het regende keihard, we hadden bij na geen grip, moesten steile rotswanden en smalle paadjes over, we hadden zó kunnen wegglij den. Maar de weten- schap dat je niet kunt omkeren en dóór moet, geeft, wanneer je eenmaal je tentje op hebt gezet, ongeloofl ij k veel voldoening. Hoe groter de lichamelij ke uitputting, hoe groter ook de vreugde daarna.” Hoewel de meeste hikers in de bergen


van hut naar hut wandelen, gaven Fleur en Céline de voorkeur aan wild- kamperen. “Dat is offi cieel niet toe- gestaan maar wordt, als je je tentje boven de boomgrens op zet, wel gedoogd.” Hoewel ze door hun keuze voor wildkamperen heel wat kilo’s meer moesten meezeulen (‘niet alleen kampeerspullen, maar ook veel water


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92