018 Achtergrond Beperkte instroom en geringe interesse in artsenopleidingen buiten het ziekenhuis baren zorgen


Extramuraal meer etaleren


Er zijn veel meer dokters buiten het ziekenhuis nodig, daar zijn vriend en


vijand het over eens. Maar ondertussen zijn de extramurale specialismen nog altijd enorm ondervertegenwoordigd in de geneeskundeopleiding én blijft de instroom in de vervolgopleidingen achter bij het aantal beschikbare plekken.


H


et is een van haar eerste colleges op de UvA, in 2008. De docent die de zaal geneeskundestuden- ten toespreekt, doet een voorspelling: “70 procent van jullie gaat later


buiten het ziekenhuis werken.” Nou, ik niet, denkt Nikita van den Berge, ik ga voor die witte jas. Tijdens de coschappen raakt ze in de ban van gynaecologie. Na de opleiding gaat ze in dat specialisme als anios aan de slag. “De spoed, de bevallin- gen, de afwisseling; ik was echt verliefd op het vak.” En nu? Nu is Van den Berge (36) bijna


klaar met de opleiding tot Arts Maatschap- pij + Gezondheid en is ze voorzitter van LOSGIO, de vereniging voor alle aiossen in de sociale geneeskunde. “Wat ik als anios in het ziekenhuis deed, vond ik inhoude- lijk geweldig, maar het werk van de gynaecoloog trok me minder: meer poli, veel dienst, lang dienst, altijd in huis zijn. Bovendien zag ik mijn vrienden nu al


heel weinig.” Van den Berge komt tot de conclusie dat ze dit leven niet over heeft voor haar beroep. Maar wat dan? Wat past wel bij haar?


Na een zoektocht van 8 maanden sollici- teert ze op een vacature bij een GGD.


‘Soms lijkt het alsof ik een zeldzame


diersoort ben’


“Ze zochten daar een dokter voor foren- sische geneeskunde en sociaal medische advisering. Omdat mijn ouders allebei bij de politie hebben gewerkt, had ik daar wel iets mee.” De arrestantenzorg vindt ze leuk. Lijkschouw en sociaal medische advisering een stuk minder. Dan breekt corona uit en springt Van den Berge bij op de afdeling infectieziektebestrijding.


“Daar had ik direct hetzelfde gevoel als eerder bij gynaecologie: dít is het voor mij. Ik werd opnieuw verliefd.” Had ze eerder kennisgemaakt met dit


specialisme, dan had ze niet zo’n lange weg hoeven afleggen om daarachter te komen, en was ze niet afhankelijk van toeval geweest. In haar studietijd kwamen de vakken van de sociale genees- kunde niet of nauwelijks aan bod. “Eén college forensische geneeskunde kan ik me herinneren, verder niet. Tijdens de coschappen had ik slechts twee verplich- te extramurale coschappen, de rest van de 2 jaar was intramuraal.”


De boventoon Om het toenemende tekort aan dokters buiten het ziekenhuis aan te pakken, moet daar verandering in komen. Al jaren klinkt de roep om meer aandacht voor de extramurale vakgebieden in de geneeskundeopleiding. Maar uit recent onderzoek van De Geneeskundestudent – waar ruim 2.000 geneeskundestudenten


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92