050 Achter de schermen


“Ik woonde met mijn gezin in een klein appar- tementje op het schip, een cabin. Mijn kinderen gingen naar de internationale school aan boord.”


Tandarts Marijke Westerduin woonde en werkte drie jaar op een ziekenhuisschip voor de kust van West-Afrika. Net terug in Nederland vertelt ze over haar belevenissen.


H


oe kom je erbij om als tandarts met je gezin drie jaar op een zie- kenhuisschip te gaan wonen? Bij Marij ke Westerduin (40) werd het zaadje voor dat avontuur 25 jaar geleden geplant, toen ze als tiener in de Rotterdamse haven een ziekenhuisschip bezocht. Dat was van Mercy Ships, een ontwikkelingsorganisatie die van-


af zee medische zorg biedt aan de allerarmsten. Het bezoek maakte diepe indruk op haar. “Honderden zorgprofessionals die zich vrij willig inzetten voor minderbedeelden, dat vond ik zo bij zonder”, vertelt ze. “Daar, aan boord, besloot ik ook de zorg in te gaan, zodat ik later hetzelfde zou kunnen doen.” Tij dens haar studie tandheelkunde hield haar buitenlanddroom stand. En


dus vertrok ze in 2010 voor Mercy Ships acht maanden naar Togo, Zambia en Guinee om mondzorg te bieden en les te geven. Terug in Nederland ging ze aan de slag als docent in het Radboudumc. Maar Afrika bleef trekken. In 2021 vertrok ze daarom opnieuw, nu voor een periode van drie jaar. Met haar hele gezin, want inmiddels hadden zij en haar man twee kinderen gekregen. De laatste tien maanden werkte ze voor de kust van Sierra Leone, als leading dentist aan boord van de Global Mercy, een 174 meter lang schip met twaalf verdiepingen, zes operatiekamers, 199 ziekenhuisbedden en 600 bemanningsleden. “De meeste van onze patiënten waren nog nooit bij een tandarts geweest; omdat ze het niet kunnen betalen, maar ook omdat er een groot tekort aan tandartsen is. In Sierra Leone zij n er bij voorbeeld tien tand- artsen voor 8,5 miljoen inwoners. Jaarlij ks sterven er naar schatting 16.000 mensen als gevolg van slechte mondzorg. We zoeken dus altij d vrij willigers om te helpen.” Om burgers ook structureel betere mondzorg te kunnen bieden, hebben


Westerduin en haar man de stichting Improve opgericht. “Ons doel is lokaal mensen op te leiden en ondernemerschap te stimuleren, zodat mondzorg voor iedereen toegankelij k wordt. Die missie zetten we terug in Nederland voort.”


“Eigenlijk zouden we al in 2020 vertrekken, maar corona gooide roet in het eten. Ik heb toen vijftien maanden op afstand lesgegeven in een opleidingskliniek in Guinee. Met behulp van drie camera’s kon ik online meekijken met de studenten.”


“Behalve dat ik veel patiënten behandelde, gaf ik ook bij- en nascholing aan lokale tandartsen. Zoals hier aan collega’s uit Senegal.”


Uit het fotoalbum van tandarts


Marijke Westerduin


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100