search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
090 Afscheid


Tekst: Adri van Beelen Fotografie: privé


Op 11 januari 2024 overleed Dirk Bram Tuinzing, emeritus-hoogleraar bij VU/ACTA. Bram Tuinzing was een nationaal en internationaal gerespecteerd MKA-chirurg op het gebied van de orthognatische chirurgie.


Bram Tuinzing 1948 – 2024


Bram Tuinzing werd op 2 augustus 1948 in Den Haag geboren in een gezin met alleen oudere zussen. Op jonge leeftijd verhuisde het gezin naar Arnhem. Bram studeerde tandheelkunde in Groningen en specialiseerde zich in mondziekten en kaakchirurgie, toen nog alleen een specialisme in de tandheelkunde. In 1972 trouwde hij met Stella Dikkers en het paar vestigde zich tijdelijk in Winni- peg in Canada en later in Israël. Zij kregen twee zoons: Flip en David. In 1974 startte Tuinzings professionele


carrière in het VUmc. Ook was hij werk- zaam in het Rijnland Ziekenhuis in Leiderdorp. In VUmc, nu Amsterdam UMC, heeft hij tot 2021 onafgebroken gewerkt, sinds 1992 als hoogleraar chirurgisch kaakorthopedie. Bram Tuinzing stond al snel bekend


als een uiterst bekwaam chirurg. Zijn oud-collega, arts, tandarts en MKA- chirurg prof. Eddy Becking zegt daar- over: “Bram was een topchirurg die nauwgezet, professioneel, maar ook opvallend progressief te werk ging. Hij heeft veel technieken als eerste in Nederland uitgevoerd en verschillende toepassingen zelf bedacht en zorgvuldig


Overleden


G.H. van der Valk- de Romph, Rotterdam, huisarts K.J. Burlage, Aerdenhout, huisarts G. Blaauw, Schimmert, neurochirurg A.W.E. Weijerman, Apeldoorn, dierenarts J.T.H.M. Moons, ’s-Heerenberg, tandarts J.M.M.P.H. Herman, Eindhoven, chirurg


S.E.W. Engels, Heiloo, tandarts W. Pot, Goor, tandarts W. Boissevain, Dieren, huisarts M.F.J.M. ten Have, Kamperland, huisarts J.J.Th.H. Blaauwhof, Kerkdriel, huisarts J.G. ten Pas, Lochem, arts M.G. Bellinga, Utrecht, tandarts


J.C. Stam, Middelie, tandarts J.H.M. van de Wouw, Heusden, dierenarts G.J. Kemperman, ’s-Hertogenbosch, huisarts P.H.J. Pot, Zalk, tandarts A. van Dalen, Arnhem, tandarts C.A.M. Henke, Nijmegen, neuroloog W. Lawant, Assen, psychiater


A.W. Huisman, Wijk bij Duurstede, huisarts H.A. Plantenga, Hoogeveen, huisarts R.W. Radder, Meppel, radioloog F.A.W. Unck, Herwen, psychiater H. Moll, Goes, huisarts H. Pater, Arnhem, tandarts E.C.M. Janmaat, Breda, huisarts


geïntroduceerd. Dit heeft hem internati- onale roem gebracht.” Bram Tuinzing had altijd overvolle


spreekuren vanwege zijn populariteit. Becking: “Hij leek eerst altijd wat stug, maar al gauw leerde je hem kennen als een superaardige man.” Volgens Eddy Becking kende Bram


Tuinzing goed zijn eigen grenzen. “Chirurgisch, maar ook in de organisa- tie. Bestuursfuncties waren niks voor


Hij heeft veel technieken als eerste in Nederland uitgevoerd


hem. Nadat hij gedurende hooguit zes maanden verantwoordelijk was voor het aannamebeleid in de VU heeft hij in die periode precies één personeelslid aangenomen en vervolgens deze functie weer neergelegd.” Tuinzing was een sportief mens. Hij


fietste, tenniste en liep met zijn vrouw Stella marathons. Tijdens zijn studen-


tentijd sloot hij zich aan bij de Groning- se studentenroeivereniging Aegir. Hij blonk uit in roeien en maakte in 1972 deel uit van de Nederlandse ploeg (de ‘Aegir-acht’) tijdens de Olympische Zomerspelen in München, waar een aanslag plaatsvond op de Israëlische ploeg. Volgens Tuinzings zoon David heeft de aanslag niet veel impact gehad op het leven van zijn vader. Hij zegt: “Het frappante was dat mijn ouders een jaar later Israël, waar ze toen woonden, in allerhaast hebben moeten ontvluch- ten tijdens het uitbreken van de Jom Kippoer-oorlog op 6 oktober 1973. Ze zaten dus twee keer in korte tijd dicht op wereldgebeurtenissen, maar ze hebben er later eigenlijk nooit over gesproken.” Bram Tuinzing beschikte over een


natuurlijke autoriteit. “Het was niet nodig zijn stem te verheffen”, zegt Becking. “Hij was nooit boos, maar had wel een duidelijke mening of advies. En dat werd op de operatiekamer eigenlijk altijd op- gevolgd. Hij had zelden ongelijk.” Gedurende de laatste jaren leed Bram


Tuinzing aan een ernstige vorm van dementie. Hij stierf op 11 januari 2024 op de leeftijd van 75 jaar.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92