search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
018 Reportage


Europees en wereldkampioen Lotte Kopecky


‘Waren wij niet in de buurt geweest, dan had hij het waarschijnlijk niet kunnen navertellen’


>


op semiprofessioneel niveau wielrenner geweest”, vertelt Posthuma. “In de jeugd reed ik met jongens als Tom Dumoulin en Stefan Kruiswijk, maar ik raakte ge- blesseerd en kreeg last van een beknelde liesslagader, iets wat vaker voorkomt bij wiel renners. Uiteindelijk kon ik daardoor niet meer mee op het hoogste niveau en ben ik gestopt.” Het wielertalent besloot geneeskunde


te gaan studeren, want, zo zegt Postuma zelf, het lichaam was het enige waar hij een beetje verstand van had. “Ik heb promotieonderzoek gedaan naar de bles- sure die ik had. Daarmee wilde ik ervoor zorgen dat de generatie van nu niet tegen hetzelfde onbegrip aan zou lopen als ik toen ik die blessure opliep.” Aan de specifieke kennis die hij over


deze blessure vergaarde, heeft de trauma- chirurg deze avond weinig, maar aan zijn topsportervaring des te meer. “In de opleiding leer je bijvoorbeeld dat een


fietser meteen naar het ziekenhuis moet bij een val met een snelheid van meer dan dertig kilometer per uur. Maar ren- ners die in koers vallen, willen meestal helemaal niet naar een arts. Ze willen maar één ding: de wedstrijd uitrijden. Met mijn verleden als topsporter snap ik dat. Daarom zoek ik naar een balans tussen wat kan en wat verantwoord is.” Om daaraan toe te voegen: “Uiteraard handelen we daarbij volgens protocollen die door overkoepelende organisaties zijn opgelegd.” Zo’n drie jaar geleden raakte Posthu-


ma betrokken bij Sportdokters. “Ik heb zo’n passie voor sport dat ik hiervoor graag vrije dagen en zelfs vakantiedagen op offer. Dat geldt trouwens voor ieder- een bij de stichting. We doen dit werk vrijwillig en krijgen alleen een kleine onkostenvergoeding. Als ik voor mezelf spreek, geldt dat ik hier ervaring opdoe die ik in het ziekenhuis niet kan op- doen.” De traumachirurg wijst naar een groepje renners een eindje verderop: “En wat te denken van de kick die het geeft om toppers als Harrie Lavreysen en Lotte Kopecky van zo dichtbij te zien racen.”


Coschappen Op het middenterrein maken Lavreysen en Jeffrey Hoogland zich klaar voor een onderlinge krachtmeting in de halve finale van het sprinttoernooi. Voor ren-


ster Kyra Lamberink zit het toernooi er op dat moment al op. Ze wist de finale van de tijdrit op de vijfhonderd meter niet te halen. Posthuma spreekt haar aan na de race en vraagt grappend wanneer ze coschappen bij hem komt lopen. Lamberink studeert namelijk genees- kunde. Ze glimlacht. “Dat duurt nog wel even.” Een paar minuten later vertelt ze desgevraagd dat ze wel overeenkomsten ziet tussen baanwielrennen en haar stu- die. “Op de fiets probeer ik mezelf steeds weer te verbeteren. En in de geneeskun- de wil ik ook van alles uitzoeken om tot verbetering te kunnen komen.” Achter Lamberink komen Hoogland


en Lavreysen in beweging voor hun onderlinge strijd. Die laatste blijkt de sterkste. Ook in de finale, later op de avond, komt Lavreysen met oppermacht als eerste over de streep. Alle baanwiel- renners blijven vandaag op hun fiets zitten en dus hoeft het team van Sport- dokters niet in actie te komen. Maar dat kan bij een volgend wieler evenement zo maar weer anders zijn. “Laatst kreeg ik een bericht van een gravelbiker, die ons bedankte”, zegt Vrehen. “Hij was in koers gestoken door een insect en kreeg een heftige aller gische reactie. Het was ver bij grote wegen vandaan en als er niemand van ons team in de buurt was geweest, had hij het waarschijnlijk niet kunnen navertellen.”


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92