Tekst en fotografie: Bas van Oort


047 van wielerhelden In het spoor Voorjaar in Vlaanderen betekent vooral: koers.


Overal wordt gefietst, en in het spoor van de allergrootste wielerhelden kan elke fietsliefhebber de roemruchte beklimmingen en kasseien proberen te bedwingen.


Reisjournalist Bas van Oort deed het meerdere malen. En kreeg er steeds meer plezier in.


I


k weet het nog goed, mijn eerste keer op de Koppenberg. Met een gehuurde racefiets reed ik vanaf Oudenaarde de Vlaamse Arden- nen in. Eerst over een kaarsrecht fietspad. Het asfalt zo vlak als een


biljartlaken, nog weinig heuvels te be- kennen. Ik reed comfortabel en ontspan- nen, handen losjes op het stuur, en door mijn hoofd schoot dromerig het idee dat zoveel fietsliefhebbers koesteren als ze lekker doortrappen: om onderdeel te zijn van een professioneel peloton. Een paar afslagen later zag het leven


er een stuk minder rooskleurig uit. Het gladde fietspad ging over in een hobbelige weg vol kasseien. Ik wist niet dat bescheiden heuvels zoals die in het Vlaamse landschap zo ontzettend steil omhoog konden lopen. Hellingspercen- tages van boven de twintig procent zijn er geen uitzondering, en de Koppenberg is een van de moeilijkste beklimmingen van allemaal. Zeker als het wisselvallig weer is, zoals vrijwel altijd in het Vlaam- se voorjaar. Dan zijn de kasseien spek- glad en is het op het steilste punt bijna onmogelijk om grip te houden. Ik moest afstappen. Met mijn tong op mijn schoenen kwam ik boven. En dat


was dan nog maar één beklimming. Zo- als de Koppenberg zijn er tientallen. Het is niet voor niets dat de fietshemel in het voorjaar in Vlaanderen ligt. Want wie Vlaanderen zegt in het voorjaar, denkt aan maar één ding: de koers. Waar we in Nederland graag een rondje op de race- fiets rijden, is koersen bij onze zuider- buren religie. Met de Ronde van Vlaan- deren als jaarlijkse hoogmis, waar het voltallige land óf aan het parcours staat óf thuis voor de televisie zit. De wielren- ners als matadors van deze tijd. Degenen op kop op weg naar eeuwige roem, die daarachter zullen nooit opgeven. De term ‘Flandrien’ is hier niet voor


niets ontstaan. Iemand die nooit opgeeft, iemand van staal, iemand die maar door blijft gaan, hoeveel modder ook op zijn of haar gezicht, hoe vaak ook met een lekke band.


Zelf op de fiets Waar fietsen in het voorjaar in Vlaande- ren prachtig is om naar te kijken, is het nog steeds nét wat leuker om het zelf te doen. En het mooie aan wielrennen is: dat kan op precies de plekken die ieder jaar weer op televisie voorbijkomen. Al die beklimmingen liggen te wachten


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92