030 Interview


Tekst: Adri van Beelen Beeld: De Beeldredaktie/Marco Vellinga


‘Ik hou nou eenmaal van out of the box denken’


Ggz-verpleegkundige Peter Peltzer is docent en casemanager. De liefde voor de oudere medemens is hem met de paplepel ingegoten. Zijn moeder is de bekende verpleeghuisarts Anneke van der Plaats en zijn basisschool stond naast het verpleeghuis waar zij werkzaam was. “Ik was er dagelijks te vinden.”


van stress, en zullen zij minder onbe- grepen gedrag vertonen. Dat is de kern van de Brein-Omgeving-Methodiek van oud-verpleeghuisarts Anneke van der Plaats. Haar zoon Peter Peltzer (53) werkt volgens dit principe. Onder meer op breinplaats.nl, een online én fysiek kenniscentrum voor omgaan met dementie. Peltzer kwam al vroeg in zijn leven


A


in aanraking met ouderen in het al- gemeen en ouderen met dementie in het bijzonder. Het verpleeghuis naast zijn school ervoer hij als een ‘prettige’ omgeving. “Mijn sociale leven speelde zich er af. Niet verwonderlijk dus dat ik eerst ziekenverzorgende ben geworden en daarna verpleegkundige. Ik stond op mijn zeventiende al aan het bed.”


ls mensen met dementie hun omgeving als gun- stig ervaren, voelen zij zich (onbewust) veiliger, hebben zij minder last


Toch heeft Peltzer eerst nog even ge- dacht aan een carrière als binnenvaart- schipper. Hij had zich al aangemeld bij het schippersinternaat in Mook, maar uiteindelijk was dat toch niet wat hij echt wilde. “Ik ging de verpleging in en was werkzaam in de psychiatrie. Ik zie graag de mens achter de patiënt. Daarin werd ik bevestigd toen ik eens met een patiënt naar de cardioloog in een algemeen ziekenhuis ging. Het was vlak voor de kerstdagen. Die arts zei onomwonden tegen die patiënt: ‘Nou, het ziet er niet best uit, je komt snel te overlijden.’ En dat was het eigenlijk. Het was geen echt gesprek, meer een ‘mede- delingenmoment’, ontzettend zakelijk. Er brak iets bij mij, en op dat moment wist ik: hier wil ik nooit van mijn leven aan meewerken. Er zit een mens achter elke patiënt, dat moet je nooit vergeten. Mijn beroepshouding is dan ook dat ik een patiënt altijd eerst als persoon wil leren kennen.”


Peltzer werkte een poosje bij ggz-organi- satie Altrecht in Den Dolder en Utrecht. In de laatste instelling, het vroegere Willem Arntz Huis, werkte hij in de acute zorg en later in de ambulante zorg. Als PIT-verpleegkundige (Psychiatrisch Intensieve Thuiszorg) begeleidde hij er zowel mensen met functionele psychia- trische stoornissen als mensen met cognitieve stoornissen. “Ontzettend leuk werk. Je bent je eigen baas en hebt tenminste tijd voor de patiënt. Ik kwam natuurlijk ook bij mensen die zorg weigerden. Bijvoorbeeld bij een meneer die iedereen de deur wees. Zijn hele huis was een puinhoop, het vuil lag meters hoog opgestapeld. Er liepen kippen, rat- ten, katten en muizen door de kamer en ik moest letterlijk door een dikke laag kippenstront naar binnen, de vlooienbe- ten kwamen me tot de knieën. Een keer zag ik hem buiten voorover liggen met zijn hoofd in de sloot. Ik schrok me rot, dacht dat-ie verdronken was. Maar nee,


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84