search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Tekst: Max van Weezel Beeld: Ingrid de Groot


Spiegel


Op deze plek verhalen schrijvers, journalisten en publicisten over een persoonlijke ervaring met de gezondheidszorg en houden ze (para)medici een spiegel voor.


Bananenrepubliek


De rekening was inmiddels bijna een ton, tijd voor een telefoontje


Mijn wrangste ervaring met de Nederlandse gezondheidszorg staat los van de kwaaltjes die ik heb of die ik me inbeeld (vooral die laatste lijst is lang, want ik ben een geboren hypochonder). Rond haar dertiende verjaardag – in 1999 – kreeg mijn dochter plotseling last van een ernstige vorm van anorexia nervosa. Ze werd gepest op school omdat ze te dik was. Bovendien had de schoolarts geopperd minder cola en aardbeien met slagroom te consumeren. Dat liet mijn dochter zich geen twee keer zeggen. Eerst werden vlees en vis van haar menu afgevoerd, daarna gingen ook brood en boter in de ban. Uiteindelijk sneuvelden zelfs de flesjes Spa Rood (er zouden te veel calorieën in zitten). Mijn dochter zat op een dieet van rijstwafels en mandarijnen. Al- thans: dat dachten mijn vrouw en ik. Toen ze eenmaal in het ziekenhuis was opgenomen, vonden we in haar klerenkast beschimmelde mandarijntjes. De ziekenhuisopname – in het UMC in Utrecht – was een zegen. Twee dagen per week werd N. er stevig toegesproken door jeugdpsychiaters. De rest van de tijd kon ze gewoon naar school. Toen we te horen kregen dat ze weg moest uit Utrecht, kwam de klap hard aan. De geestelijke gezondheidszorg voor pubermeisjes werd geregiona- liseerd of woorden van gelijke strekking. We vonden in onze woonplaats Amsterdam geen plek in een topcentrum à la het UMC. De ene instelling vond haar te oud, de andere te jong. Of er was gewoon een wachtlijst. Zo belandde mijn dochter uiteindelijk in een particuliere kliniek in de bossen ten zuiden van Londen. Het was schrikken toen dagelijks 600 pond van mijn creditcard werd afge- schreven. Maar wie geeft om geld als je kind in levensgevaar is? Bovendien had


Journalist en politicoloog Max van Weezel (1951) heeft tal- loze publicaties op zijn naam staan. Hij is onder meer politiek commentator bij Vrij Nederland en een van de presentatoren van radioprogramma’s Met het Oog op Morgen en Argos.


de voorzitter van GGZ Nederland, een kennis van ons, me verzekerd dat het financieel wel goed kwam: de Engelse kliniek was eigendom van ABN Amro en Dé Bank had met het ministerie van Volksgezond- heid geregeld dat kosten van Nederlandse patiënten werden vergoed vanuit de AWBZ. Alleen werd daar niet te veel ruchtbaarheid aan gegeven. In de bosrijke omgeving van Londen krabbelde mijn dochter binnen zes maanden op. De rekening bedroeg inmiddels bijna een ton. Tijd voor een telefoontje met het zorgkantoor van de AWBZ. Maar het nummer viel nergens te vinden. Uiteindelijk bleek een grote zorgverzekeraar in Amersfoort verantwoordelijk voor de afhandeling. De medewerker internationale zaken beloofde het uit te zoeken. Hij belde nooit meer terug. Na maandenlang van het kastje naar de muur te zijn gestuurd, vroeg ik mijn kennis bij GGZ of ik haar naam mocht noemen. Ze gaf toestemming. De medewerker internationale zaken poeierde me opnieuw af totdat ik zei: “Maar Andrée van Es zegt dat u moet betalen.” “Dé mevrouw Van Es”, vroeg hij, “kent u die dan?” Binnen een half uur belde hij terug: “Toevallig is de medisch adviseur net langs geweest. Het komt in orde.” Met mijn dochter gaat het goed. Maar wat als ik mevrouw Van Es niet had gekend? Sinds het telefoontje met de zorgverzekeraar denk ik: wat is Neder- land toch een bananenrepubliek!


ArtsenAuto juli/augustus 2016 049


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116  |  Page 117  |  Page 118  |  Page 119  |  Page 120  |  Page 121  |  Page 122  |  Page 123  |  Page 124