Interview


Hoogleraar Andy Hoepelman over topsport in het ziekenhuis


Overleven en presteren


Hoogleraar inwendige geneeskunde & infectieziekten Andy Hoepelman won in 1976 met het Nederlands waterpoloteam een bronzen medaille op de Olympische Spelen in Montreal. De lessen die hij leerde in de topsport blijken ook te gelden in het academisch ziekenhuis: “Om top te worden, moet je focussen.”


I


Ilja Mohandas. De voornamen van Andy Hoepelman (57) wekken nieuwsgierigheid naar zijn afkomst. Die blijkt verrassend genoeg Nederlands. Zijn muzikale moeder en politiek actieve vader vernoemden hem naar de Russische pianist Ilja Tsjaikovski


en de Indiase onafhankelijkheidsstrijder Mohan- das Gandhi, maar later werd het gewoon Andy. “Mijn vader was medeoprichter van de Pacifistisch Socialistische Partij (PSP), maar werkte tijdens de Koude Oorlog in Amerika. Aangezien er massaal anticommunistische demonstraties plaatsvonden, leek Ilja Mohandas hem niet zo’n handige naam”, verklaart Hoepelman. Hij werd geen musicus of politicus maar water-


poloër. Al op 17-jarige leeftijd debuteerde hij in het nationale waterpoloteam, waarvoor hij in zes jaar tijd ruim 250 interlands zou spelen. Hoogte- punt in zijn sportieve loopbaan was de bronzen


010 juni 2012 ArtsenAuto


medaille op de Olympische Zomerspelen van 1976 in het Canadese Montreal. Naast het waterpolo studeerde Hoepelman


geneeskunde. Toen zijn co-schappen voor de deur stonden, bleek een combinatie met topwaterpolo niet langer mogelijk en beëindigde hij op 23-ja- rige leeftijd zijn internationale sportcarrière, een beslissing die hij achteraf gezien betreurt. “Was ons team van 1976 bij elkaar gebleven, dan hadden we vier jaar later op de Spelen van Moskou serieus kans gehad op de olympische titel. Dat ik er niet bij was, is een van de weinige dingen in mijn leven waar ik spijt van heb. Maar ik wilde destijds per se mijn studie afmaken en was nu eenmaal opgevoed met het adagium dat je afmaakt waaraan je bent begonnen.” Ook in de medische wereld wist Hoepelman de


top te bereiken. Hij publiceerde ruim 300 keer in vooraanstaande wetenschappelijke tijdschriften


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100