Wie is Peter Glas? Peter Glas (Hoorn, 1956) studeerde biologie en Nederlands recht in Leiden. Hij was in de periode 1983-1989 werkzaam als onderzoeker-consultant bij het Waterloopkundig Laboratorium (WL|Delft Hydraulics) te Delft. Van 1989 tot 1991 werkte hij als senior beleidsambtenaar bij het Directoraat Generaal Milieu van VROM. Daarna keerde hij terug naar WL|Delft Hydraulics (nu Deltares), aanvankelijk als regiomanager Centraal en Oost Europa, later in lijnfuncties. Per 1 maart 2003 werd hij bij Koninklijk Besluit benoemd tot watergraaf van Waterschap De Dommel. In de periode 2004-2015 was hij daarnaast lid van het bestuur van de Unie van Waterschappen, waarvan 2010-2015 als landelijk voorzit- ter. Sinds 2013 is hij internationaal voorzitter van het OECD Water Governance Initiative. Peter Glas is sinds 1 januari 2019 deltacommissaris. Als regeringscommissaris doet hij voorstellen voor het Deltaprogramma, inclusief de financiële consequenties daarvan.


dit ook daadwerkelijk tot stand te bren- gen. De kennisinstellingen en bedrijven die zich bezighouden met bouw, aanleg, beheer en onderhoud kunnen daarmee vervolgens aan de slag.”


                “Wat we kunnen verwachten – onder meer vanuit de statistische gegevens van het KNMI - is dat de normaal ge- sproken natte periodes, de winters, nat- ter zullen zijn en de droge periodes, de zomers, droger zullen zijn. Maar daarbij kan het ook in andere periodes opeens heel nat zijn. We kunnen ons allemaal nog wel een aantal hele natte zomers herinneren in de afgelopen decennia. Verder is er een aantal betrekkelijk nieu- we verschijnselen waarneembaar in het weer, zoals clusterbuien. Dat zijn buien die zich opstapelen en dan plotseling in een beperkt gebied neervallen, in de vorm van regen of hagel. Vooral binnen stedelijke gebieden kan dit leiden tot ernstige wateroverlast, ontwrichting en zelfs soms tot grote schades. Het wa- terproof, ofwel adaptief inrichten van Nederland in geval van overlast, maar ook in geval van watertekorten door langdurige droogtes, heeft daarom een hoge prioriteit.”


          “Door de temperatuurextremen en ver- wachte heftige regenperiodes moeten er aanpassingen komen in de infrastruc- tuur en de manieren waarop we wonen.


8 Nr.2 - 2019 OTAR


Die veranderingen merken de mensen in het dagelijkse leven. We moeten het land namelijk proactief fysiek inrichten op ba- sis van de verwachte veranderingen. Dit heeft niet alleen te maken met het kli- maat en de zeespiegel, maar ook met de verwachte ontwikkeling van de demo- grafi e, de toekomstige behoefte aan in- frastructuur, enzovoort. Vanuit deze sce- nario’s proberen we adaptatielijnen te ontwikkelen. We weten zoals gezegd dat we tot het jaar 2050 op orde zijn, maar we bereiden ons ook voor op de perio- de erna. Dat nemen we nu al mee in de planningen. Tegelijkertijd zijn deze adap- tielijnen ontwerpuitdagingen voor ar- chitecten en stedenbouwkundigen. De ontwerpen zouden zo moeten zijn dat aanpassingen mogelijk zijn als de om- standigheden daarom vragen.”


                     “In een stedelijke omgeving kan het op warme dagen zomaar 8 graden warmer zijn dan buiten de stad. Asfalt en stenen absorberen immers de hitte. Het maakt het leven in steden op zulke dagen on- aangenaam. Dus meer groen en meer water in de binnenstad helpt al om het minder heet te laten worden. Uiteraard is dit ook weer een ontwerpuitdaging voor architecten en stedenbouwkundi- gen, maar iedereen kan een handje hel- pen. Bijvoorbeeld door in de tuin tegels eruit te halen en planten erin te zetten. Dit helpt tegen de hitte, maar bovendien houden planten water vast en kan het water gemakkelijk de bodem in.”


            “Dat is tevens een ontwerpopgave op het niveau van de ruimtelijke ordening: waar kun je in de binnenstedelijke ge- bieden, dus binnen de bebouwde kom, of aan de randen van de stad ruimte vinden om water te bergen? Zowel via waterpartijen, ofwel horizontale berging, als via daken of in gebouwen, de zoge- heten verticale berging. Met als doel dat niet elke druppel die op de daken valt via de goot en de regenpijp in het riool terechtkomt. Maar dat het in de stad wordt opgenomen waar mogelijk. De stad als spons dus eigenlijk. Dit is ook weer een uitdaging voor ontwerpers en de bouwsector. Want alles in dergelijke constructies moet natuurlijk ook weer waterproof zijn.”


           “Voor de agrarische sector én de natuur is het van belang dat het water dat valt niet meteen wordt afgevoerd via het ri- ool naar het dichtstbijzijnde kanaal of ri- vier en dan in de zee terechtkomt. Maar ook hier is het belangrijk dat we het vasthouden, dat we het opslaan in de bodem. De bodem is namelijk het groot- ste opslagreservoir voor neerslag dat we hebben. Naast het IJsselmeer na- tuurlijk, maar dat is meer een watervoor- raad die vooral gevoed wordt door de rivieren en regionale wateren die op het IJsselmeer afwateren. Van het water in het IJsselmeer hebben we trouwens af- gelopen zomer veel baat gehad in de la-


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48